Wout Sneppe (16) is de Kinderkrak van Zedelgem: “Ik ben trots dat ik alles uitreed zonder schade”

Al in zijn eerste raceseizoen stond Wout Sneppe uit Veldegem maar liefst dertien keer op het podium van de VW Fun Cup. Met vier overwinningen veroverde hij de titel van beste en jongste debutant. Met evenveel enthousiasme studeert Wout automechanica en sleutelt hij mee aan de racewagens. Een technisch team, met ook zijn vader, ondersteunt hem. “In de autosport zien we nog wel hoe ver we geraken.”

Met het geluid van motoren en de geur van benzine begint en eindigt de dag van Wout Sneppe (16). Nog voor hij zijn rijbewijs voor de openbare weg op zak had, maakte hij al indruk tijdens zijn eerste seizoen op het racecircuit. In de VW Fun Cup werd hij op zijn zestiende Rookie Champion — de beste debutant en de jongste winnaar ooit. Die competitie bestaat uit uithoudingsraces met Kevers, zowel in binnen- als buitenland. De wedstrijden duren 8 of zelfs 25 uur, waarbij de teamleden elkaar afwisselen achter het stuur. Dankzij zijn ploeg bij DPW-Racing kon Wout, als jongste deelnemer, vier overwinningen boeken en dertien keer het podium beklimmen.

Gelijke start

“Alle Kevers hebben een identieke motor. Het is de piloot die het verschil maakt. Ik heb het zeker niet cadeau gekregen”, zegt Wout. “Tijdens de achtuursraces staan er 30 tot 50 wagens aan de start. Bij de 25-uursraces zijn dat er zelfs 120 tot 150. Je rijdt tegen ervaren tegenstanders die vaak veel ouder zijn dan ik, want er zijn geen leeftijdscategorieën. In het jaar dat je 16 wordt, mag je beginnen racen, op voorwaarde dat je slaagt voor een theoretisch en praktisch examen. Ik ben er trots op dat ik elke wedstrijd uitreed zonder schade, vaak op circuits die ik nog niet kende.” Voor zijn prestaties werd Wout bekroond tot sportbelofte van het jaar tijdens de sportprijzen van Zedelgem. Aanvankelijk was autosport slechts een hobby. Wout had nooit gedacht zo snel op niveau te racen. Zijn zeges verrassen hem enigszins, maar toeval zijn ze niet. Hij is de zoon van Davy Sneppe en Stefanie Verbeerst uit de Bosserijstraat in Veldegem. Van jongs af aan was hij omringd door carrosseriewerk en autotechniek, iets wat mama Stefanie zich levendig herinnert. “Hij keek als kleine jongen al met verwondering naar auto’s en ging mee naar het circuit met zijn vader. Op zijn vierde begon hij te karten — je zag enkel zijn helmpje boven de kart uitsteken”, vertelt ze.

Wout volgt de richting automechanica aan het VTI in Torhout. “Na school, waar hij al veel leert, trekt hij meteen zijn werkkleren aan om in de garage van zijn vader verder te sleutelen. Wanneer hij samen zit met oudere piloten, zijn ze vaak verbaasd over zijn technische kennis”, zegt Stefanie. “Ik spendeer meer tijd onder de motorkap dan op het circuit”, lacht Wout.

Techniek heeft voor Wout nog maar weinig geheimen. Vaak leert hij thuis sneller dan op school. Toch blijven goede schoolresultaten belangrijk, en die lopen even vlot als zijn prestaties op de baan.

Ambitie groeit

Voor het huidige raceseizoen is DPW-Racing opnieuw ingeschreven voor het volledige kampioenschap van maart tot oktober. Tussendoor traint Wout zijn bochtentechniek via karting in Poperinge en met een racesimulator thuis. “Zolang er genoeg budget is en ik kan rekenen op mijn team en copiloten, blijf ik met ambitie groeien, zelfs op circuits buiten Europa”, zegt hij overtuigd. Autosport is echter een dure passie, en sponsors – die nochtans zichtbare reclame krijgen op de wagens – zijn niet altijd eenvoudig te vinden. Ondanks zijn successen verdient Wout er nog niets mee. Maar dat hij over uitzonderlijk talent beschikt, is al van jongs af aan duidelijk.

Formule 1 is wellicht niet realistisch, maar Wout blijft vastberaden zijn passie volgen. Hij droomt onder andere van deelname aan het Duitse kampioenschap voor toerismewagens. Wilde toekomstplannen maakt hij voorlopig niet.

Toekomst

Een carrière in de autosport uitbouwen waar hij van kan leven, sluit hij niet uit. “Er zijn racepiloten die hun naam en ervaring commercieel weten te benutten. Maar als ik mijn diploma heb, ga ik normaal aan de slag in de garage van mijn vader. We zien wel waar we uitkomen”, besluit hij op typisch West-Vlaamse, bescheiden toon. (HV)