“Klanten van 17 tot 80 jaar: ze zitten hier samen aan de toog”: Bart Meeuws al de helft van zijn leven cafébaas in ‘t Geniep

Bart Meeuws (tweede van links) op een maandagavond tussen wat vaste gasten. © Stefaan Beel stefaan beel
Wouter Vander Stricht

Bart Meeuws (54) is al ruim een kwarteeuw het gezicht van café ‘t Geniep in Gits. Hij bouwde de herberg letterlijk en figuurlijk uit tot een stamkroeg waar verenigingen, voetballiefhebbers, maar ook veel vaste klanten thuis zijn.

Dat het horecaleven in die kwarteeuw veel veranderd is, daar kan Bart Meeuws op meerdere manieren over mee praten. “Toen corona passeerde ben ik ik ook als consultant gaan werken bij Tönissteiner, ik zou dat maar een tijdje doen, maar ik ben nu nog altijd drie dagen per week voor hen de baan op. En zo kom ik in heel wat horecazaken, als iemand start kan ik in een oogopslag al zien of die zaak een lang leven beschoren zal zijn of niet.”

Zelf is hij dus gepokt en gemazeld in het caféleven. “Ik ben geboren in Roeselare, spendeerde daar mijn eerste jeugdjaren, maar daarna belandden we in Gits.” De voetballer hij shotte bij VP Gits, maar ook bij toenmalige nationalers KSK Oostnieuwkerke en SVD Handzame startte in 1999 met het café. “Al voetballend heb ik hier als afsluiter van mijn carrière dan nog eens de regio gedaan, VP Gits, KFC Lichtervelde en E. Hooglede. Maar met een café viel dat niet te combineren, dus koos ik daar voltijds voor. In het begin waren we ook overdag open, dat is nu veranderd. Dinsdag is de sluitingsdag, op zondag en maandag ga ik om 11 uur open, de andere dagen vanaf 16 uur”, stipt hij meteen aan.

100 plaatsen op terras

Het pand in de Grijspeerdstraat 19 waar ‘t Geniep gevestigd is, was een woning, daarvoor een ijzerwinkel met een loods achter. “We hebben de zaak hier stelselmatig uitgebreid tot wat ze nu geworden is. We hebben ook geïnvesteerd in een keuken, we serveren hier nu heel wat hapjes. Soms noem ik dat dronkenmanseten, de bestellingen beginnen te komen als er al wat pintjes gedronken zijn. En we zijn hier ook voor 80 procent een pintencafé, al serveren we hier ook wel een wijntje en een streekbiertje.”

“Sport staat hier vaak centraal in mijn café, supporters van allerlei kleur zitten hier samen en kijk elk naar hun favoriete ploeg”

Het café heeft achteraan een terras waar 100 mensen kunnen zitten, vooraan is er ook nog een kleiner terras. “Maar we zitten hier in een echt trekgat. Achteraan is het al aangenaam zitten in het zonnetje van als het 15 graden is. De wielertoeristen, en sommigen mensen met een elektrische fiets, plaatsen die dan ook achteraan. Zodat ze hem in het zicht kunnen houden.”

De Wulne Kietn Gitse benaming voor wollen kuiten is er de wielertoeristenclub die er zit. “Maar een atypische. Ze scheren het haar niet van de benen en drinken liever een pintje dan ze een gelletje tot zich nemen. Er zijn hier heel wat toeristenclubs die stoppen en die ik meestal ook op een of andere manier ondersteun.”

Het is vooral ook een volkscafé waar een jonge gast van 17 jaar samen aan de toog zit met iemand van 80 jaar. “We zijn destijds gestart omdat er nood was aan een dergelijk café. De naam ‘t Geniep kwam er omdat ik naar het schijnt in mijn jeugd ook een geniepigaard was”, lacht Bart. In ‘t Geniep bestaat ook in Wijgmaal (Leuven), in Izegem ging een gelijknamige zaak vorig jaar dicht. “Maar ondertussen zijn we al een bekend naam”, zegt Bart van ‘t Geniep, wat ondertussen zowat zijn familienaam geworden is.

Voetbal op tien tv’s

Als oud-voetballer is hij ook lokaalhouder van VP Gits. “Ze doen het daar nu met veel eigen jeugd, goed om zien.” In het café en buiten hangen in totaal ook tien schermen. “Zelf ben ik een echte Club-supporter, dat steek ik niet onder stoelen of banken. Maar iedereen is hier welkom. Er is hier nu zelfs ook een supportersvereniging met fans van Cercle Brugge, er vertrokken hier ook al bussen van KV Mechelen en toen Antwerp op KSV Roeselare om de promotie naar eerste klasse kwam voetballen, zaten er hier 300 Antwerp-fans binnen. Ik had goede afspraken gemaakt met die mannen, er zat daar wat alaam tussen. Dat verliep goed, ik heb trouwens ook nog contact met enkelen van hen. Maar neem nu afgelopen zondag, er zaten hier in het café natuurlijk meest Club-fans, maar op een andere plaats zitten ze naar Anderlecht te kijken en even verderop naar Cercle. Het is hier dan natuurlijk wat een kakafonie van kreten en het is even evident dat er hier wel eens een steek onder water wordt gegeven, maar dat hoort er allemaal bij. En ook op EK’s en WK’s komen ze van heinde en verre naar hier.”

Bart runt het café nu alleen met zijn team aan medewerkers. “Zonder hen zou dat al die jaren niet mogelijk zijn. Zeker omdat we nu ook wat eten geven, dan moet je over en weer naar de keuken. En als het terras hier goed vol zit…”

Gits Kermis is jaarlijks natuurlijk ook een feestmeerdaagse die blijft plakken. “We organiseren op maandagavond dan de nacht van ‘t Geniep. Dan vraag ik een dj en trekken we de nacht door, als je hier dan om 6 uur binnen komt loopt hier nog 50 man rond, in welke toestand hoef ik er natuurlijk niet bij te zeggen. Maar Gits leeft duidelijk.”

Voor het overige zijn de nachtelijke uurtjes er grotendeels uit. “En na 26 jaar vind ik dat niet zo erg, vroeger was ik op zondagmorgen open tot 6 uur en ging ik met mijn maat Johan Debrauwer, die nu d’Oude Glorie op De Ruiter runt, op zoek naar oude emailborden op brocantemarken.”

Onuitgegeven boek

’t Geniep is ook de thuishaven van minivoetbalploegen. “Op een bepaald moment waren dat er vier, met ook een damesploeg. Maar als vier van de acht speelsters dan plots in verwachting zijn, dan zit je met een probleem”, knipoogt de kroegbaas. ‘t Geniep heeft ook een dartsclub die in competitie speelt, de tapbiljart wordt vaak bespeeld door vaste groepjes. “Maar een club hebben we niet, de tafel is altijd vrij voor wie wil biljarten.”

Aan anekdotes geen gebrek natuurlijk, maar het principe van ‘horen, zien en zwijgen’ moet Bart Meeuws natuurlijk ook zelf in ere houden. “Ik heb altijd gezegd dat ik al een boek zou kunnen schrijven. Eentje dat veel kan opbrengen, niet door het te verkopen, maar door het niet uit te geven. Sommigen zouden me geld geven”, grinnikt hij.

En Bart wil nog een tijdje doorgaan. “Ik doet het nog graag, dat is de allerbelangrijkste vereiste.”

Volgende week: café Romen in Roeselare.

Partner Content