Burgemeester van Veurne Peter Roose mocht negen verdienstelijke leden van de Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia het VLAMO-ereteken opspelden. Voorzitter Ivan Winnock blikte met trots terug op de 200ste verjaardag van de vereniging, maar drukte ook zijn bezorgdheid uit over de toekomst en het voortbestaan van de harmonie.
Naar jaarlijkse traditie werden de leden van harmonie Sint-Cecilia ontvangen in het stadskantoor De Seylsteen. Voorzitter Ivan Winnock en burgemeester Peter Roose waren het er roerend over eens: 2022 was een bijzonder jaar, waarbij de 200ste verjaardag van de harmonie feestelijk in de kijker werd gezet met diverse activiteiten.
Toch uitte voorzitter Ivan Winnock zijn bezorgdheid. “Hoewel we dit jaar onze 201ste verjaardag vieren, zie ik onze toekomst bedreigd. Ondanks onze inspanningen krijgen we weinig respons van de muziekschool, hoewel dit net de visvijver zou moeten zijn voor jonge muzikanten. We merken dat veel leerlingen zich aansluiten bij muziekverenigingen van de kustgemeentes. Ik vraag dan ook in de mate van het mogelijke hulp aan de stad Veurne. We willen ook graag weten wanneer we ons nieuwe lokaal zullen krijgen…”, aldus de voorzitter.
Doorstroming
“De doorstroming en de samenwerking van de muziekacademie met de harmonie is door corona een beetje afgebroken, maar we zullen er alles aan doen om dit te herstellen”, antwoordde burgemeester Roose.
“Wel is er goed nieuws: StAPwest kan in principe in februari 2024 verhuizen naar z’n nieuwe stek in de Suikertoren. De vloer en het plafond zijn al geïnstalleerd, nu zijn ze bezig met de technische installatie. Ik stel voor dat we binnen enkele weken met een delegatie van de harmonie samen de locatie gaan bekijken, ook de uitvoeringszaal met een 100-tal zitplaatsen, die tegen de paasvakantie 2024 ter beschikking zal staan van de harmonie en van onze andere verenigingen.”
“Ondanks onze inspanningen krijgen we weinig respons van de muziekschool”
Dat klonk alvast als muziek in de oren van de muzikanten. Ook blije en trotse gezichten waren er bij Hanne Dierickx en Lars Witdouck toen ze naar aanleiding van hun 5 jaar muzikale inzet het houten ereteken kregen. David Muylaert kreeg de tinnen medaille voor 10 jaar muzikale dienst, Josiane Eeckhout het kristallen ereteken (15 jaar), Els Roose kreeg zilver (25 jaar), Karel Colman kreeg ivoor (30 jaar) en Joannes Jeurissen robijn (40 jaar). Dennis Casteleyn en Leon Dewijze kregen het briljanten ereteken omdat ze maar liefst 65 jaar actief zijn in de harmonie.
“In mijn kinderjaren zocht de harmonie jongens om toe te treden tot de vereniging, en dat vonden mijn ouders een goed idee. Zo kreeg ik mijn eerste lessen notenleer, en later volgde ook klarinet”, herinnert Dennis Casteleyn (76) zich.
“Op mijn elfde liep ik als klein ventje tussen de ‘grote mannen’ tijdens mijn eerste concert. Op mijn 40ste besloot ik om me in te schrijven aan de muziekacademie en volgde ik vier jaar lang cursus, met opnieuw notenleer en klarinet. We kregen onder meer les van de gedreven leerkracht en muzikant Guido Six, die helaas samen met zijn zoon in 2015 omkwam bij een tragisch ongeval. Mijn job in het onderwijs kon ik wel een tijd combineren met de academie, maar op een bepaald moment werd het te lastig.”
“De laatste jaren speel ik met de harmonie het het liefst op concerten, maar in onze jonge jaren vonden we het leuker op straat: de carnavalsavonden, de bals, de feesten… Wel heb ik intussen twee klarinetten: één voor op straat, de ‘betere’ voor de concerten. Want een instrument moet je altijd proper en droog houden.”
Een bijzonder mooie herinnering houdt Dennis over aan het concert met de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen vorig jaar. De leukste anekdote die hem is bijgebleven: “Ooit zijn we naar de Veurnse jumelagegemeente Rösrath in Duitsland geweest. Daar moesten we in het internaat overnachten, maar er waren geen bedden genoeg. Met een collega en onze respectievelijke vrouwen hebben we dan met vier in twee bedden geslapen, dwars, met onze voeten buiten het bed.”
Grootste hobby
Leon Dewijze (77) leerde al in het eerste leerjaar blokfluit spelen op school. “Zes maanden later speelde ik liedjes na van de radio. In 1958 – ik was toen 12 – ging ik naar de muziekschool. We woonden toen in Woumen, waar werd beslist om een fanfare op te richten. Ik was er direct bij, maar in een fanfare hebben ze enkel blaasinstrumenten, en ik wilde liever klarinet spelen. Maar ik kreeg een ‘alto’ (althoorn). De eerste dag leerden we al hoe je erop moest blazen. Toen ik thuis kwam speelde ik meteen ‘De Boerinnekesdans’. Al tijdens de eerste uitstappen van de fanfare mocht ik meespelen.”
“Toen ik 14 was, mocht ik naar de muziekschool in Diksmuide en kocht ik mijn eigen instrument: een trompet. Rond mijn 16de sloot ik me aan bij de Blaaskapelle van Diksmuide met voormalig burgemeester Hendrik Laridon als kapelmeester. Beroepshalve werkte ik voor een bank, maar al mijn vrije tijd stond in het teken van muziek. Zelfs mijn huwelijk in 1970 werd daarop afgestemd. Ik had geen enkel weekend vrij en daarom zijn we getrouwd op een maandag. Ik heb 22 jaar bij een dansorkest gespeeld, ook half-beroeps bij diverse grote orkesten, in Frankrijk, Duitsland, Engeland, Nederland. Door corona zijn we gestopt met spelen voor seniorengroepen. Recent ben ik naar Veurne verhuisd, en speel nu nog in vier ‘muzieken’ als trompettist.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
