Wie ooit iets ging drinken in de kantine van SV Wevelgem City zal er verwelkomd geweest zijn door Vonneke. De voetbalmoeder deed er heel wat meer dan pintjes tappen. Lokalen poetsen en truitjes wassen behoorde ook tot haar takenpakket. Bij het einde van het voetbalseizoen houdt ze ermee op maar de club liet haar niet vertrekken zonder een feestelijk afscheid.
Zaterdagmorgen 29 april, het is een drukte van jewelste aan de terreinen van SV Wevelgem City. Het was precies al zondag want dan speelt de eerste ploeg voor de titel tegen Boezinge. De massa was er niet om te supporteren voor de lokale voetbalhelden, wel om een icoon van de Wevelgemse ploeg uit te zwaaien. Ivonne Stragier (85) – iedereen, werkelijk iedereen van klein tot groot spreekt haar aan met Vonneke – nam afscheid van de club waar ze 34 jaar lang dagelijks de boel draaiende hield.
Paars-Wit
Vonneke gaf de symbolische aftrap van de wedstrijd van achterkleinzoon Tuur, de nodige zoenen en de bloemetjes mochten niet ontbreken. Ze liet zich de aandacht welgevallen. “Ik ben heel graag gezien van iedereen”, vertelt ze haast verontschuldigend. Dat blijkt. Voor de gelegenheid hadden familie, vrienden en supporters zich in een paars-witte outfit gekleed. En allen kregen ze een dankbare glimlach terug en een ‘Oe ist?’.
Ik ben van iedereen graag gezien
“Ik ben eigenlijk per accident in de voetbal gerold”, lacht Vonneke. “Een tijd werkte ik in fabriek Dejaeghere, waarna ik tien jaar ‘De Wijngaard’ openhield. Daarna was ik bazin in ’t Zonneke in de Roeselarestraat en in ’t Brouwerijtje. Toen ik daar stopte vroeg Gerard Vandorpe die in het bestuur van SV Wevelgem zat of ik de voetbalkantine niet wou openhouden. Ik had niet gedacht dat ik hier 34 jaar lang zou rondlopen.”
Was en Plas
Je vond haar niet alleen in de kantine, ze deed er ook de was en de plas. Iedere dag was de mascotte van SV Wevelgem City te vinden op de club. De wasmachine draaide overuren, voor elke training en match van de eerste ploeg lag de uitrusting klaar in bakken, met hun naam erbij.
Dat ze door iedereen graag gezien is komt niet vanzelf. De spelers van de B-ploeg komen al sinds jaar en dag een koffie drinken bij Vonneke voor de match, jaarlijks maakt ze haar befaamde spaghetti voor meer dan honderd gasten, onlangs nog maakte ze pitta klaar voor de 50 spelers van de fanion ploegen. Je zou haar voor minder op handen dragen.
Tweede afscheidsfeest
In 34 jaar tijd gebeurt er natuurlijk van alles. Veel vreugde, veel verdriet. “Ik heb heel wat mensen zien heen gaan”, blikt Vonneke terug. “Maar we hebben hier ook oneindig veel plezier gemaakt. Natuurlijk was er meer ambiance en vertier als we wonnen, en altijd voelde ik me hier thuis. Ik ben van iedereen graag gezien!”
Vonneke voelt zich nog prima, hoewel ze toegeeft dat de jaren beginnen te wegen. “Het is tijd op te stoppen”, zeg ze. “Weet je, ik ben al eens gestopt. Toen ik 80 jaar was. Ik kreeg toen een groot afscheidsfeest met wel 400 aanwezigen. Toen het feest was afgelopen bedacht ik me. Wat moest ik de hele dag thuis doen? De maandag ben ik maar teruggekomen en heb verder gewerkt” (lacht).
Nu is het echt afgelopen, verzekert Vonneke. Op zondag staat ze nog achter de bar voor wat haar laatste kampioenviering moet worden. Vanaf dan zal het leven sowieso wat rustiger worden. “Ik ben beginnen breien”, zegt ze. “En mijn familie komt vaak langs, iedere dag komt mijn zoon Franky onder meer om de tuin te onderhouden. Vanaf volgend jaar kom ik nog enkel naar de voetbal om te supporteren, voor kleinzonen David en Kenny en de achterkleinkinderen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
