“Als kind kwam ik hier al met mijn vader”: Nele en Tony maakten van café ‘In den Bassin’ hun thuis

Café ‘In den Bassin’ in de Kattenstraat 133 zal deze zomer al acht jaar Tony en Nele als uitbaters kennen. “Ik kwam hier als kind al met mijn vader”, zegt Nele die ook nog fulltime in het MSKA werkt. Tony is fulltime met het café bezig.

Tony D’Huyvetters (48) en Nele Clinckemaillie (43) zijn de ouders van dochter Mare (17). In de zomer van 2016 namen ze hun intrek in het café waar ze ook wonen. “Ik ben eigenlijk van Oosteeklo afkomstig, maar woon hier al langer in Roeselare dan ik daar ooit woonde. Maar ik heb er nog familie”, zegt Tony die zich bedient van een echte Roeselaarse tongval. “Ik werkte 18 jaar voor Roularta, ik was er conducteur en was er actief in de afwerking van de magazines.”

“Op 21 juli organiseren we eerste rommelmarkt met Mr. Steve en café De Skjeven Noek”

Maar die job gaf hij dus medio 2016 op. Maar het was eigenlijk zijn echtgenote Nele die aan de basis lag van zijn nieuwe job. “Op mijn 16de werkte al in café De Lido aan Ter Berken, maar dat café bestaat ondertussen niet meer. Ik was altijd al wat gebeten door de horecamicrobe. Een café starten wilde ik wel, maar ik zou er mijn job niet voor opgeven. Tony zag dat wel wel zitten. Concreet komt het er op neer dat hij hier in de week vaak alleen staat, ‘s avonds en in het weekend spring ik natuurlijk wel bij waar moet.”

Het moest dit café zijn

Dat ze net café ‘In den Bassin’ overnamen, is geen toeval. “De vorige uitbaters, Nathalie Ostyn en Francis Steen waren vrienden van ons. Nathalie is zelfs mijn beste vriendin. Ik had haar altijd al op het hart gedrukt, dat ze het moest laten weten, mochten ze hun café verkopen. Tot bleek dat ze met hun gezin naar Oostenrijk wilden emigreren. Ze werken er nu beiden in een hotel, hun zoon heeft er een restaurant.”

“Mijn job in het onderwijs zou ik nooit opgeven”

Het café bestaat zeker al ruim een eeuw, uitbaatster Louise werd opgevolgd door Guido en Lieve en daarna Nathalie en Francis. “Ik was nog maar enkele jaar oud toen ik hier al met mijn vader Eddy over de vloer kwam. Ik ben dus al 40 jaar klant”, lacht Nele.

Ze staat ook nog fulltime in het onderwijs. “Aan het MSKA geef ik aan de hogere jaren economie, digitale competenties en onderzoeks- en academische vaardigheden. Ik ben ook aanvangsbegeleidster voor nieuwe collega’s en doe de stagecoördinatie. Ik zou mijn job ook niet kunnen missen. Of mijn leerlingen hier komen? Liever niet. Ik hou dat graag apart. Maar het is wel zo dat hier wel eens jonger volk over de vloer komt voor onze dochter én bij de proclamatie word ik wel eens gevraagd om ons café te openen. Dat is op woensdag, onze sluitingsdag, maar dat doen we dan wel. Het zijn dan ook afscheidnemende leerlingen.”

Aanslepende werken

Het café kende dus weinig geheimen voor Tony en Nele. “Veel veranderingen hebben we hier niet gedaan. Er kwamen wel nieuwe gordijnen en een overkapping van onze koer, dat deden we in coronatijden. Bij de start hadden we geen geluk, er waren hier toen net werken in de straat. En die sleepten maanden langer aan dan voorzien. Maar onze klanten hebben de moeilijke tocht naar hier toch getrotseerd.”

Het café herbergt ook wel wat verenigingen. “Een spaarclub met 52 leden en een kaartvereniging met een 25-tal leden. Er zijn ook zes biljartteams die uitkomen bij de verschillende bonden. “Zelf ben ik ook een biljarter,” zegt Tony. “Als ik gaan biljarten ben, we spelen dus ook om de twee weken op verplaatsing, dan neemt Nele hier over. Wij hebben hier maar één tapbiljart staan, er wordt ook vaak op gespeeld buiten de competitie om.”

Bus naar kerstmarkt

De klanten van het café hangen ook goed aan elkaar. “Er zijn hier veel vriendengroepjes. We leven ook mee met onze klanten. Zo is een koppel hier recent oma en opa geworden, de weken voor de geboorte deel je natuurlijk al in de vreugde. Dit jaar zijn we met in totaal 44 mensen ook opnieuw naar de kerstmarkt getrokken. Dit keer viel de keuze op Brussel, dat was erg geslaagd. Vorig jaar waren we in Arras, maar toen zat het weer niet mee. Het was echt spekglad. De mensen die meegingen lachen er nog om, wie heeft het meest gevallen die dag?”

“De scharniermomenten in ons leven hebben we hier al gevierd”

Een foute party en een halloweenfeestje stonden ook al op het programma, maar dit jaar wordt de nationale feestdag aan gegrepen om een rommelmarkt te houden. “Dat doen we samen met barbier Mr. Steve en de mensen van café De Skjeven Noek. We planden dit eerder al, maar toen gooide corona roet in het eten. Nu hopen we vertrokken te zijn en onze datum te behouden. In 2024 valt de nationale feestdag op een zondag, maar bedoeling is om het de komende jaren op 21 juli te houden, ook al is het een weekdag.”

Als de Parkconcerten gehouden worden, pikken Tony en Nele met plezier een graantje mee. “Dan komt hier ook eens ander volk binnen, we bakken dan ook braadworsten. In den Bassin is nu ook letterlijk de thuis van het gezin. “Maar heel wat van de scharniermomenten van ons gezin werden hier al gevierd. We hielden hier onze trouwreceptie en de babyborrel van Mare, ook haar plechtige communie, de feestjes voor 16de verjaardag en straks haar 18de verjaardag werden hier gehouden.”

Het café op de hoek met de Weststraat is op maandagnamiddag en woensdag heel de dag gesloten. “De andere dagen gaan we open om 10 uur, op zaterdag om 9.30 uur voor de biljarters. En we blijven ook doorlopend open. Het is best een zware stiel”, benadrukt Tony. “We doen ook alles zelf, tot het poetsen toe.” Nele: “Enkel het kuisen van de ramen besteden we uit, dat doe ik echt niet graag.”

1,9 euro voor een pintje

Stella en Jupiler worden vlot gedronken. “We zijn in eerste instantie een pintencafé. Maar ook de speciaalbieren doen het hier goed, Duvel en Sint-Bernardus bijvoorbeeld. En op vraag van de klanten lanceren we hier ook wel eens een biertje. De sfeer is hier vriendschappelijk en gemoedelijk, iedereen is hier welkom. Van de man in het kostuum tot de werkman in zijn plunje. We hebben vooral ook veel trouwe klanten. En veel van hen hebben een vast plaatsje. Als daar dan iemand anders zit, maken ze daar geen probleem van. Maar als die persoon vertrekt, nemen ze snel weer hun eigen stek in. Vooral die stek hier op de kop van de toog is populair. En weet je, wij zaten hier ook altijd toen we nog klant waren. Je hebt er een uitstekend overzicht over het café.”

In het volkscafé wordt de prijs van een pintje nog op 1,9 euro gehouden, dat in het centrum van Roeselare. “Daarbij horen we bij de goedkoopste cafés, maar tegen De Elleboog kunnen we niet op”, lacht Tony.