Yvan Vercruysse (67) woont wellicht aan het meest herkenbare huis in Ichtegem. Een zes meter hoog polyester Vrijheidsbeeld siert zijn voortuin. Achteraan zit zijn privécollectie Amerikaanse oldtimers verborgen. Liefst 80 stuks. “Mijn eigen pretpark noemt mijn vrouw het”, lacht Yvan. “En beiden symboliseren wie ik ben: mijn vrijheid, mijn leven.”
Hoe kan je sneller een huis vinden zonder dat je het huisnummer kent? Antwoord: door een herkenbare vorm of beeld vooraan. Wil je het nóg sneller herkennen? Plaats een gigantisch Amerikaans Vrijheidsbeeld van zes meter hoog in opvallende kleuren in je voortuin en laat het richting straat kijken.
“Als mensen me niet weten wonen, zeg ik hen dat ze gewoon het Vrijheidsbeeld langs de Torhoutbaan moeten zoeken”
Yvan moet lachen als hij het hoort, maar: “Het klopt wel. Als mensen me niet weten wonen, zeg ik hen dat ze gewoon het Vrijheidsbeeld langs de Torhoutbaan moeten zoeken. Dan krijg ik verraste reacties? Woon jij dáár?! Ja dus, dáár woon ik.”
Maar het beeld staat er niet zomaar. Er zit een verhaal achter, een heel verhaal. Dat verhaal start in 1990. Yvan was toen nog een dertiger, woonde in Koekelare en reed rond met een oude Mercedes.
Met Buick naar huis
“Die wou ik verkopen, maar geen garagist had er hier interesse in. ‘Ga naar de automarkt in Anderlecht, en je bent die meteen kwijt’, zeiden ze. Dus deed ik dat. En warempel! Na vijf minuten was de auto verkocht. 40.000 Belgische frank kreeg ik. Plots had ik tijd over, en dus besloot ik de markt te verkennen. Mijn oog viel op een prachtige Amerikaanse Buick Skylark. Die zal wel geld kosten, dacht ik. Maar neen: de verkoper was een Egyptenaar die ’s anderendaags terug naar zijn land vertrok. Ik mocht er een toertje mee rijden en die auto reed als een naaimachientje. Zo soepel! Heel anders dan de wagens hier. Ik moest er ook amper 40.000 Belgische frank voor neertellen. En zo reed ik een uur later met mijn Buick terug huiswaarts.”
80 Amerikaanse oldtimers
De interesse in Amerikaanse oldtimers was gewekt. Amper een maand later kocht hij in Knokke al zijn tweede. “Voor 18.000 Belgische frank”, herinnert Yvan zich nog. “Een echt koopje. En ook daar was het mij om te doen. Ik had toen mijn eigen bedrijf in bandenreparatiemateriaal en later als invoerder van kunststofpersluchtleidingen. Ik kwam dus vaak bij garagisten over de vloer. En telkens keek ik rond of ze geen Amerikaanse oldtimers hadden staan. Die deden ze vaak aan weggeefprijzen weg. Dat terwijl de auto’s met veel liefde gemaakt waren. Prachtige interieurs, wielen, en met opties zoals elektrische ramen die je zelfs hier niet kon vinden. Zo heb ik veel auto’s gered van de sloop. ‘Vercruysse, wat doet gij toch met al dat oud ijzer’, hoorde ik zo vaak smalend. Wel: een privécollectie aanleggen. Kijk maar eens rond: hier staan 80 stuks, verzameld in 30 jaar tijd.”
“Elke dag zit ik naar mijn collectie te kijken, mijn eigen pretpark”
De privécollectie van Yvan is ronduit indrukwekkend. Er staan verschillende wagens van merken zoals Oldsmobile, Chevrolet, Cadillac, Lincoln en zoveel meer. “En met verschillende wagens heb ik nog zelf gereden hé!”, zegt Yvan trots. “Mijn favoriet is de Pontiac Grand Prix uit 1987. Omdat die wagen binnen fantastisch afgewerkt is en een uitneembaar dak heeft. Of deze hier: een Oldsmobile Regency waar president Jimmy Carter in 1976 nog mee reed. Gekocht voor twee keer niks. En dit is mijn laatste aanwinst: een witte limousine Lincoln. Aangekocht in twee exemplaren.”
Met 80 stuks was mijn collectie compleet. Alhoewel. Er is nog eentje onderweg via de haven van Rotterdam. Maar kijk eens wat een gelukkige mens ik ben. Elke dag zit ik hier naar mijn collectie te kijken, genieten van muziek. ‘In zijn eigen pretpark’, zegt mijn vrouw. Klopt helemaal, mooi toch?’, lacht Yvan.
Zes meter hoog Vrijheidsbeeld
Door zijn oldtimercollectie interesseerde Yvan zich ook steeds meer in de Amerikaanse cultuur. “Ik ging er meermaals op reis en hield van hun vriendelijkheid. Fantastische gesprekken in de trein had ik. En ik hou van enkele grote Amerikaanse uitvindingen en innovaties. Daarom verzamelde ik ook wat grote Amerikaanse merken: Coca-Cola, Jack Daniels en Disney. En op de muur richting de loods liet ik heel wat Amerikaanse symbolen airbrushen. Ik sta er zelf met mijn hoofd tussen Amerikaanse presidenten op Mount Rushmore, een geintje.”
“Het Vrijheidsbeeld voor mijn huis kocht in 2015 en liet het restaureren en herschilderen. Ik kocht het als blikvanger voor een tentoonstelling, maar zette het nu als prominent voor mijn woning. Waarom? Omdat het héél veel zegt. Het staat voor vrijheid en je eigen toekomst kiezen. En dat is ik exact wie ik ben geworden: heel gelukkig, maar altijd mijn eigen keuzes maken. Ik ‘moet’ nog maar één ding en dat is doodgaan. Maar dat mag nog lang uitblijven zodat ik kan genieten van mijn verzamelingen”, besluit Yvan lachend. (JH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
