Stefaan Van Craeynest (52) en Cathy Van Elslander (53) vertrokken vorig weekend voor de vijfde keer op ‘Rammelbakken Reis’. Ditmaal brengt de roadtrip hen tot in Kroatië en Slovenië: goed voor straks weer meer dan vierduizend kilometer op de teller, terwijl het überhaupt al een wonder mag heten dat ze ook dit jaar weer aan de start kwamen. “We zijn in een jaar tijd allebei door het oog van de naald gekropen”, aldus het Blankenbergse koppel.
Zondag overnachtten ze op een camping in Pieve Tesino waar maandagmorgen het startschot klonk voor deze editie. “Leuk om weer on the road te zijn, onderweg hebben we altijd veel bekijks met ons rammelbakske”, vertelt Stefaan aan de telefoon. Het hing nochtans even aan een zijden draadje: Cathy werd vorig jaar ernstig ziek tijdens de reis. “We waren al met een dag vertraging vertrokken omdat ik me niet zo goed voelde. Ik dacht: ’t zal wel beteren, maar bij thuiskomst is Stefaan meteen met mij naar de spoed doorgereden omdat die koorts maar niet minderde. Net op tijd, zo bleek: ik had een longembolie opgedaan en mijn lever en nieren waren al aan het uitvallen.” Cathy lag daarna acht dagen in coma. “Dat was dus echt wel kantje-boordje”, klinkt het.
Hartinfarct
En een ongeluk komt nooit alleen: op tweede kerstdag kreeg Stefaan thuis een hartinfarct. “We doen het daarom heel rustig aan dit jaar. Op eigen tempo, en vooral: goed luisteren naar ons lichaam. Maar de rammelbakkenreis laten vallen, dat was voor ons gewoon geen optie. De sfeer onder de deelnemers is elk jaar weer geweldig en het is ook altijd een blij weerzien”, zegt Stefaan. Het koppel doorkruiste met hun aftandse Volkswagen al heel Europa. “Ons eerste rammelbakavontuur was in 2019 naar Boedapest. Toen hebben we ook een klein stukje van Kroätie en Slovenië gedaan, maar dit is toch andere koek. Het betere bochtenwerk, zeg maar: we hebben net een helse bergrit van honderd kilometer achter de kiezen en daar hebben we ruim vier uur over gedaan.”
“Dit is voor ons allebei een mentale ontlasting” – Stefaan en Cathy
Stefaans stuurmanskunsten zijn dus al goed van pas gekomen in die dertig jaar oude Volkswagen. “Ons karretje verrast ons telkens weer: net nog hebben we in het klimmen een Volvo ingehaald die wel héél traag reed. Al zijn we op de heenreis ook wel eens uit de file moeten gaan om onze motor te laten afkoelen”, lacht hij. Omdat de tocht door de Pyreneeën vorig jaar in mineur eindigde, waren Cathy en Stefaan er dit jaar extra op gebrand om opnieuw mee te doen. “Het voelde alsof we iets goed te maken hadden. Plus: dit is voor ons allebei een mentale ontlasting. Onderweg vergeten we onze miserie even, en bevestigen we weer voor onszelf dat we allebei echte doorzetters zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
