In de Sint-Bertinuskerk werd priester Wim Seynaeve (50) afgelopen weekend aangesteld als nieuwe pastoor van Poperinge, Vleteren, Heuvelland en omliggende parochies.
Miguel Dehondt, pastoor-deken van Poperinge, maakte vorig jaar de overstap naar het gefusioneerde dekenaat Ieper-Poperinge. Deken Hemeryck van Ieper ging op 75-jarige op pensioen en zou opgevolgd worden door priester Dehondt. Bij die opvolging hoorde ook de verhuis naar de dekenij in Ieper. Priester Dehondt werd aangesteld als pastoor binnen de pastorale eenheid O.L.V.-van-Vrede Regio Ieper. Zijn opvolger is de 50-jarige Wim Seynaeve die tot voor kort pastoor was van de Sint-Marcusparochie Heule-Bissegem. In de Sint-Bertinuskerk werd priester Wim Seynaeve aangesteld als nieuwe pastoor voor de pastorale eenheid Sint-Bertinus Poperinge-Vleteren. Het werd een mooie viering met muzikale ondersteuning van Klimdraad en organist Alexander Besant. Priester Wim fungeert ook als pastoor in Heuvelland binnen de pastorale eenheid H. Clara.
Priester Wim werd geboren op 1 september 1972 in Kortrijk. “Mijn wiegje stond in Kuurne. Ik was de derde en meteen ook de laatste van ons gezin. Mijn vader Jozef was wever van opleiding, maar hovenier van beroep. Intussen is mijn vader al 19 jaar overleden. De man had gouden handen met groene vingers. Zelf heb ik daar bitter weinig van geërfd. Een creatieve geest, dat wel, maar helemaal niet handig”, vertelt priester Wim Seynaeve. “Ik groeide op in een toffe omgeving met veel vriendjes in de straat. Ik heb veel en lang gespeeld. Dat doe ik eigenlijk nog steeds. Het kind in mij ben ik nooit helemaal kwijt geraakt en dat is goed. Het helpt mij in het werken met de kindjes die zich voorbereiden op hun eerste communie, de vormelingen, de jeugd in hun bewegingen…”
Roeping
Priester Wim liep school in de Kuurnse centrumschool en trok later naar het Kortrijkse Sint-Jozefsinstituut, bij de broeders van de Christelijke Scholen. “Door de jaren heen groeide in mij de roeping tot het priesterschap. Dat is nooit vanzelfsprekend. Ook bij mij niet. Ik was en ben een kind van mijn tijd. Ik ben gelovig en ook gevoelig, maar helemaal niet zo kerks. Daarnaast wilde ik ook heel graag acteur worden, dat was mijn andere verlangen. Ik koos voor het priesterschap, maar ik hou nog steeds van theater.”
Hij volgde zes jaar seminarie in Brugge waar toen nog een 40-tal studenten waren. In zijn laatste jaar volgde hij stage in Male, een deelgemeente van Brugge. “Ik werd tot priester gewijd op een warme 6 juli 1997. Een eerste benoeming volgde snel en ik werd priester-leraar aan de scholengroep Sint-Rembert in Torhout. Het was de leerschool voor mijn verder leven. Ik leerde er alleen zijn, mijn weg zoeken en mijzelf leren kennen en bijschaven. Daarna volgde mijn periode in Avelgem. Ik werd de rechterhand van Achiel Roets, die er toen pastoor-deken was. Hij was in Poperinge jarenlang aan de slag in het VTI.”
Maria Callas
Na tien jaar in Avelgem werd priester Wim naar Heule en Bissegem gestuurd. “Samen met het team werkte ik aan de opbouw en uitbouw van de pastorale eenheid. Wat ik er het liefste deed? De Kerk laten meetellen in het maatschappelijke leven. Mijn voorganger had zich daar al ingezet, ik mocht gewoon de goal maken. We leefden mee met de gemeenschap doorheen haar koersen, feesten, lief en leed…”, vertelt Wim. “Twaalf jaar was ik er en toen kwam de vraag of ik naar Poperinge wilde komen. Naar Poperinge en omstreken. Eerlijk? Ik heb niet lang getwijfeld. Doen, zei moeder. Doen, zei Achiel Roets. Doen, zei mijn geestelijke raadsman. Doen, zei mijn hart”, vertelt priester Wim.
“Ik hoop dat ik in Poperinge ook mezelf mag zijn. De spreker, de schrijver, de stille, wat gereserveerde, maar vriendelijke priester. Met een mateloos respect voor eenieder. Ook voor wie anders denkt, voelt en leeft. Daarnaast hoop ik dat ik mag genieten van wat er te genieten valt en dat ik op tijd en stond een wandelingetje mag maken met mijn hond. En dat er opera mag klinken in mijn huis. Ik ben zot van Maria Callas.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
