Tafeltennisclub We.pi.po viert gouden jubileum

Tafeltennisclub We.Pi.Po bestaat 50 jaar. Dat vierden ze met een kampioenentornooi in hun thuisbasis in de Goudenregenstraat. Bij de Wevelgemse pingpongclub gaat er al vijf decennia lang gemoedelijk aan toe. Er wordt tijd en ruimte gemaakt om een glaasje te drinken en gezellig te keuvelen. Maar eenmaal de wedstrijd begint, wordt er meedogenloos gespeeld om te winnen.

‘De Smash’ of ‘De Palet’ had ook gekund, maar de oprichters kozen voor We.Pi.Po als naam. Wevelgemse pingpongclub, dat was duidelijk. Het is ondertussen 50 jaar geleden dat de eerste balletjes heen en weer vlogen in zaal de Bond. “Het spelletje was meteen een succes”, herinnert Eric Acx zich, die de eerste voorzitter was van de club. “Na ons eerste tornooi schreven twintig spelers zich in voor de competitie. We verdeelden de spelers in twee reeksen van tien, jaarlijks waren er zakkers en stijgers. Dat systeem is na al die jaren nog steeds in voege, nu zijn er vier reeksen met telkens tien spelers.”

Tussen toog en tafel

Andre Vanhauwaert en Luc Beyens waren er al bij in 1971 en zijn nog steeds actief, net zoals een vijftigtal andere sportievelingen van alle leeftijden. “Dat is het mooie van de pingpongsport”, zegt huidig voorzitter Kurt Devos. “Dat zowel jong als oud zich met elkaar kan meten. De oudere spelers compenseren met hun techniek het jeugdig enthousiasme. Maar vergis je niet, onze truitjes zijn wel degelijk bezweet na een avondje pingpong. Op donderdagavond spelen we op zes tafels, wie niet speelt klopt af en in de volgende wedstrijd neemt hij of zij het op tegen de winnaar. Als je enkele keren na elkaar wint, dan ben je blij om even te gaan zitten en iets te drinken (lacht).”

“Toen we al in De Bond speelden, liepen de spelers heen en weer tussen de toog en de pingpongtafel”, komt ere-voorzitter Wim Seynhaeve tussen. “Wie niet aan het spelen was, had tijd voor een zondagse aperitief. Ook nu wordt er achteraf nog vaak lang nagepraat, over onze families en de dingen des levens. Het moet niet altijd over pingpong gaan.”

Kampioenentornooi

“We zijn een familieclub”, bevestigt Kurt. “Iedereen kent iedereen, op onze nieuwjaarsreceptie en tijdens de jaarlijkse verrassingsreis in april worden de partners uitgenodigd. Iedereen is welkom bij de club. Hoewel we met onze 53 leden aan onze limiet zitten, willen we iedereen voldoende aan bod laten komen. Onze club neemt niet deel aan tornooien zoals de tafeltennisclubs van Gullegem of Lauwe, we spelen wedstrijdjes onder elkaar. Er is de competitie en eind juni een dubbeltornooi. En natuurlijk ons kampioenentornooi dat we hebben georganiseerd, en waarop we ook de buren uitnodigden.”

Om de tien jaar organiseert We. pi. po dat kampioenentornooi. Dan worden alle oud-kampioenen over alle reeksen en jaren heen uitgenodigd om het tegen elkaar op te nemen. Zo’n oud-kampioen is Patrick Vens (56). “Het was een plezier om nog eens te spelen, maar of ik morgen makkelijk de trap zal afkunnen, is een andere zaak”, lacht Patrick na afloop. Het is een hoogdag voor de club, iedereen is op post. Wie nog nooit kampioen werd, zoals Pascal Dewachter, is gelegenheidsscheidsrechter. Een taak die Pascal met veel overgave op zich neemt.

In een tornooi zijn er naast de vele verliezers ook winnaars. Dit jaar ging de prestigieuze winst naar Emiel Brouckaert (18) die in de finale won van Iben Dewachter (26). Bij de senioren won Joris D’Hespeel (60) van Luc Beyens (67). “We zijn een vriendenclub, het gaat er heel gemoedelijk aan toe”, besluit Kurt Devos. “Maar vergis je niet: eens we met onze palet plaats nemen achter de tafel is het om te winnen. Op het scherpst van de snee!”