Voor Jacky Lafon begon het allemaal in Oostende: “Ik wil mensen gelukkig maken met mijn show”

Jacky Lafon (75) staat deze zomer opnieuw in het Witte Paard Theater in Blankenberge met een nieuwe show, ‘Jubilee aan Zee’. Samen met haar gasten Wendy Van Wanten, David Vandyck, Frank Van Erum en Jan Wuytens viert ze haar 55-jarig jubileum. “Ik heb diep gezeten, maar dan bedacht ik me: zo slecht heb ik het niet.”

Jacky groeide op in Oostende en zette hier haar eerste voorzichtige stapjes in de showbizz bij het amateurtoneel De Bacchanten en volgde dictie en voordracht aan het conservatorium van Oostende. Bij het grote publiek is Lafon onder meer bekend voor haar rol als Rita Van den Bossche in Familie, maar de artieste stond in haar rijkgevulde carrière – die ondertussen al 57 jaar duurt – op heel wat podia. U kan ongetwijfeld wel raden waarom haar jubileum met twee jaar vertraging gevierd wordt. Jacky ziet het echter nog altijd volledig zitten om haar publiek opnieuw te verwennen met een wervelende show vol humor. Ook voor de Oostendse die uitweek naar Antwerpen waren de voorbije twee jaren moeilijk. Zelf beschrijft Lafon het als een periode met veel verlies. Ondertussen lijkt ze haar glimlach gelukkig terug te hebben.

Je groeide op in Oostende?

“Mijn vader was promotiedirecteur en hij moest de hele regio West-Vlaanderen op zich nemen. We zijn daarom naar Oostende komen wonen. Eerst woonden we aan de kaai en later in de Euphrasina Beernaertstraat. Ik heb hier heel graag gewoond. De kinderen kwamen op vakantie in Oostende en wij mochten er gaan wonen. Onze opvoeding was streng, vooral mijn vader kon heel hard zijn. Gelukkig hadden we nog onze lieve mama. Op 18-jarige leeftijd ben ik met het orkest van Roland Keereman naar het buitenland getrokken. Toen ik vertrok zei mijn vader ‘en kom je met een pakje naar huis, daar is de deur’. Hij wilde zeggen: als je zwanger bent, vlieg je buiten. Toen ik terugkwam ging ik werken in een zaak in de Kapellestraat, maar opeens kwam iemand vragen of ik wilde komen zingen in het variététheater Eden in Blankenberge omdat er een zangeres ziek was. Daar kwam ik in contact met Yvonne Verbeeck en Gaston Berghmans.”

Je carrière was gelanceerd?

“’s Morgens was dat met Tante Terry voor de kinderen, ’s middags was er muziek en een orkest. ’s Avonds was er dan variété. Ik mocht een liedje zingen en eens een sketch meedoen. Ik had dat nog nooit gedaan. Ik had wel al drie jaar amateurtheater gedaan bij De Bacchanten. Het ging dus al een klein beetje. Ik heb daar uiteindelijk drie seizoenen gespeeld. Gaston vroeg of ik ook wilde meedoen in Antwerpen. Ik had eerst een contract van drie maanden. Uiteindelijk ben ik er acht jaar gebleven. Dankzij mijn mama, die mijn vader over de streep wist te trekken.”

“Ik verloor mijn zus aan corona, maar ook heel veel vrienden”

Heb je hier het vak geleerd?

“Ik kon leren van mijn theatermoeder Yvonneke Verbeeck, Gaston en Leo. Ik kon het niet beter getroffen hebben. Het was niet altijd gemakkelijk, maar ik wist: dat wil ik heel mijn leven doen. Ze hadden ook veel begrip voor mij. Ik was nog maar 22 jaar. Ze moedigden me aan. Ik heb daar voor het eerst zelfvertrouwen gekweekt. Mijn vader zei altijd, je moet dat niet doen, want je kan dat toch niet. Op den duur ga je dat geloven. Ik ben er heel hard voor gegaan. Ik heb er alles voor laten vallen. Als ik een dag vrij had, benutte ik die om te leren en te studeren. Ik wilde het vak onder de knie krijgen. Ik werd ook met veel liefde en vriendschap omringd. Iedereen was zo lief voor mij. Ik had niet veel geld. Ik verdiende het zout op mijn patatten niet. Ik heb ook zwarte sneeuw gezien, maar ik deed het zo graag en ik was dus wel gelukkig.”

Is 2022 voor jou een feestjaar?

“Ja want er is ook nog 30 jaar Familie. Dat heb ik ook bijna 24 jaar gedaan. Ik kan niet bedenken wat ik niet graag gedaan heb. Ik heb alles met veel passie gedaan. Nu doe ik al tien jaar mijn eigen shows. De sfeer is optimaal. Iedereen is gemotiveerd en doet het met volle overgave. Het is wel hard werken om te repeteren. Maar we hebben een tof team en dat werkt fantastisch. Ik wil iedereen bedanken die daar aan meehelpt. Iedereen moet komen kijken. Het is een plezante show met veel glitter en glamour en prachtige kostuums. We beginnen op vrijdag 22 juli en staan nog de ganse zomer op vrijdag, zaterdag en zondagnamiddag op het podium.”

Je hebt een moeilijke tijd achter de rug, kan je er nu nog meer van genieten?

“Ik ben mijn zus verloren aan corona, maar ook heel veel vrienden. Ik heb echt diep gezeten. Ik zag maar geen uitkomst. Ik ben mijn levensvreugde even verloren, maar dan dacht ik aan de mensen die het nog erger hadden. Ik had gelukkig ook een hondje, waardoor ik elke dag wel buiten moest komen. Mijn dochter zei dat ze me nog nooit zo ongelukkig had gezien. Uiteindelijk heb ik me herpakt en het verlies een plaats gegeven. Je moet vooruit en nu ga ik er volledig voor en wil ik anderen gelukkig maken.”

Wat zijn je wensen nog?

“Voor mij mag het allemaal blijven zoals het is. Later mag er op mijn graf komen: ‘Ik lig hier niet graag’. Ik leef zo graag. Ik hou van mensen, ik zie iedereen graag. Het leven is veel te kort en veel te mooi. Op naar de 100 jaar!”