De beschermde vestingmuren van Ieper zijn toegankelijker gemaakt voor rolstoelgebruikers. Vanuit heel Vlaanderen komen ze het historisch wandelparadijs verkennen. “Getest en goedgekeurd”, aldus Vince Vermeers (9) uit Merelbeke-Melle.
In z’n rolstoel bolde Vince Vermeers (9) dinsdag vlot over de paadjes op de Ieperse vestingmuren. “We zijn de fotozoektocht aan het doen van de dienst Toerisme”, vertelt de jongen uit Merelbeke-Melle. “Met de klas zijn we drie dagen op cultuuruitstap in Ieper”, aldus juf Rani Martens van de Sint-Franciscusbasisschool Melle. Beide dalen de vestingmuur af naar een speelplein op een helling, die recent is heraangelegd.
(Lees verder onder de video)
Pijnpunten
“De strook zag er vroeger zo uit.” Op een oude, grote foto toont Arno Verstraete een hobbelige helling met putten. Als hoofd van de Ieperse groendienst gidst hij een delegatie politici, ambtenaren en boswachters over de vestingpaden. Het gezelschap passeert Vince en z’n klasgenoten, en houdt af en toe halt aan een “oud pijnpunt” dat toegankelijker gemaakt werd. “De padenstructuren waren de voorbije jaren gedegradeerd. Mijn voorganger Ria Cardoen zette een project op poten, samen met het Vlaams agentschap voor Onroerend Erfgoed en de Ieperse toegankelijkheidsraad. Op verschillende momenten deden we een rondgang met rolstoelgebruikers. Het afdalen van de hellingen bleek een groter probleem dan het beklimmen ervan.”
Erosie
“De hellende stukken kampten met erosie en uitspoeling, waardoor we stelselmatig weggespoeld materiaal op het laagst gelegen punt moesten opscheppen. Het losse dolomiet werd op de hellingen vervangen door een ander soort materiaal dat voor Onroerend Erfgoed wenselijk was. We kozen voor betonklinkers, een type materiaal dat al aanwezig was in ons vestinglandschap. Dit zorgt voor stabiliteit en maximaliseert de toegankelijkheid. We probeerden ook de optimale hellingsgraad te benaderen. Dat kon niet overal door de aanwezigheid van bomen en ander groen. In zones waar de hellingen te scherp zijn, introduceerden we vlakke rustpunten waar rolstoelgebruikers kunnen pauzeren. Ze laten toe de helling stelselmatig te overbruggen.”
Plassen
Bij neerslag ontstonden plassen op vlakke vestingpaden, waardoor wandelaars door het groen stapten naast de paden en rolstoelgebruikers helemaal niet meer door konden. “Deze zones hebben we ‘bol’ gelegd en ‘tonrond’ afgewerkt, naar het voorbeeld van de vestingen in Brugge”, duidt Arno. “Daarbij werd de afwatering van de paden gemaximaliseerd om toekomstige plasvorming te voorkomen. Mede door de adviezen van de toegankelijkheidsraad hebben we een mooi resultaat neergezet.”
Getest
“Getest en goedgekeurd”, bevestigt Vince wanneer we bij hem polsen naar z’n ervaringen. “Het is aangenaam en mooi effen. Ik ondervind niet te veel last en ik hoefde nog geen trappen te doen. We deden eerder Gent en Brussel, maar dit is de beste stad die ik voorlopig mocht bezoeken met de rolstoel.” De inspanningen van de stad worden gewaardeerd, aldus z’n juf. “Het is de eerste keer dat we iemand mee hebben in een rolstoel. Dat is een uitdaging, maar we hebben nog geen moeilijkheden ondervonden. Ook wij hebben al andere wegen en steden meegemaakt.”
Nieuw wandelnetwerk
De vernieuwde vestingroute wordt onderdeel van het nieuwe wandelnetwerk Ieperboog Zuid. Zo wordt het vestinglandschap verbonden met groene longen buiten de historische stadskern, zoals de Palingbeekwandelroute. Bij de herwerking en uitbreiding van dit wandelnetwerk tot 142 km aan verkeersluwe en onverharde paden voerde Inter Vlaanderen in opdracht van toeristisch provinciebedrijf Westtoer een screening uit van drie lussen op het parcours. Deze lussen tonen waar mogelijk hindernissen zijn voor minder mobiele personen. “Zowel bewoners als toeristen kunnen voortaan op een comfortabele en toegankelijke manier genieten van het rijk historische erfgoed en prachtige landschap van Ieper en omgeving”, aldus toerismeschepen Diego Desmadryl (Team Ieper). (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
