Patsy Hashimoto is geboren in Kortrijk, groeide op in Gullegem, maar trok op haar 25e naar de Verenigde Staten en is er sindsdien niet meer weggegaan. Ze is een vrijgevochten “Lady Trucker” die volop van haar leven geniet. Je kan kennismaken met deze intrigerende figuur in het nieuwe VTM-programma “Lady Truckers”.
Patsy Hashimoto (57) is kosmopoliet in hart en nieren: ze is afkomstig van Gullegem, leeft sinds haar 25e in de States, is getrouwd met een Hawaïaan en geniet nu van haar pensioen door verschillende cruisereizen te doen in Noord-Amerika. Nochtans leek alles er op haar vijfentwintigste nog op dat ze een zeer modaal leven zou gaan leiden in Zuid-West-Vlaanderen, tot een reis naar de Verenigde Staten tussen het eerste en tweede jaar van haar opleiding tot hondentrimster alles veranderde. Ze bleef er hangen en beleeft tot op de dag van vandaag er haar American Dream. “De key is dat als je echt iets wilt, je het gewoon moet doen. Excuses tellen niet. You never try, you never know,” is haar levensadvies.
“In het leven moet je gewoon doen wat je wilt. Als je nooit probeert, kom je nooit te weten of het je was gelukt.”
Van Gullegem naar Seattle
Patsy Hashimoto, geboren als Patricia Vanfleteren – ze verbasterde zelf haar voornaam tot “Patsy” omdat ze de Engelse uitspraak van Patricia niet mooi vond en nam later de familienaam van haar tweede man over – in Kortrijk, was voorbestemd om de standaardlevensweg te volgen van iemand die opgroeit in Zuid-West-Vlaanderen: lager onderwijs in de dichtstbijzijnde lagere school, de overstap maken naar een grotere school in het middelbaar om dan uiteindelijk een opleiding in het hoger onderwijs van Kortrijk te volgen. Tegen haar vijfentwintigste levensjaar was ze dan ook goed op weg om het tot hondentrimster te schoppen: ze had net het eerste jaar van de tweejarige opleiding afgerond en had al een zaak in Blankenberge op het oog om over te nemen. Die zomer maakte ze een reis naar het noordwesten van de Verenigde Staten die haar leven voorgoed zou veranderen.
“Het was niet mijn plan om alles in België achter te laten en hier te komen wonen. Zoals ze hier zouden zeggen: It was dumped in my lap. Ik ontmoette tijdens mijn reis, ergens in de buurt van Seattle, de president van de internationale hondentrimschool en toen ik hem uitlegde dat ik in België bezig was aan mijn opleiding vroeg hij me of ik niet voor hem wou werken. Hij wou de Europese manier van styling kunnen combineren met de Amerikaanse. Ik ging erop in want het leek me wel een grote troef om ook die Amerikaanse traditie in de vingers te hebben, maar het was altijd de bedoeling om gewoon mijn werkvisum van 6 maanden uit te doen. In die periode trimde ik zes dagen per week, gecombineerd met een zelfstudie voor het “master groomer certificate”. Dat was een heel intensieve periode – ik moest letterlijk met een vertaalboek naast me leren want mijn Engels was toen nog niet zo goed –, maar ik haalde dat diploma uiteindelijk binnen. Eens ik het had, vroeg de directeur me om er te blijven. Het was aanlokkelijk, maar mijn visum verliep en ik nam toch mijn vlucht terug naar het thuisfront.”
Vechten
Het lukte de jonge Patricia slechts 6 weken om terug thuis te leven: “Een bepaalde nacht werd ik wakker en zei ik tegen mezelf: “Ik moet terug naar de VS!” De dag erna stond ik rond de middag al in Zaventem om een vlucht te nemen. Het was niet makkelijk om mijn leven in Gullegem achter te laten, maar het was een roeping die ik moest en zou volbrengen. Let op! Ik heb tegenslag gehad, hoor. Na een tijdje bleek ik immers allergisch te zijn aan honden. Ik wou ermee doorgaan. Het was dan ook mijn passie, maar de dokter zei dat het mijn dood zou worden als ik er niet mee ophield. Het is pas wat later dat ik mijn tweede passie, trucken, ontdekte.”
“Toen ik terug in België was, kwam ik plots in het midden van de nacht wakker en zei ik tegen mezelf: “Ik moet terug naar de VS!” Nog geen twaalf uur later zat ik al op een vlucht naar de States.”
“Kijk, je kan zeggen dat ik geluk heb gehad, maar ik heb er vooral voor moeten vechten. Na het honden trimmen ben ik tijdens mijn zoektocht naar iets nieuws aan de slag gegaan bij de Washington State Patrol (politie, red.). Daar werd ik ingezet bij de weegschaal voor vrachtwagens. Ik deed er een deel van de controle en raakte meer en meer gefascineerd door die trucks. Al tijdens de reis op mijn vijfentwintigste was ik onder de indruk van hoe gigantisch de Amerikaanse vrachtwagens zijn. Je kan ze echt niet vergelijken met degene die je in Europa tegenkomt. Ik dacht bij mezelf: “Hoe leuk zou het niet zijn als ik zelf in zo’n machine kan rijden?” Opnieuw volgde ik mijn buikgevoel en investeerde ik in een opleiding en later in mijn eigen truck. De kosten waren zeer hoog en ik werkte mezelf eigenlijk serieus in de schulden, maar uiteindelijk was dat risico het waard want ik truckte daarna 16 jaar door de Verenigde Staten, tot mijn pensioen op mijn vijftigste.”
Oude liefde roest niet
Na haar truckpensioen verhuisde Patsy naar “the islands”, Hawaï, waar ze trouwde met haar huidige man. “Het is pas na de trouwceremonie dat ik besefte dat ik het miste om rond te trekken in mijn vrachtwagen. Ik had alles al verkocht en het was de bedoeling om in Hawaï te blijven, maar het trucken zat gewoon nog in mijn bloed. Ik legde het uit aan mijn man en die begreep me en wou ook nog rondtrekken. Hij had wel geen truckverleden, maar stond ervoor open. We vonden een bedrijf die trucks voorziet voor een aantal maanden en waarbij je dus geen eigen vrachtwagen moet hebben. Sinds mijn pensioen rijden we dus samen af en toe gedurende een aantal maanden door de Verenigde Staten. In de tussenperiodes gaan we op cruise. Zo zaten we onlangs nog in Mexico en doen we er nu eentje in Alaska. Het grootste deel van het jaar leven we dan in Hawaï.”
Als je Patsy zelf aan het werk wil zien, kan je een deel van haar avonturen volgen in het nieuwe VTM-programma ‘Lady Truckers’. Deze donderdag om 21u40 draait de eerste aflevering op VTM 2. Uitgesteld kijken via VTM GO is ook mogelijk.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
