Francis Vermeire heeft kostbare collectie verrekijkers: “Ik help er zelfs politie en strandredders mee”

Oostendenaar Francis Vermeire zet de familietraditie in de automobielsector al heel wat jaren met succes voort. Daarnaast is hij een wereldautoriteit op het gebied van verrekijkers. Zijn verzameling telt honderden kostbare exemplaren. De historische verrekijkers blijken bovendien meer te zijn dan alleen maar museumstukken. “Ik help er zelfs de politie en de strandredders mee.”

Dat de Mercator voor onze protagonist allesbehalve een onbekende is, maakt Francis Vermeire meteen duidelijk als we aan boord stappen voor wat een interessante babbel wordt. “Ik ben veertig jaar geleden marinekadet geweest en toen kwamen we met onze toenmalige chef Hubert Rubbens hier regelmatig aan boord. Onze huwelijksfoto’s zijn hier genomen, die van de communies van de kinderen ook. Kortom: dit prachtige vaartuig heeft voor enkele mijlpalen in mijn leven gezorgd.” (glimlacht)

Je bent gepokt en gemazeld in de automobielsector, om het nog enigszins voorzichtig te stellen …

Francis Vermeire: “Dat komt ervan als je geboren wordt in een familie met een rijke geschiedenis in de branche (lacht). De passie voor auto’s is er natuurlijk van kinds af aan geweest. Ik heb destijds mijn academische reis aangevat aan de bekende privéschool l’Escra in het Franse Le Mans en heb mijn studies daarna aan de universiteit voortgezet om zo de kennis en de vaardigheden op te doen die essentieel waren voor een loopbaan in de autosector. Mijn tijd in Frankrijk heeft niet alleen mijn kijk op de noodzaak van professionaliteit maar zeker ook op cultuur verbreed. Ik ging met mijn opgedane knowhow en vaardigheden in de sector aan het werk.”

De familiegeschiedenis in het autogebeuren gaat al een heel eind in de tijd terug?

“Inderdaad. In het jaar 2000 nam ik het familiebedrijf van mijn ouders over, waarmee ik de derde generatie werd die aan het roer kwam van garage Ocean. Destijds in Oostende opgericht in 1949, begon de garage met het merk Renault. Onder mijn leiding introduceerde ik later ook merken zoals Dacia, Citroën en DS. Ik nam vervolgens in 2005 Jaguar Land Rover over, wat een significante groei betekende voor Autobedrijf Vermeire. In 2023 besloot ik, teneinde mij meer te focussen op diversificatie en specialisatie, om de Renault-garage te verkopen aan de Groep Valckenier en de uitbating van de Dacia-vestiging in Bredene over te dragen aan Garage Peter. In de jongste vijf jaar is de autowereld trouwens meer veranderd dan in de afgelopen vijftig jaar.”

“Verrekijkers uit de Tweede Wereldoorlog zijn vaak beter dan wat vandaag te verkrijgen is”

Laat het ons eens hebben over jouw andere passie: verrekijkers. Hoe komt iemand daarbij om daar een tweede levenswerk van te maken?

“Oh, dat is bij mij, net als bij veel andere kinderen, op jonge leeftijd begonnen met het verzamelen van allerlei militaria. Maar dan kom je toch tot het besef dat nagenoeg alles wordt nagemaakt en dat heel veel niet meer bruikbaar is. Wel, dat is niet het geval met verrekijkers. De exemplaren die in de Tweede Wereldoorlog door alle naties werden gebruikt, zijn vandaag nog steeds van topkwaliteit, zelfs nog beter dan wat er vandaag op de markt te verkrijgen is. Verrekijkers beschikken bovendien over een heel eenvoudige mechaniek, die heel gemakkelijk te herstellen valt. In een militair depot in Geel kon je allerlei militaire memorabilia kopen. Ook de destijds bekende zaak Priem in de Kapellestraat was daar trouwens klant voor de verrekijkers, die hij dan restaureerde en verkocht. Ik kwam daar als achtjarige met mijn vader over de vloer en ik bleef altijd rond de kijkers draaien.”

Op vandaag ben je op dat vlak uitgegroeid tot een wereldautoriteit?

“Laat het mij zo uitdrukken: ik verzamel en herstel deze optische instrumenten met dezelfde passie en toewijding die ik aan mijn autobedrijf besteed. Ik ben me blijven verdiepen in de materie en ik ben in die nichemarkt inderdaad bekend als een deskundige. Ik schrijf boeken over het onderwerp en geef via mijn website 10X80.info advies aan een wereldwijde gemeenschap van liefhebbers. Ik ben bovendien veel gevraagd als spreker op de tweejaarlijkse bijeenkomsten van de Binocular History Society. Die vinden over de hele wereld plaats en bieden een platform voor liefhebbers en experten om hun kennis van en passie voor verrekijkers te delen en te verdiepen.”

Je vertelde dat zelfs kijkers uit de wereldoorlogen op vandaag nog hun nut bewijzen. Hoe kan dat?

“Ik werk al jaren samen met de strandpolitie en de redders om hun hoofdpost te voorzien van de grootste verrekijkers die beschikbaar zijn. Die samenwerking is van groot belang voor de veiligheid van de baders en het opsporen van verloren gelopen kinderen. Ik leen ook zogenaamde gestabiliseerde verrekijkers van het merk Kite uit aan de politie. De agenten gebruiken die tijdens concerten en voetbalwedstrijden om het publiek beter in de gaten te houden. Kite-kijkers zijn erom gerenommeerd als de beste op de markt en dat maakt de samenwerking nog waardevoller. Ik leen mijn historische kijkers eveneens uit aan het plaatselijke astronomie- en ruimtevaartcentrum Astropolis voor de sterrenkijkdagen en voor de Nacht van de Duisternis. Het oorlogsmuseum Atlantikwall Raversyde gebruikt mijn exemplaren om hun collectie aan te vullen en de bezoekers een authentieke kijkervaring te bieden. Ik ben heel gelukkig met wat ik doe en kan bewerkstelligen. Ik ben me er terdege van bewust hoe belangrijk het is om een balans te vinden tussen werk en hobby.”