ION Basket Waregem is in diepe rouw na het plotse overlijden van Mathis Dierick. Mama Stephanie Vandewiele, papa Jürgen Dierick en broer Manu blijven verweesd achter. Voor de 17-jarige Waregemnaar was basketbal zijn leven. Ook bij Vibso Waregem, waar de jongen school liep, reageren ze geschokt.
Ongeloof bij de Waregemse basketbalfamilie na het tragische overlijden van ‘hun’ Mathis. G-basketbal Waregem werd opgericht voor deze goedlachse jongen. Het nieuws sloeg in als een bom.
Voor coach Swen De Moor, die de jonge knaap onder zijn vleugels nam als assistent-coach, is erover praten heel moeilijk. “Dit is bij mij heel hard aangekomen. Het is alsof ik mijn eigen kind verlies”, vertelt Swen heel geëmotioneerd. “Die jongen had zo’n impact op mij en de spelersgroep. Echt niet te vatten. Niets was hem te veel en altijd zag je hem met een basketbal in zijn handen. Het was een jongen die alles aankon en waarvoor geen berg te hoog was. Mathis was overal graag gezien, zelfs tot ver buiten de club. Dat merk ik nu ook aan de reacties die ik krijg van coaches van overal. We verliezen een topkerel, zeg maar een icoon van de club. Kampioen spelen is leuk, maar de lach op zijn gezicht zien was zoveel meer waard. Er zal vanaf nu altijd een plaats vrij zijn naast mij op de bank. Voor Mathis”, zegt Swen nog.
Rouwhoekje in Vibso
“Dit is ook bij ons heel zwaar aangekomen”, reageert Xavier De Jaegher, directeur van Vibso Waregem, waar Mathis school liep. “Dit totaal onverwachte nieuws kwam als een donderslag bij heldere hemel. Mathis was een heel lieve, brave kerel die een voorbeeld was voor iedereen. Ook in zijn klasje, dat heel hecht is, is het ongeloof groot. Voor die jongens, die al vier jaar samenzitten, is dit heel zwaar. Ze werden dan ook allemaal met de beste zorgen opgevangen. Dit laat een diepe indruk na. Ook bij onze schoolgemeenschap met een breed netwerk is dit hard binnengekomen. Voor zoiets zijn weinig woorden.”
Iedereen opnoemen is te veel, maar de liefde die ze hadden voor onze Mathis… – mama Stephanie Vandewiele
Vibso Waregem heeft een rouwhoekje voorzien, waar leerlingen en leraars een anekdote en/of leuke herinnering kunnen achterlaten. “Er wordt gekeken wat we nu nog kunnen doen. We verliezen ons zonnetje in huis”, besluit Xavier De Jaegher.
Heel dankbaar
“Basketbal was Mathis zijn leven”, pikt papa Jürgen Dierick in. “Het was een heel lieve kerel die door iedereen graag gezien was. Toen hij assistent-coach werd, bloeide hij helemaal open. Voor hem was er maar één club: Waregem.”
Mathis werd op handen gedragen door de spelers van de eerste ploeg, die in tweede nationale actief is. “Hij was een enorme fan van dat team”, gaat mama Stephanie Vandewiele verder. “We zijn dan ook heel dankbaar voor alles wat iedereen spontaan voor hem deed. Hij was een heel grote fan van coach Olivier Foucart, die een goeie vriend werd en nu nog een blijvend contact is. Met hem had hij een speciale band. Bij hem is alles spontaan en oprecht. Ook zijn broer Thomas en mama Kathleen lieten een diepe indruk op hem na. Iedereen opnoemen is te veel natuurlijk, maar de liefde die ze hadden voor onze Mathis…”
Broertje als idool
“Swen De Moor speelde een belangrijke rol in het geluk van Mathis. Wat die man allemaal gedaan heeft voor hem. Hij betrok hem in alles en daar was hij heel blij mee”, geeft mama Stephanie nog mee. “Ook Marre Kestemont zorgde voor een brede glimlach op zijn gezicht. Door hem mocht hij deelnemen aan de shooting, wat voor hem een openbaring was. Zo zijn er nog ontelbaar veel. Lars De Lepeleire, Aaron Vanvooren, Leigh Enobakhare, J’Nathan Bullock, Brecht Guillemyn… Allemaal spelers waar hij enorm naar opkijkt en die hem telkens spontaan kwamen groeten en klaar stonden voor een babbeltje. Kurt en Mieke Demasure, Mieke Martyn, de mama van Lars De Lepeleire en coach Frank De Brucker van Haantjes Oudenaarde, allemaal mensen die hem na aan het hart lagen en veel voor hem betekenden.”
“En niet te vergeten Murielle Vandenbroucke. Wat die schat allemaal gedaan heeft en doet voor het G-basket en Basket Waregem in het algemeen… Maar ook burgemeester Kurt Vanryckeghem die het G-basket een warm hart toedraagt en het peterschap van de ploeg op zich wou nemen.”
“Ook kinesisten Ziggy Mortier en Renild Coorevits toverden een onvergetelijke smile op zijn gezichtje. Renild is een schat van een vrouw die daarin een belangrijke rol speelde. We zijn ook de mensen van Vibso Waregem heel dankbaar. Wat zij allemaal deden om het onze zoon naar zijn zin te maken. Hij werd er goed opgevangen en wat voor hem ook belangrijk was, hij zat niet ver van zijn broertje Manu die zijn idool was. Ook zijn troost en vertrouwen Kjell Neiryrinck, zowat zijn beste vriend, zorgde heel goed voor hem. Woorden schieten te kort”, rondt mama Stephanie Vandewiele af.
(ELD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier