Een 200-tal oldtimers verzamelen op zondagochtend 4 juni op de randparking bij de Rijselsepoort voor de maandelijkse Esplanade Car Meeting. Vincent Demyttenaere is een van de organisatoren, maar de Zuidschotenaar duikt ondanks zijn fysieke beperking op in tal van verenigingen en organisaties, van de turnkring tot de heemkring.
Zuidschotenaar Vincent Demyttenaere (55) is al bijna veertig jaar gekluisterd aan zijn rolstoel. Amper 18 jaar was Vincent toen het noodlot toesloeg. “We speelden handbal tijdens het turnuurtje”, vertelt hij. “Tijdens het lopen belandde de bal tussen mijn benen. Ik verloor mijn evenwicht en kwam op mijn nek terecht.”
Had je meteen door dat het erg was?
“Nee, de problemen kwamen pas na negen maanden. Door de val was er een bloedklonter ontstaan die vervolgens mijn ruggenmerg dichtsnoerde. De symptomen kwamen geleidelijk op, maar dan ging het snel. Tussen het begin van de symptomen en het einde zat er maar vijf dagen. sindsdien ben ik verlamd vanaf de borstkas. Ook de fijne motoriek van mijn handen is niet optimaal.”
Was dat moeilijk om te aanvaarden?
“Voor mij minder moeilijk dan voor mijn omgeving. Mijn ouders hadden er meer last van dan ik. Na een kleine week heb ik in mijn hoofd de klik gemaakt en gezegd: het is nu zo, we gaan verder. De specialist zei: je bent voor de helft verlamd, maar de andere helft is nog goed. Die zin heb ik gewoon onthouden. Sinds mijn ongeval sta ik positief in het leven, meer dan voordien. Het leven is niet gezondheid alleen. Je moet profiteren van het leven.”
Was je als kind al een autoliefhebber?
“Mijn moeder heeft een foto teruggevonden van mij van toen ik tien jaar was, waarbij ik tijdens een rally in de streek van Komen handtekeningen vroeg aan de piloten. Het moet zijn dat ik dan al door automicrobe gebeten was. Ik heb het ook wel goed doorgegeven aan de kinderen, want ze zijn alle drie autoliefhebbers.”
Heb je zelf een oldtimer?
“Nee, maar mijn zoon wel. Een Opel Kadett City uit 1975, bijna vijftig jaar oud. Mijn favoriete auto is de Volkswagen T1, zo’n hippiebusje van vroeger.
“Het leven is niet gezondheid alleen. Je moet profiteren van het leven”
Maar die kosten tegenwoordig 40.000 euro en meer en zijn dus niet meer te betalen. Voor mij gaat het vooral om de nostalgie. Die kleuren, de chroom… Nu is alles van plastiek.”
Wat is er te beleven op de Esplanade Car Meeting op 4 juni?
“We begonnen dertig jaar geleden op de Esplanade, maar dat groeide zodanig dat we verhuisden naar de randparking aan de Rijselsepoort bij de Lidl. Van maart tot oktober komen daar de eerste zondag van de maand tussen 9 uur en 12 uur 200 à 250 auto’s. In augustus organiseren we een extra lange meeting tot 16 uur en hebben we zo’n 550 auto’s. De mensen mogen komen en gaan wanneer ze willen. Het is gratis.”
Turnkring Vlamertinge is dan weer een heel ander engagement.
“Ik heb zelf geturnd tussen mijn zes en acht jaar. In 2006 zagen we dat ze in Vlamertinge een nieuwe turnzaal gezet hadden. Met de oudste zoon, die dan zeven jaar was, gingen we eens kijken. Hij heeft daar tot zijn 21 geturnd en vervolgens ook de tweeling. Nu turnt enkel Josse, maar hij is bezig aan zijn laatste week. Met een tiende plaats op het BK in Libramont kon hij mooi afsluiten.”
Turnkring Vlamertinge zet ook in op G-sport?
“Het feit dat we in het bestuur en het oudercomité met enkele mensen met een beperking zitten, zal waarschijnlijk ook de reden zijn waarom ze op het idee kwamen om iets te doen voor de G-sport. De G-sport bestaat al een paar jaar, maar dit jaar openden we ook de G-fitzaal, die volledig toegankelijk is voor mensen met een beperking. In oktober organiseren we trouwens en oldtimerrit ten voordele van de G-fitzaal.”
Deed jij nog veel aan sport na je ongeval?
“Ik stond aan de wieg van een sportclub voor mensen met een beperking in Ieper. Dat was gegroeid vanuit de WVA (Westhoek Vrijetijd Anders, sinds 20 maart WVA-Metgezel, red.) en heette Antiloop, maar dat heeft even stilgestaan. Een vriend van mij, Marvin Odent, heeft het opnieuw opgestart onder de naam Life on Wheels. Omwille van mijn werk en de zonen die begonnen te sporten, heb ik dat een beetje aan de kant moeten schuiven.”
Je zat vroeger ook in de toegankelijkheidscommissie. Is er op dat vlak al vooruitgang geboekt?
“Op sommige vlakken zijn er stappen vooruit gezet, op andere niet. Jammer genoeg zijn de straten en voetpaden op bepaalde plaatsen erbarmelijk. Met de komst van de deelsteps zijn er ook nieuwe problemen ontstaan. Dat is wel goed voor de natuur en om ervoor te zorgen dat er minder auto’s in het centrum zijn, maar anderzijds staat dat overal jammer genoeg in de weg. Ieper is een oude stad, je kan niet alles aanpassen. Maar aan gebouwen die wel toegankelijk zouden kunnen zijn, doen ze niks, dat begrijp ik niet.”
Privé
Vincent werd geboren in Ieper op 12 juli 1968. Hij is getrouwd met Tine Sinaeve en papa van drie kinderen: Ferre (25) en de tweeling Josse en Warre (17). Het gezin woont in de Lotzstraat in Zuidschote.
Loopbaan
Hij ging naar school in Komen, tot hij er op zijn achttiende verlamd raakte na een sportongeval. Daarna trok hij naar Dominiek Savio in Gits, tot hij in 1989 aan de slag kon bij een boekhouder.
Vrije Tijd
Hij zit in de organisatie van de Esplanade Car Meeting en is ook lid van het oudercomité van Turnkring Vlamertinge, heemkundige kring de Boezingenaar en vrijwilliger bij Vern-Event in Ieper.
