Wim Voorkens (62) uit Overijse en Ben Isebaert (65) uit Kortrijk draaien tijdens de maandagmarkt van 6 mei de rollen om. “In plaats dat politici ons aanspreken, stellen wij een kraam op en nodigen wij hén met een ludieke actie uit tot een gesprek over twee concrete pijnpunten die we zelf ervaren hebben: leeftijdsdiscriminatie bij oudere werkzoekenden en administratieve rompslomp bij ziekte.”
Op het moment dat politici de markten afschuimen, stellen twee burgers zelf een kraam op om twee concrete pijnpunten hoger op de agenda te plaatsen. “We zijn niet-politiek gebonden. We willen twee situaties aankaarten en hopen de wetgeving te kunnen veranderen. Niet meer voor ons, maar voor mensen in dezelfde situaties. Het zijn in onze ogen bijna ethische kwesties, dus je kan er moeilijk tegen zijn, maar toch wordt er niets aan gedaan”, zeggen oud-collega’s Wim Voorkens en Ben Isebaert. Beiden werkten bij een multinational in de gezondheidszorg. “Afgelopen jaren schreven we lezersbrieven in de Humo en mails aan meerdere volksvertegenwoordigers en partijvoorzitters, maar we krijgen bijna nooit een reactie. We worden niet gehoord. Nu hebben we het voltallige stadsbestuur en zelfs nationaal alle partijen uitgenodigd.”
Leeftijdsdiscriminatie
Ben werd kort na zijn 60ste verjaardag werkloos. “Dat oudere werkzoekenden enorm te lijden hebben onder aanwervingsdiscriminatie op basis van hun leeftijd, is inmiddels voldoende aangetoond. Toch worden ook deze mensen geconfronteerd met de degressiviteit van de werkloosheidsuitkering wanneer ze niet gedurende minstens een volledig jaar een voltijdse job kunnen uitoefenen. Om dan nog maar te zwijgen over de verkleuterende manier waarop ik door de VDAB en de Hulpkas werd bejegend”, vertelt Ben. “Omwille van een reorganisatie verloor ik mijn job. Ik heb anderhalve jaar gezocht en vond uiteindelijk een vier vijfde. Na een jaar werd ik opnieuw werkloos, maar in plaats dat mijn uitkering was gestegen, kreeg ik 838 euro per maand omdat ik geen voltijds contract had. Op mijn leeftijd is al heel moeilijk om een job te vinden. Er moet een onderscheid gemaakt worden en degressiviteit stoppen voor mensen die al heel hun leven hebben gewerkt, maar pech hebben op het einde van hun carrière.”
“Er is een probleem in ons land en daar zijn oudere werkzoekenden vaak het slachtoffer van. Ze moeten anders behandeld worden want jonge mensen krijgen meer kansen op de arbeidsmarkt” – Vincent Van Quickenborne
Burgemeester Vincent Van Quickenborne was aanwezig op de maandagmarkt en erkent dat de regels rond werkloosheid moeten herbekeken worden. “Leeftijdsdiscriminatie is veel groter dan we denken en er wordt te weinig over gesproken. Er is een probleem in ons land en daar zijn oudere werkzoekenden vaak het slachtoffer van. Ze moeten anders behandeld worden want jonge mensen krijgen meer kansen op de arbeidsmarkt. In mijn vorige functie als minister heb ik daarom iemand aangeworven van 63 jaar als woordvoerder. We moeten anders kijken naar 55-plussers die willen werken en daar slimmer mee omspringen. En mensen die minder willen werken en inboeten in loon, dat moet kunnen. Doorgaans is het alles of niets. Dat is niet correct. Mijn voorstel is dat 4/5 werken op die leeftijd zou moeten gezien worden als een voltijdse job zodat de uitkering na een jaar werken niet vermindert.”
Administratieve rompslomp bij ziekte
Wim is sinds drie jaar kankerpatiënt. Hij heeft uitgezaaide longkanker. “Gedurende een jaar werd ik bedolven onder administratieve rompslomp, die dan plots wegviel waarbij ik – zonder dat te vragen – ineens het statuut van invalide kreeg met een lagere uitkering tot gevolg. Op het moment dat ik te bed lag met morfinepleisters en een pamper om kreeg ik de vraag wanneer en in hoeverre ik het werk zou willen of kunnen hervatten. Wanneer je zwaar ziek bent, heb je geen tijd om je daarmee bezig te houden. De administratieve overlast bezorgt veel stress en kan de dag van vandaag toch vermeden worden gezien de huidige technologie. Soms moet ik zaken beantwoorden die zeker gekend zijn in het systeem. Het gaat over respect voor zwaar zieke mensen”, zegt Wim. “Mensen moeten op een menselijke manier behandeld worden. Als de informatie er is, moeten de instanties die ook gebruiken”, besluit Van Quickenborne.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
