Evy Becquart en Ilse Himpe worden op maandag 26 juni allebei 45 jaar. Ze wonen allebei sinds 2002 in de Rodenbachwijk, hebben allebei drie kinderen, en houden allebei van reizen. Delen ze nog meer? Een dubbelgesprek over wel en wee op 45.
Maandag 26 juni 1978: Evy ziet om 10.20 uur het levenslicht in de Sint-Jozefskliniek in Izegem. Maandag 26 juni 1978: Ilse komt om 20.30 uur ter wereld in de Heilig Hartkliniek in Roeselare. Beiden groeiden op in Ingelmunster. Evy als dochter van wijlen Johan en Carine Nuyttens in de Bollewerpstraat, Ilse als dochter van Gerard en Brigitta Himpe-Callens in de Onze-Lieve-Vrouwstraat. In 2002 vestigde Evy zich met haar man Davy Horré in de Albrecht Rodenbachstraat, en kwam Ilse met haar man Youri Desschans in de Weggevoerdenstraat wonen. Ze wonen dus allebei in de Rodenbachwijk, op wandelafstand van elkaar, en zijn allebei medewerkster van het straatcomité.
Evy is de moeder van Ilyan (16), Eowyn (14) en Thyas (12). Ilse is de moeder van Jatse (17), Josse (15) en Niene (10). Evy is al zes jaar directeur van GO! Basisschool Het Wonderbos in de Meulebekestraat; voordien was ze er leerkracht en een periode directeur ad interim. Ilse is preventiewerker alcohol, drugs en gokken in het Centrum Geestelijke Gezondheidszorg Largo in Roeselare. Evy houdt van dansen, is bestuurslid van de Gezinsbond en zetelt in ICOS; sinds januari 2013 is ze gemeenteraadslid voor De Brug. Ilse gaat graag op restaurant, en kookt zelf graag; ze was politiek actief bij de CD&V.
Verjaren en dan zomer
“Ik wist dat we van hetzelfde jaar zijn, maar niet dat we op dezelfde dag verjaren”, zegt Ilse, waarna ze stilstaan bij hoe ze vroeger hun verjaardag beleefden. Evy: “Mijn verjaardag viel altijd buiten de examenperiode. Ik was mijn schooljaar altijd al aan het afsluiten, ging al weg met de vriendinnen, en zat op café.” Ilse: “In het middelbaar waren de examens al voorbij en dan kon ik van mijn verjaardag een feestmoment maken, hetzij de dag zelf of de dag erna. In het hoger onderwijs, herinner ik mij vaag, had ik nog wel eens een examen. Ik vind eind juni jarig zijn fantastisch, want de zomer én de vakantie staan voor de deur. Onze ouders hebben dat perfect getimed.”
Vieren ze hun verjaardag nog altijd even enthousiast? “De laatste jaren laat ik dat aan mij voorbijgaan”, bekent Evy. “Ik sta dan niet graag in de belangstelling. Maar goed, voor dit jaar heb ik toch een zevental vrienden uitgenodigd om te komen vieren met een cocktail en een hamburger.” Ilse: “Ik vier dat niet groots: thuis, met het gezin en de familie, en vooral als dat past. De zomer staat wel voor de deur, de vakantie begint straks en dan vieren we wel eens kleinschalig met vrienden.”
Tevreden
Schrikt het getal 45 hen af? Ilse: “Eigenlijk niet, ik sta daar niet bij stil. Ik vind 45 een leuk getal, dat klinkt goed. Maar ik maak mij daar niet druk over.” Evy: “Ik ben er wel mee bezig. Niet omdat ik ouder word, maar vooral omdat mijn papa al op 47-jarige leeftijd is overleden. Als ik nu kijk hoe ik op die leeftijd in mijn gezins- en werkleven sta, en als je dan weet dat m’n pa al aan 47 jaar is overleden… Dat is al over twee jaar, dat is toch even schrikken.”
Zijn Ilse en Evy tevreden over de voorbije 45 jaar? “Als ik terugblik, ben ik tevreden. Of ik het op dezelfde manier zou herdoen? Zeker en vast!”, zegt Ilse. Evy knikt: “Ik ook. Ik ben heel tevreden met wat ik heb bereikt. Ik zet mij er altijd keihard voor in, op het werk en in het verenigingsleven. Of ik mij in oktober 2024 nog zal engageren in de gemeentepolitiek? Daarop ga ik nu niet antwoorden. We zien wel.” Ilse: “Mijn politieke hoofdstuk heb ik min of meer afgesloten. Politiek blijft mij wel interesseren. Ik zal het blijven volgen, maar vanaf de zijlijn.” Evy pikt in: “Voor mij is politiek mij voornamelijk kunnen inzetten voor mijn eigen gemeente. Ik werd verkozen, ik ga naar veel vergaderingen, ik engageer mij zoveel mogelijk. Het is nu wel moeilijker aan het worden. Vroeger stak ik de kinderen in bed en kon ik daarna nog een vergadering bijwonen. Nu hebben ze allemaal hobby’s en moet je naar sportwedstrijden of jeugdverenigingen brengen. Dat komt er nog eens bij. Hoe ouder ze worden, hoe moeilijker het wordt.”
Welke doelen heb je, als je 45 bent? “Dat mijn kinderen een goede toekomst hebben”, antwoordt Evy. “Dat ze kunnen verder studeren, zich kunnen settelen in het leven… Voor mezelf: dat ik kan blijven groeien in mijn job, mij kan blijven inzetten. Ik ben altijd voor de vooruit.” Ilse beaamt: “Het klopt dat de kinderen nu op de eerste plaats komen. Je werkt daar bewust én onbewust aan mee. Dat is nu niet meer gemakkelijk. Het zijn nu andere tijden. Ik hoop dus ook dat mijn kinderen het goed zullen hebben.”
Ilse en Evy hebben, behalve een goeie toekomst voor hun kinderen, nog een gemeenschappelijke interesse: reizen.
“In de paasvakantie zijn we met het gezin naar New York geweest”, zegt Ilse. Evy: “In het verlengde pinksterweekend zijn we met de kinderen naar Parijs geweest. Zolang ze nog meewillen, is dat zalig. Toen ik zeventien jaar was, werkte ik al in de Unic. Ik kon dus niet meer mee. Nu is het leuk dat mijn oudste van zestien nog meegaat.”
