“Waarom laten supporters vanKV Kortrijk zich niet horen?”

Er was eens een voetbalclub die in moeilijkheden zat. Zowel sportief als financieel wilde het maar niet lukken. Gelukkig kwam er hulp van buitenaf: een rijke Maleisische zakenman wilde de club wel helpen. Hij pompte miljoenen in de club, maar kwam ook met enkele eisen. Zo wilde hij dat de voetbalclub de kleur van de shirts veranderde van blauw naar rood, en dat het logo van de club veranderde van een vogel naar een draak. Dat de bijnaam van de club de Bluebirds was, en de club al sinds 1908 vasthield aan kleur en vogel, was bijzaak. “Jullie hebben er nooit mee gewonnen, waarom proberen we het niet eens anders”, was de repliek van de zakenman.

De club heet Cardiff City, de Maleisische zakenman Vincent Tan. Die laatste heeft ook KV Kortrijk in zijn portefeuille. Maar in tegenstelling tot de tientallen miljoenen die hij in Cardiff investeerde, houdt hij bij Kortrijk de knip op de beurs. Investeringen in spelers of infrastructuur blijven uit, ondanks eerder gemaakte beloftes.

Dat is niet naar de zin van de Stad Kortrijk, die nu haar tanden laat zien. Of Tan investeert in een nieuw trainingscomplex of… ja of wat eigenlijk? De Stad kan ermee dreigen het huidige stadion niet langer gratis ter beschikking van de club te stellen. Of het kan weigeren zelf te investeren in het trainingscentrum en ook alle hulp voor een nieuw stadion laten vallen. Maar wil Kortrijk werkelijk geboekstaafd staan als de stad die haar club uitrookt? Dat kan wel eens moeilijk vallen bij de supporter-kiezers.

Hoewel de stad zich daarover misschien niet eens zo’n grote zorgen hoeft te maken. Ikzelf heb nog maar één match gezien, KVK-Charleroi (1-1), een paar jaar geleden. De 1.000 meegereisde Karolingers zongen en dansten dat het een lieve lust was, de 9.000 KVK-supporters zaten erbij en keken ernaar. Dat gevoel overvalt me nu ook: het lijkt de supporter precies niet te veel te kunnen schelen. Terwijl protest wel werkt. Zo hadden de supporters van Cardiff na drie jaar stampei hun originele clubkleuren terug. Misschien wordt het wel eens tijd dat ook onze supporters zich beginnen roeren.