Café ‘t Stil Ende ligt pal naast het kanaal in Izegem: “Terras langs het water is onze supertroef”

Nancy Esprit centraal tussen haar klanten op het terras die de levensader is voor haar café. © Frank Meurisse
Wouter Vander Stricht

Op het einde van de Brugstraat op de hoek met de Zuidkaai wordt er al zeker 150 jaar café gehouden, sinds twee decennia is dat café ‘t Stil Ende. De Kachtemse Nancy Esprit zette er in 2009 haar schouders onder. “Ons terras wordt hier vaak omschreven als het mooiste van Izegem. We hebben hier ook de hele dag door de zon.”

Al van bij de aanleg van het kanaal Roeselare-Leie, waaraan gegraven werd van 1862 tot 1872, was er sprake van een herberg op de plaats waar nu nog ‘t Stil Ende is. Toen heette het café nog ‘t Schuttershof, paarden die actief waren op het jaagpad konden er te drinken krijgen. Later maakte café Mandes er furore, tot er brand uitbrak eind april 2003, dus net 20 jaar geleden.

“Een zaaltje is er hier niet meer, maar je kan het café ook altijd afhuren voor een feestje”

In 2004 namen Kurt Naessens en Stefanie Demuynck hun intrek in het pand op het einde van de Brugstraat, op de hoek met de Zuidkaai. Op het huisnummer 42 introduceerden ze ‘t Stil Ende, een naam die een kleine twee decennia later nog altijd stand houdt. Al in 2009 maakte Nancy Esprit er haar opwachting. De nu 55-jarige dame heeft er al 35 jaar in de horeca op zitten. “Ik ging al werken van mijn 16de, eerst in de schoenen bij Driegelinck. Ik heb hard geweend, mijn handen stonden vol blaren. Later werkte ik in de groentesector. Daarna startte ik in de horeca waar ik ook een tijd in het Marktcafé op de Grote Markt heb gewerkt.”

Moeilijke start

Maar Nancy droomde van een zelfstandige zaak, maar ze had daarbij wel één ding voor ogen. “Ik wilde vrij van brouwer zijn. Het is in de horeca al niet simpel en al zeker niet als er nog veel anderen van jouw werk moeten leven. Maar hier in ‘t Stil Ende vond ik de geknipte zaak. Al was het het eerste jaar moeilijk, ik heb opnieuw letterlijk geweend. Het café had een tijdje leeggestaan en de mensen leken de weg niet meer te vinden. In 2010 richtte ik mijn terras in naast het café en waren we vertrokken. Vanaf dan is het niet meer gestopt. Ik heb ook altijd veel hulp gekregen van mijn dochter Kim en zoon Gregory Debeyne. Kim runt nu De Kriebel op het Kachtemseplein, maar springt nog eens bij als het nodig is.”

Nancy Esprit met zoon Gregory Debeyene die net als zijn zus Kim ook vaak een handje toesteekt als het te druk wordt bij mama in ‘t Stil Ende.
Nancy Esprit met zoon Gregory Debeyene die net als zijn zus Kim ook vaak een handje toesteekt als het te druk wordt bij mama in ‘t Stil Ende. © Frank Meurisse

Je moet Nancy niet vertellen wat hard werken is, jarenlang al houdt ze het café zeven op zeven open. “We hadden tot voor kort maandag als sluitingsdag ingevoerd, maar we gaan nu opnieuw open vanaf 11 uur de eerste dag van de week. Op drukke momenten doe ik een beroep op flexi’s, maar geëngageerde mensen zijn moeilijk te vinden. Jongedames die zich geroepen voelen om wat bij te verdienen, mogen zich altijd melden.”

Filou Classic

Zeker nu de zomer er weer aankomt. “We zijn van maandag tot en met donderdag vanaf 11 uur doorlopend open, vrijdag, zaterdag en zondag is dat vanaf 10 uur. En als groepen dat vragen, doe ik soms ook vroeger open. Maar sinds we hier in 2016 ons terras aan de overkant, pal langs het water, konden aanleggen, is het hier echt volle bak bij mooi weer. De mensen verzekeren me dat dit het mooiste terras van Izegem is en ik spreek hen niet tegen natuurlijk”, lacht Nancy.

“In totaal kunnen daar 80 mensen zitten. Veel autoverkeer passeert hier niet, maar het is des te drukker met fietsers en wandelaars. Aan deze kant van het kanaal vind je geen horeca als je richting Roeselare gaat, richting Ingelmunster moet je al tot aan De Wante fietsen. We zijn op dat vlak dus ideaal gelegen. Als de twee terrassen en het café vol zitten, dan overschrijden we hier ook ruim de 100 mensen. Vroeger hadden we hier nog een zaaltje, waar nu onze bil-jarts staan. Maar dat hebben we gesupprimeerd en ingenomen bij het café. Mensen zijn hier wel nog altijd welkom voor een feestje, het café kun je ook afhuren. Alles is bespreekbaar.”

“Ik leef voor mijn café én voor mijn kinderen en kleinkinderen.”

In het café staat een tap- en een poolbiljart. “Een club hebben we niet meer, maar beide tafels worden druk bespeeld. Zeker ook in het weekend. Dat zijn vaak dezelfde mensen, maar ze houden het liever vrijblijvend en niet in clubverband. Er staan hier voorts enkele slotspelletjes waarvoor wel een publiek is.”

EWVC, de Ertelijke WielerVriendenClub, heeft er ook de thuishaven. “Zij organiseren de Filou Classic. Dit jaar was er hier opnieuw een bevoorradingspunt en werd hier een Filou-dorp gebouwd. Volgend jaar zien ze het nog grootser met nog meer ani-matie.”

Weerbericht checken

Ook heel wat andere fietsgroepen vinden vlot hun weg naar het café. “En op zondagmiddag voorzie ik voor de fietsers en de vaste klanten ook een hapje. Afgelopen zondag waren dat boterhammen met gehakt, maar het kunnen ook al eens frituurhapjes zijn of zo. Buiten een croque en een droge worst serveren we hier anders geen eten. Maar we hebben wel 27 streekbieren en Stella, Filou, Brugse Zot en Karmeliet van het vat. Jupiler is er enkel in flesjes, maar de mensen drinken nu ook steeds meer pullekes.”

Eens de lente begint, checkt Nancy wel enkele keren per dag het weerbericht. “Want zodra de zon komt piepen, is het volk daar. In tegenstelling tot de beginjaren weet iedereen nu mijn café liggen. En maar goed ook. Ik leef voor mijn café én voor mijn kinderen en kleinkinderen.”

Naast de Filou Classic zijn ook de Izegemse kwarttriatlon (op donderdag 18 mei) en het vuurwerk bij de septemberkermis toppers voor ‘t Stil Ende. “Dan is het hier letterlijk op de koppen lopen.”

Volgende week: café De Veldbloem in Meulebeke.