Ruben Mahieu leeft de droom: de 37-jarige First Officer bij Brussels Airlines vliegt meestal naar Afrika en dat is echt wel het continent van zijn dromen. Ruben is opgegroeid in Oudenburg maar woont nu met Lies en hun twee kindjes in Hertsberge.
“Piloot worden, was een absolute jongensdroom voor mij”, vertelt First Officer Ruben Mahieu (37) enkele minuten voor hij, samen met piloot Bart, de laatste controles van de Airbus van Brussels Airlines uitvoert op de luchthaven van Abidjan in Ivoorkust. Ruben zal opstijgen terwijl Bart zich deze avond onder meer bekommert om alle communicatie met de luchtverkeersleiding. “Toen ik zes jaar was, begon ik artikels en foto’s uit te knippen uit kranten en tijdschriften. Toen ik acht jaar was, heb ik mijn allereerste vliegervaring opgedaan. De papa van een vriendje had toen een Antonov 2 in Oostende staan en ik mocht eens meevliegen. En kort na het opstijgen, vloog de deur open. (lacht) Qua ervaring kon dat tellen maar het was waarschijnlijk wel het moment waarop ik wist dat ik later ook piloot zou worden.”
Zweefvliegen
“Op mijn veertiende begon ik in Amougies met zweefvliegen en toen ik zestien was, mocht ik alleen met een zweefvliegtuig in de lucht. Ik heb daar ook een paar zweefvliegkampen gevolgd. In het middelbaar heb ik mechanica gestudeerd. Techniek heeft mij altijd geïnteresseerd. Na het middelbaar ben ik in de Noordzeevliegclub in Oostende gestart met een PPL-opleiding, dat is een vergunning om als privépiloot te vliegen. Daarmee kon ik met kleine vliegtuigen zoals Cessna vliegen, maar ik wilde meer. Ik volgde dan een opleiding tot commercieel piloot, ook in Oostende en in 2008 ben ik afgestudeerd.”
“Landen op Entebbe in Oeganda doe ik heel graag”
“Het was de slechtst mogelijke tijd om een job te vinden als lijnpiloot. Er was een gigantische financiële en wereldwijde crisis en ik heb dan een paar jaar bij mijn pa gewerkt in het tuinbedrijf in Jabbeke. En telkens er vliegtuigen overvlogen, keek ik naar boven. Dat was verschrikkelijk. (lacht)
“En in 2012 had ik ongelooflijk veel geluk. Ik had mijn CV naar zowat elk luchtvaartbedrijf in de hele wereld gestuurd en ik mocht beginnen als ‘bush pilot’ bij Nyassa Air Taxi in het Afrikaanse Malawi en later voor een rijke Italiaanse familie in datzelfde land. Ik heb dat meer dan drie jaar gedaan, een ongelooflijke ervaring.”
Goed omkaderd
“In 2016 kreeg ik de kans om bij Brussels Airlines te beginnen en ik heb zeven jaar op Airbus 320 gevlogen in Europa vooraleer anderhalf jaar geleden over te stappen op de lange afstand met de Airbus 300. Je kunt een leven als bush pilot niet vergelijken met dat van een lijnpiloot bij een maatschappij als Brussels Airlines. Hier is alles zeer goed omkaderd en weet je precies wat je op welk ogenblik moet doen. Je wordt er ook zeer grondig op getraind want je bent verantwoordelijk voor 300 mensen in het vliegtuig. Als bush pilot moet je soms meer risicovolle beslissingen nemen, moet je bijna altijd manueel vliegen en inschatten of de landingsbaan er goed bij ligt en of ze lang genoeg is om veilig te landen. Met de Airbus 300 is het meer het managen van de systemen en van de vlucht.”
Uitdagend Bujumbura
“Ik vlieg voor 97 procent op Afrika en dat vind ik wel tof. Mijn carrière is gestart in Afrika en dat continent draagt mijn voorkeur weg. Ik heb altijd heel graag in Europa gevlogen, maar nu op lange afstand vliegen is toch wel de max. Landen op Entebbe doe ik heel graag. Ik voel daar een beetje de vibe van Malawi, de mensen zijn er heel relax en gemeend vriendelijk. De meest uitdagende bestemming om te landen? Dat is Bujumbura in Burundi, Je moet aanvliegen tussen de bergen, er is een speciale procedure en je moet als piloot zeer alert zijn. Maar het is wel heel leuk om er te landen.”
“Een gezinsleven kan zeker als lijnpiloot en de lange afstand is misschien zelfs beter dan wanneer je in Europa vliegt. Je doet evenveel uren op lange afstand maar langer na elkaar en je bent meer en langer thuis. Ik ben al zeventien jaar bij Lies en we hebben twee kindjes: een jongetje Matteo van vier en een meisje Olivia van twee en een half. Ja, het is best pittig. (lacht) Ik ben soms blij dat ik mag vliegen. En ik hoop dat ik dit nog lang mag doen bij Brussels Airlines. Yes, I live the dream, heel zeker.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
