Wie vindt onderkomen voor 2.000 Mariabeelden?

Meimaand is Mariamaand. Wie er doorheen de streek op uittrekt, ontwaart her en der kapelletjes die getuige zijn van een sterke devotie voor Maria. Ook in menig woonkamer is de verering voor Onze Lieve Vrouw nog sterk. “Na de Tweede Wereldoorlog en vooral in de jaren 50 begon de belangstelling voor het religieuze erfgoed af te nemen”, aldus architect-kunstenaar Eric Colpaert uit Oostduinkerke, die een indrukwekkende verzameling Mariabeelden bezit.

Op de bovenverdieping van The Small World, de zaak voor miniatuurbouw van Sofie Gonnissen op de Marktplaats in Nieuwpoort, bevindt zich een indrukwekkende verzameling van religieuze beelden, schilderijen, prenten en ex voto’s van Oostduinkerkenaar Eric Colpaert (59). Vandaag is Eric voltijds (beeldend) kunstenaar, stelt tentoon in Moskou en mag vele bekende kunstenaars tot zijn vrienden rekenen. Eric is architect van opleiding, volgde de opleiding beeldhouwkunst aan de Academie in Gent alsook een prestigieus postgraduaat aan de Rijksacademie in Amsterdam. Na zijn opleidingen gaf hij een twintigtal jaar les aan binnenhuisarchitecten in Brussel. Zowat acht jaar geleden koos Eric ervoor om voltijds kunstenaar te worden. Zijn werk is veelzijdig en gaat van installaties, beeldhouwkunst, grafisch werk, tot zeefdrukken…

Rommelmarkt

Men zou het als een zijsprong in zijn levensbeschouwing kunnen noemen, maar zijn verering voor Maria en de collectie Mariabeelden zijn dat niet helemaal. “Ik ben een gelovig mens. Bezinning, rust en inkeer zijn een belangrijk facet van mijn leven”, vertelt Eric.

Het zou jammer zijn om dit verloren te laten gaan

“Mijn allereerste beeld vond ik op een rommelmarkt in Koksijde. Het was het beeld van de Onze-Lieve-Vrouw van Pontmain. Zij draagt een mooi donkerblauw kleed met met gouden sterren bezaaid. Het verhaal luidt als volgt: in de winter van 1871 zou Maria boven een dak aan kinderen verschenen zijn. Alleen kinderen konden die verschijning waarnemen. Er was ook een boodschap, die de kinderen letter voor letter aan hun ouders overbrachten. Daaruit besloten zij dat wat de kinderen zagen, waar was. Sindsdien is Pontmain – een heel klein dorpje op de grens van Normandië en Bretagne – een bedevaartsoord, dat weliswaar heel bekend is, maar niet toeristisch-commercieel geëxploiteerd wordt zoals bijvoorbeeld Lourdes.”

Veldkapelletjes

Erics belangstelling voor Mariabeelden kwam er op nogal vreemde manier. “In 1999 had ik heel veel kritiek op de manier waarop men in Koksijde de zogenaamde carwash – een Arc de Triumph-achtige toegangspoort op een met straatstenen verhoogd rondpunt neergepoot had. Daarvoor had men onterecht een mooi bloemperk met fontein en vlaggen opgeofferd. Toenmalig schepen Jan Loones vond dat kritiek geven gemakkelijk was en deed mij een voorstel om een constructief plan uit te werken als deelname van de gemeente Koksijde aan een wedstrijd van de Vlaamse Gemeenschap/afdeling Bos en Groen. Daarvoor heb ik alle straten van Groot-Koksijde twee keer langs beide kanten afgelopen. Samen met de aanplanting van 2.000 nieuwe bomen, vielen mij de veldkapelletjes op, die toch wel een fenomeen van hun tijd en een weerspiegeling van het leven en geloof bij de mensen zijn. Ik maakte ook een ontwerp voor het herstel van de veldkapelletjes. Hiervoor heb ik met heel veel mensen gesproken rond geloof, verdriet… Ik heb die in een werkje Kapelletjesroute Groot-Koksijde gebundeld.”

Lourdes

“Vanaf 2000 is mijn zoektocht naar mooie devotiebeelden goed en wel gestart”, gaat Eric verder. “Mijn moeder had rond die tijd drie jaar op rij een Lourdesreis gewonnen. Ik ben ook eens met haar meegegaan. Ik wist dat Lourdes een oude cultusplek was, al van in de Megalitische tijd, maar raakte enorm onder de indruk van de sacrale sfeer bij de grot van de Mariaverschijning.”

Vandaag vult Eric zijn collectie niet meer aan. “Ik heb nu ruim 2.000 beelden in mijn bezit. Voor sommige heb ik redelijk wat geld betaald, maar de meeste haalde ik op bij mensen die ervanaf wilden. Ik vond ze op beurzen of via het internet en ging die persoonlijk ophalen. Ik had zoiets van ‘ik red die beelden’. In mijn kennissenkring heb ik enkele restauratiemensen, die ze in geval van schade opknappen.”

Momenteel is Eric op zoek naar een nieuw onderkomen voor zijn collectie. “Het zou jammer zijn om dit verloren te laten gaan. Ik deed al voorstellen aan de stad Nieuwpoort en Veurne, en heb contact met het studiecentrum voor volksdevotie van Scherpenheuvel, maar geïnteresseerden zijn welkom.”