Op zaterdag 22 maart werden zo’n 250 man van Vinkenmaatschappij ‘De Dappere Zangers’ en hun talrijke zusterverenigingen uit Oost- en West-Vlaanderen ontvangen in cc De Wissel in Wingene, omwille van de 90ste verjaardag van de Zwevezeelse Vinkenmaatschappij. “Een granieten jubileum”, omschreef burgemeester Lieven Huys, maar ook een jubileum met een rijke geschiedenis. We spraken met Rik Galloo (67), kleinzoon van ‘Nestje’ Galloo, een van de stichters van de toenmalige ‘vinkepieten’.
Sinds de start in het voorjaar van 1935 zijn de Galloo’s uit Zwevezele altijd vinkeniers in hart en nieren geweest. “Pépé is toen met Leopold Houttekier op zoek geweest naar vinkeniers, die mee in het bestuur wilden zitten”, vertelt Rik Galloo. “Liefhebbers om met de vinken te spelen, waren er genoeg. Maar in ’t bestuur komen zitten, dat was andere koek. Uiteindelijk vonden ze – niet zonder moeite – Marcel Samijn, Wardje Desmet, Emeric Scherrens, Gustaaf Vandenbroucke, Marcel Vancauwenberghe en Jules Bousson. Ze legden elk 100 frank bijeen, veel geld in die tijd.”
Naar verluidt gingen ze aanvankelijk zo’n 25 latten ‘lenen’ bij de collega’s, die met krielhaantjes speelden. Voor feesten, soupers of trofeeën was er toen geen geld.
Duizenden franken
“Met de vinken spelen, is altijd al de hobby geweest van de kleine man”, weet Rik. Hij herinnert zich nog straffe verhalen, van vinkeniers die met de fiets – een kind op de duozitting en een vinkenkooi in één hand – in weer en wind vanuit Zwevezele zover reden als Beernem en zelfs Roeselare, om aan zettingen mee te doen. Als er dan toch eens iets te vieren viel – zoals blijkt uit een zwart-witfoto van de jaren ’60 – stonden bestuur én leden in hun beste pak te glunderen vóór café ’t Vinkske in de Bruggestraat.
Wie op een werkdag wou spelen, moest beschikken over een verlofbrief die per jaar zo’n 315 frank aan takszegels kostte. Vinken mochten toen nog in de natuur gevangen worden. “Ik weet nog dat iemand uit Deinze enkele duizenden franken wou betalen voor een goede vink van mijn vader Emeric”, herinnert Rik Zich. “Maar die stierf nog liever, dan er een weg te doen.”
Krijtstreepjes
In die 90 jaar zijn De Dappere Zangers een paar maal van café veranderd, maar niet zo vaak: na café ’t Vinkske kwam Het Christen Volkshuis, dan café Den Hille en tenslotte café Zeswege, in de Zeswegestraat in Zwevezele.
Is de vinkensport al die jaren veel veranderd? “Eigenlijk niet”, reageert Rik. “Een echte vinkenier is nog altijd twaalf maanden per jaar met zijn hobby bezig. De afstand tussen de kooien blijft exact 240 cm, de vinken blijven in speciale wedstrijdkooitjes in een lange rij staan in een afgesloten straat en we volgen de libertinezetting: een uur lang het aantal vinkenslagen van de buurman tellen en op een zwartgeverfde houten regel met krijtstreepjes aanduiden. Vroeger waren er regels tot een maximum van 600 streepjes. Dat zijn er inmiddels al 800 geworden.”
Suskewiet
Zo’n vink fluit niet wat hij wil. Een correcte vinkenslag bestaat uit een voorzang en een slotzang die eindigt op ‘suskewiet’. Dat is de vogel aangeleerd. Een vink die tien minuten ‘verkeerd’ of ‘Waals’ zingt, wordt gediskwalificeerd. Tijdens de wedstrijd lopen zangkeurders rond, om daarop toe te zien. “Er is nog een verschil”, rondt Rik af. “Vroeger hadden vinkeniers hun eigen krantje met alle info en uitslagen. Die zijn zowat allemaal verdwenen. Alles staat nu op de computer. Maar vooral de oudere vinkeniers kunnen daar moeilijk mee om. Dat is wel spijtig.”
Vandaag worden De Dappere Zangers geleid door voorzitter Robert Gillewy en secretaris Ingrid Somers. Hopelijk kan er binnen tien jaar een plechtig eeuwfeest worden georganiseerd.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
