In de Schipperkeshoeve in Abele (bij Poperinge) begon het ooit met de kweek en verkoop van Schipperkes, een ras van kleine herdershonden. Nu ligt de nadruk al jaren op huifkartochten waarbij de familie Vitse over vier huifkarren en veertien eigen paarden beschikt en trouwens zelf ook hoefsmid is en daarnaast ook zelf aan garelen en zadels kan werken.
Wie langs de Abeelseweg tussen Poperinge en Abele rijdt, ziet er in een weide niet alleen exotische dieren zoals wallaby’s en alpaca’s, maar ook een erf met niet minder dan veertien mooie blonde Haflingerpaarden. Daar baten Franky Vitse (46) en Melissa Taillieu (40), samen met de kinderen Marie-Julie (11) en Jonathan (8), de Schipperkeshoeve uit. Het gezin kocht de hoeve in 2006 en waar de vorige eigenaar enkele pony’s had naast Schipperkes waren de nieuwe bewoners vooral paardenfan en wilden zij zich specialiseren in huifkartochten.
Goede uithouding
“We zijn allebei kinderen van landbouwers en we zijn al sinds onze kindertijd verknocht aan paarden”, vertelt Melissa. “En dan spreken we vooral over het mennen van paarden. We waren vroeger beiden actief als menner van huifkarren in het Wulleminnehof en ook in Au Nouveau Saint-Eloi hier in de regio. En zo hebben we trouwens elkaar beter leren kennen. Toen we hier langs de Abeelseweg konden komen wonen, hebben we pas in 2015 beslist om ook met huifkartochten te beginnen. We hadden toen twee Haflingerpaarden en ook een huifkar. Nu negen jaar later hebben we vier huifkarren en beschikken we over niet minder dan veertien goed opgeleide Haflingerpaarden. En we kozen voor Haflinger omdat ze graag werken en een goede uithouding hebben, terwijl ze ook koudbloedig en vooral ook heel vriendelijk zijn.”
“We kweken ook nog altijd Schipperkes, de kleinste herdershond”
“Zelf ben ik fulltime bezig met het bedrijf, terwijl Franky nog een dagtaak in twee ploegenstelsel heeft bij PMC in Poperinge. Onze Haflingerpaarden zijn mooi en goed, maar eerder aan de kleine kant. Zo zijn we nu bezig met het kruisen met het Vlaams trekpaard, dat ook een blonde kleur heeft maar vooral wat groter is. Eigenlijk is de evolutie elke dag bezig. Met paarden, en zeker met jonge paarden, moet men immers elke dag bezig zijn.”
Hoefsmid
Ondertussen blijft het koppel zich ook verder specialiseren. Omdat de hoefsmid vroeger heel vaak en soms zelfs net voor het vertrek van een huifkartocht nog moest langskomen, besliste Melissa om zelf opleidingen te volgen. Zij kan nu zowat alle werk voor de paarden zelf op het erf doen. “Tijdens het huifkarseizoen moest de hoefsmid hier om de zes weken de paarden beslaan, soms zelfs op de meest onverwachte momenten. Dat was niet langer werkbaar. Zo heb ik zelf bij Syntra West in Brugge de opleiding hoefsmid gevolgd, waarbij ik nu nog de nodige begeleiding krijg van Jurgen Talpe van de gelijknamige paardenstal.”
“Ook volgde ik in avondschool de opleiding in paardentuigmateriaal, met dus het maken en herstellen van garelen en ook zadels. Zadels zijn nu voor ons niet direct nodig, maar de garelen en het ander paardentuigmateriaal ziet soms toch wel eens af en dus is het goed dat we dat allemaal wel zelf kunnen herstellen.”
“De grootste aandacht gaat dus naar onze paarden, maar we kweken natuurlijk ook nog altijd wel Schipperkes, wat dus eigenlijk de allerkleinste herdershond is”, vervolgt Melissa nog. “Die dieren kwamen trouwens aan de naam Schipperke omdat ze vroeger meegingen op zeereizen om ratten en ander ongedierte te pakken.” (Paul Carbon)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
