Begin deze week is Patrick Maddens uit Alveringem in de streek rond Dinant begonnen aan de GR129. En op dit ogenblik moet hij ergens tussen Aarlen en Brugge aan het stappen zijn. Patrick is verknocht aan het wandelen van GR’s en heeft ondertussen zo’n tweeduizend kilometer op de teller. “Ik doe het niet voor de kilometers, maar voor de schoonheid en menselijke contacten onderweg.”
“Ik heb altijd graag gewandeld”, vertelt levensgenieter en gepassioneerd wandelaar Patrick Maddens (67) uit de Lostraat. “De laatste jaren van mijn loopbaan werkte ik vier vijfden en op mijn vrije weekdag ging ik 20 kilometer wandelen, vaak in Noord-Frankrijk. Ofwel alleen met de hond ofwel met mijn goede buurvrouw Josiane. Tijdens corona heb ik natuurlijk ook veel gewandeld. Het was goed weer en dat was plezant. Minder plezant was dat er toen niks open was en dat je veel handelszaken te koop zag staan.”
Over de hele wereld
“De ‘Grande Route’-wandelingen leerde ik kennen door mijn zoon. Hij had er een gewandeld met zijn lief en wilde zijn oude vader een plezier doen. (glimlach) Ik deed de GR tussen Voormezele en Zonnebeke. Mijn zoon heeft het bij één keer gehouden, terwijl ik definitief de smaak te pakken kreeg. Het zijn wandelroutes die je eigenlijk over heel de wereld vindt, maar voornamelijk in Europa. Duitsland, Nederland, Portugal, Corsica… noem maar op. De GR5A passeert zelfs aan de kerkhoek in Gijverinkhove. De routes zijn bewegwijzerd en beschreven in boeken en kaarten die ik koop of uitwissel en meeneem op mijn tocht.
Slechte bewegwijzering
In Nederland trekt de bewegwijzering op niets, maar is het openbaar vervoer top. Ook in Frankrijk zijn de routes op het terrein vaak niet goed bewegwijzerd en moet je vaak je plan trekken. Bordjes zijn overgroeid door klimop, paaltjes zijn omvergereden of een bepaald stuk grond is plots privé-eigendom geworden… Je moet – hoe zal ik het zeggen – wakker zijn! Of voor dat je het weet ben je een kilometer verkeerd gelopen. Als laatste redmiddel is er gelukkig nog de gps op de gsm. Goede wandelschoenen en sokken die ventileren zijn natuurlijk de absolute basis. Ik heb altijd pleisters mee, maar van blaren ben ik tot nu toe gespaard gebleven”, vertelt Patrick enthousiast.
Bijzonder
De eerste GR die Patrick afwerkte, was de 128 tussen Wissant en Aken, goed voor zo’n 700 kilometer. Hij startte in het voorjaar en rondde af in augustus.
“De GR128 kruist met de GR12 tussen Amsterdam en Parijs en zo kreeg ik goesting om ook die te doen”, vertelt Patrick. “Goed voor ook ongeveer 900 kilometer die ik tussen mei en november 2022 en dit voorjaar in een 45-tal dagen heb afgelegd. Toch zijn die kilometers voor mij niet het belangrijkste. Het is wat je onderweg ziet en meemaakt en de menselijke contacten die je legt, die het voor mij bijzonder maken. Tien dagen aan een stuk wandelen, is voor mij het absolute maximum, zeker als ik alleen ben.”
“Het is wat je onderweg ziet en meemaakt en de menselijke contacten die je legt, die het voor mij bijzonder maken”
“Je moet onderweg durven te spreken, ook tegen mensen die je niet kent. Ik heb daar geen schrik van, neen. Wandelaars onder elkaar; dat schept een band. Het gebeurt dat mensen uit mijn woonplaats zich bij mij voegen en enkele dagen meewandelen. Dat is altijd extra plezant. Ik ben nu aan de GR129 tussen Aarlen en Brugge begonnen en ik ben gestart aan de Waalse kant. In oktober begint het jachtseizoen en dan ben ik daar liever niet”, glimlacht Patrick.
Mooiste stukken
Wat voor hem tot vandaag de mooiste stukken zijn geweest, vragen we Patrick. En dan twijfelt hij tussen Frankrijk, Nederland en Brussel.
“In het algemeen zou ik Frankrijk durven te zeggen. Maar de meren en de wateren in Nederland zijn ook zeer mooi. Volgend jaar zou ik graag naar de Moezelstreek trekken. Ik heb graag variatie in het landschap. Een bos kan zeer mooi en rustgevend zijn, maar als je een hele dag door het bos hebt gewandeld, heb je het ook wel even gehad met dat bos. Een kerkje binnengaan, is ook dikwijls plezant. Ik zeg het; dat zijn geen spectaculaire dingen. Het gaat over openstaan voor de omgeving en content zijn met kleine dingen.”
“Zien hoe de mensen elders leven en beseffen dat het in Gijverinkhove nog zo slecht niet is. (glimlacht) Nieuwe dingen zien ook. Ik was nog nooit op de Grote Markt van Brussel geweest. Tijdens de GR12 ben ik de Marollen gepasseerd en zag ik voor het eerst Manneken Pis. Ik heb me die dag toch zo geamuseerd. Echt waar, vanaf het Atomium was onze hoofdstad een openbaring voor mij!” (Anne Bovyn)
(Anne Bovyn)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
