Laurent Huysentruyt is al jaren gelukkig als steward bij het Nederlandse KLM: “Maar West-Vlaanderen blijft mijn echte thuis”

Laurent Huysentruyt: “In maart 2004 klaarde de hemel gelukkig op voor mij en 20 jaar later vlieg ik nog altijd voor de Nederlandse luchtvaartmaatschappij KLM.” © RV
Peter Soete

West-Vlamingen vind je overal. Zelfs op 10.000 meter hoogte tussen Amsterdam en Buenos Aires. Laurent Huysentruyt (44) uit Hulste kent deze route al uit het hoofd. We konden deze steward van KLM interviewen om twee uur ‘s nachts, tussen de Azoren en Zuid-Amerika.

“Kan ik u een drankje aanbieden”, vraagt een vriendelijke steward net voor het vertrek van de KLM-vlucht van Schiphol naar het Argentijnse Buenos Aires. De man ziet er piekfijn verzorgd uit, zowel qua kledij als voorkomen en zijn glimlach is authentiek. Deze steward houdt van zijn job, zo veel is duidelijk.

Wanneer ik hem vraag of hij uit Zeeland komt, bedankt hij voor het compliment maar voegt er onmiddellijk aan toe dat hij uit België komt en meer bepaald uit het West-Vlaamse Hulste. Wanneer hij mijn verbaasde ‘Mo how’ hoort, vraagt hij lachend ‘Gie wok?’. Het ijs is meteen gebroken en we spreken af voor een interview na de avondservice omstreeks twee uur ’s nachts. Plaats van afspraak is de galley (de keuken in het vliegtuig, red.) want Laurent wil onder geen beding passagiers storen in hun nachtrust.

Kinderdroom

“Ik ben in Kortrijk geboren maar in Hulste opgegroeid”, begint Laurent zijn verhaal. “Nu woon ik al tien jaar in Antwerpen maar ik kom nog heel vaak naar West-Vlaanderen, naar ‘huis’, ja. Vliegen is altijd een kinderdroom geweest voor mij. Mijn ouders vertelden mij altijd dat niet papa of mama mijn eerste woordjes waren maar wel ‘vliegtuig’.”

“Omdat ik van jongs af al bezeten was door vliegtuigen en luchtvaart studeerde ik toerisme in het Brugse Spermalie. Die school had toen een samenwerkingsverband met de Belgische luchtvaartmaatschappij Sabena en een toerismeopleiding in die school was eigenlijk een rode loper naar een carrière tot steward bij Sabena.”

Sabena

“Ik kon in 2001starten bij Sabena maar dat was niet de meest gunstige periode. Zes maanden later legde de luchtvaartmaatschappij de boeken neer en was het voorbij voor iedereen bij Sabena. Ik kon een doorstart maken bij ‘Sabenadochter’ DAT maar toen mijn contract ten einde liep, werd dat niet meer verlengd. Het waren echt moeilijke en onzekere tijden voor de Belgische luchtvaart én voor mij.”

“Niet papa of mama, maar vliegtuig was mijn eerste woordje”

“Mijn papa stelde me voor om te solliciteren bij KLM. In 2002 mocht ik starten aan een zes weken durende opleiding, een betaalde opleiding nota bene, en na die opleiding kreeg ik een jaarcontract aangeboden door KLM. Maar een SARS-uitbraak in Azië in 2003 gooide opnieuw roet in het eten want ik kreeg geen nieuw contract meer. Ik kon dan vier maanden bij Air Holland aan de slag maar die maatschappij ging failliet.”

“In maart 2004 klaarde de hemel gelukkig op voor mij want ik kreeg een nieuw én vast contract bij KLM en 20 jaar later vlieg ik nog steeds voor de Nederlandse luchtvaartmaatschappij. En ik wil nooit meer veranderen!”

Laurent met enkele collega's.
Laurent met enkele collega’s. © RV

Speciaal plekje

“Ik heb waarschijnlijk de liefde voor reizen meegekregen van mijn peter Julien Geldof. Die had de eerste touringcar in Ingelmunster en nam toeristen mee op reis naar de bergen. Ik reis ook heel graag en wil zoveel mogelijk van de wereld zien. Als we naar New York vliegen, zijn we vaak maar een dag ter plaatse maar in Zuid-Amerika of Azië zijn er dat soms acht à negen met een KLM-verbindingsvlucht halfweg de periode. Ik vind dat ongelooflijk leuk. Het geeft mij tijd om bestemmingen te verkennen en bekende plaatsen te bezoeken.”

“Ik vlieg dikwijls op Buenos Aires en ik ben daar blij om. Het is een schitterende bestemming. Je kunt de stad qua architectuur goed vergelijken met Madrid en je kunt er ongelooflijk lekker eten. Ze kennen me al goed in veel restaurants in Buenos Aires (lacht). Ook als ik niet werk, reis ik veel. Ik heb in een jaar maar liefst 100 nachten in een hotel overnacht voor mijn privéreizen. Inderdaad, zonder mijn jobgerelateerde hotelovernachtingen mee te tellen.”

“Maar West-Vlaanderen blijft een speciaal plekje voor mij. Dat is echt thuis komen. Ik heb nog steeds een West-Vlaamse dokter, ik bezoek vaak mijn ouders in West-Vlaanderen. Ik kan mijn geboortegrond niet missen. En de dag dat ik met pensioen ga, keer ik terug naar West-Vlaanderen om er te wonen. Maar eerst nog veel bestemmingen ontdekken met de beste luchtvaartmaatschappij ter wereld.”

Lees meer over: