Willy Arents (69) overleed op 10 oktober na elf maanden chemotherapie. Elf maanden van onzekerheid en wilskracht om het einde nog wat uit stellen. Zijn vrouw Gilberte Calcoen en hun twee dochters Inge en Isabelle stonden tot de laatste seconde aan zijn zijde.
Voor het tweede jaar op rij nam het showkorps van Willen Is Kunnen (WIK) deel aan het VLAMO-kampioenschap in Wevelgem. Net als in 2018 werd ook nu de titel met miniem verschil binnengerijfd. De vereniging draagt de titel op aan oud-muzikant en actief retrolid Willy Arents, die overleed op 10 oktober.
“We leerden elkaar kennen bij WIK”, vertelt Gilberte (67). “Ik was lid van de turnafdeling, Willy van het showkorps. We zijn een WIK-koppel en we hebben onze passie doorgegeven aan onze twee dochters en de drie kleinkinderen. Op zeker ogenblik waren we met drie generaties actief bij WIK. Isabelle maakt nog steeds deel uit van het bestuur en kleindochter Féline geeft er les.”
Bon Jovi
Willy werkte als arbeider bij Proviron en was 32 jaar lang spelend lid van het showkorps. Hij speelde klaroen, trombone en sousafoon. “Zijn laatste publieke optreden met de showband was bij het optreden van Bon Jovi in Oostende in 2002. Hij was fier dat hij voor 20.000 man had kunnen optreden. Na zijn afscheid van de showband werd hij lid van de Retro’s, die af en toe nog optraden,zoals bij 100 jaar WIK in de Sleuyter Arena”, zegt Gilberte.
“Willy had geen zittend gat. Thuis was hij de eerste om de handen uit de mouwen te steken, zowel om te werken als om te feesten. En als de kleinkinderen iets vroegen, stond hij meteen klaar. Ook voor de buren en de kennissen knapte hij klusjes op. Jarenlang waren we trouwe strandbezoekers met een eigen strandcabine en veel vrienden. Toen we samen met pensioen waren, hebben we een camper gekocht en bezochten we Portugal, Noorwegen, Frankrijk, Duitsland en Nederland. Waar we ons goed voelden, stopten we en bleven iets langer staan. We deden alles samen: thuis, in de tuin, op het strand, op reis.”
Griepje
“Begin december vorig jaar kreeg Willy van de dokters te horen dat hij geen ‘griepje’ had, maar longkanker. Onze valiezen stonden klaar om naar Londen te vertrekken. Het hotelbed werd een ziekenhuisbed. Willy was een geboren optimist en hij twijfelde geen seconde om met de behandeling te starten. Het was een zwaar traject: chemotherapie, immuuntherapie… Maar hoe zwaar het ook was, hij klaagde nooit. Integendeel,, hij bereidde mij voor op alles voor als hij er niet meer zou zijn. Nie plooien, zei hij, en hij greep elke kans om hier nog een beetje langer te kunnen blijven. Hij vocht als een leeuw, maar ‘t was een ongelijke strijd. Hij is in alle stilte thuis gestorven”, zucht Gilberte.
Er waren zaterdag meer dan 500 mensen aanwezig in de kerk voor de begrafenis, die opgeluisterd werd door het showkorps van WIK. “Heel speciaal en emotioneel was het slot van de plechtigheid. Een drummer en een doedelzakspeler van WIK lieten Highland Cathedral door de kerk weerklinken. Het was onvergetelijk ontroerend. Heel Zandvoorde spreekt me erover aan. Het was zo mooi. Alleen jammer dat Willy het niet meer kon horen.”
(FRO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier