Dinsdagavond zakten heel wat vissers uit verschillende kustgemeenten af naar de Visserskapel in Bredene. Daar organiseerden vrienden van de overleden visser Michael Hubert (23) een wake. Er waren honderden aanwezigen. “We moesten je vaak delen met de zee, maar je deed dat opdat we niets tekort zouden komen.”
Dat vissers een zware en gevaarlijke stiel hebben, hoeft niet meer gezegd. Het werd vorige week nog maar eens duidelijk dat het gevaar op een vissersboot in een klein hoekje schuilt. Dinsdagavond 19 december om 18.30 uur sloeg het noodlot toe aan boord van de O.51 Stormvogel. Om een of andere reden brak een veiligheid waardoor het gedeelte waar de visnetten aan hangen naar beneden kwam. Twee vissers stonden op dat moment onder het gevaarte: Michael Hubert en Ilir Devyck (27). Ze waren de netten aan het herstellen na een scheur. De twee werden bedolven onder honderden kilo’s vismateriaal. Michael overleefde het niet, Ilir raakte zwaargewond.
Het lichaam van Michael is nog steeds in Engeland. “Vermoedelijk wordt zijn lichaam pas na de feestdagen gerepatrieerd naar ons land”, vertelt vissersvrouw Nathalie Tahon, die de wake organiseerde, samen met vissersvrouw Sherri-Lynn Vanstechelman. “Net daarom wilden we dit doen. We doen dit in de eerste plaats voor Lindsey (de vrouw van de overleden visser Michael, red.) en haar kindjes. Ze staat er niet alleen voor. Daarnaast is het zo dat vissers tijdens de feestdagen meestal thuis zijn om te vieren met hun familie. Daarna trekken ze terug het zeegat in en dat zou ervoor zorgen dat niemand op een deftige manier afscheid kan nemen van Michael. Dit is hun afscheid aan hun collega en vriend.”
Brief
De wake verliep heel sereen en niemand hield het droog. Zeker niet toen Nathalie een brief voorlas van de vrouw van Michael. “Ook al was je vaak in zee, ik voelde me nooit alleen”, klonk het. “Je was altijd aanwezig, hoe ver je ook mocht zijn. We moesten je vaak delen met de zee, maar dat deed je opdat we niets tekort zouden komen. Ik had al van het eerste moment schrik dat er een dag zou komen met verschrikkelijk nieuws, maar ik had niet gedacht dat die zo snel zou komen.”
Ook in naam van zijn twee dochtertjes werd iets voorgelezen. “Papa, onze mama heeft veel verdriet. Er komen heel veel mensen langs. Mama vertelde dat je naar huis zou komen, maar opeens stonden onze tantes en nonkels daar. En jij kwam niet. We zijn trots op je en zullen je missen.”
Heel wat vissers – waaronder de bemanningsleden van de O.51 Stormvogel – kwamen op de oproep van Nathalie en Sherri-Lynn af. Met honderden waren ze. Wie er dinsdagavond niet bij was, is de zwaargewonde visser Ilir. Hij werd zondag overgebracht van het Engelse ziekenhuis in Plymouth naar het AZ Sint-Jan in Brugge. Ilir had er graag bij geweest en wou graag iets kwijt. “Ik heb de tijd van mijn leven met jou meegemaakt aan boord van het schip”, zo richt Ilir zich tot Michael. “Ik zal die tijd enorm missen. Niemand zal ooit jouw plaats kunnen innemen. Weet dat ik met hart en ziel van je hou. Ik heb er geen woorden voor om te zeggen wie je was, je was een ‘broere’ met een hart van goud.”
Bemanning
Daarnaast was ook de familie aanwezig van Michael en Ilir en de andere bemanningsleden. De broers Jason (28) en Kenneth (36) Savels van de Z.53 ‘Van Eyck’ zijn samen goed voor 28 jaar vissersleven. “De vissersgemeenschap is erg klein geworden”, vertelt Jason. “Als er iets gebeurt die rechtstreeks de hele gemeenschap treft, dan merk je pas hoe hecht we effectief wel zijn. Lang niet iedereen kent iedereen, maar we kenden wel Michael. We zijn hier om zijn naasten en alle collega-vissers te steunen.”
Nathalie en Sherri-Lynn verkochten roosjes waarvan de opbrengst geschonken wordt aan het getroffen gezin van Michael. Tijdens de wake kon iedereen – vooropgegaan door de familie van Michael en de bemanningsleden van de O.51 – hun roosje neerleggen aan de visserskapel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
