Zaterdag 21 november vindt onder impuls van de Nationale Strijdersbond een herdenking plaats voor de Oudenburgse slachtoffers van de Korea-oorlog. Omer De Vos stierf op 25 juli 1952, pas 25 jaar, op het slagveld in Kojak-Kol en Marcel Rotsaert sneuvelde op 27-jarige leeftijd op 22 november 1951 in Chongin-Ni. “De oorlog in Korea is de vergeten oorlog. Daarom willen we onze twee Oudenburgenaars herdenken”, zegt secretaris van N.S.B. Dirk Jonckheere.
De Koreaanse oorlog begon in juni 1950 toen troepen uit Noord-Korea in opdracht van hun leider Kim Il Sung het zuiden binnenvielen. Hij wilde de twee Korea’s verenigen tot één communistische staat. De VN-veiligheidsraad veroordeelde de aanval. Al binnen enkele maanden kregen de Noord-Koreanen het hele Zuid-Koreaanse grondgebied in handen.
De Verenigde Naties deden op hun leden beroep om militaire en logistieke steun te verlenen in Zuid-Korea. Ook België stuurden militairen naar het land. Meer dan 3000 vrijwilligers uit ons land trokken het avontuur tegemoet. Onder hen twee Oudenburgenaars, Omer De Vos en Marcel Rotsaert.
Man met ambities
“Iets meer dan 100 vrijwilligers brachten het er niet levend van af. Zo ook onze stadsgenoten”, vertelt Dirk Jonckheere van de plaatselijke N.S.B. Op 27 juli 1953 eindigde de oorlog met een wapenstilstand. “Winnaars kende de Koreaanse oorlog niet, wel veel slachtoffers.”
De twee vrijwilligers uit Oudenburg stierven al kort na hun aankomst in Zuid-Korea. Marcel Rotsaert al twee dagen na zijn aankomst en Omer De Vos na drie dagen. Het lichaam van Marcel Rotsaert werd op 15 maart 1953 naar zijn dorp Ettelgem overgebracht en hij ligt er begraven.
Winnaars kende de Koreaanse oorlog niet
Werner, de zoon van Omer De Vos, kan het graf van zijn vader niet bezoeken, want er is van hem niets teruggevonden, nadat hij op een mijn liep. “Ik was pas 5 jaar toen hij naar Korea trok. Alleen zijn oudste broer Firmin was er van op de hoogte dat hij zich opgegeven had als vrijwilliger. Moeder wist het pas toen hij zou vertrekken”, vertelt Werner De Vos.
Omer De Vos stamde uit een gezin met zeven kinderen. Hij trouwde op 21 juni 1947 met Yvonne De Bruyne en werd vader van Werner. Het gezin woonde in de Sint-Pietersstraat. “Hij wilde hogerop geraken bij het leger. Om zijn groene muts te behalen, volgde hij een zware opleiding in Marche-les-Dames. En hij slaagde. Daardoor kon hij in Korea gaan vechten”, vertelt Werner.
Avonturier
“Vader vertrok eind mei 1952 per boot. Het was zes weken varen naar het Aziatische land. Hij werd er ingezet in Kojak-Kol. Met nog twee Belgen liep hij vooruit als verkenner. Ze liepen op een mijn. Van zijn lichaam is niets meer kunnen overgebracht worden. Zo hebben wij geen graf om naartoe te gaan”, vindt Werner jammer. “Ik vermoed dat hij zich kandidaat heeft gesteld om verkenner te zijn, avonturier als hij was.”
“Drie dagen na zijn dood is men mijn moeder komen inlichten. Mama is nooit hertrouwd om zo haar overlevingspensioen niet kwijt te geraken. Ze wou nooit naar herdenkingen gaan. Te pijnlijk, zeker? Intussen is ze overleden”, besluit Werner De Vos die via foto’s en eretekens de herinnering aan zijn vader koestert.
Herdenking
De Oudenburgse slachtoffers van de oorlog in Korea worden op zondag 21 november herdacht met een misviering om 10 uur in de kerk van Ettelgem, gevolgd door een groet aan het graf van Marcel Rotsaert op de begraafplaats naast de Romaanse kerk.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
