De tweede week van de paasvakantie stond voor 3.000 KSA-leden tussen 14 en 16 jaar gelijk aan de bekende Joepie-tocht. Ze starten in stad Y en komen,, na vier dagen en ongeveer 100 wandelkilometers later, samen aan in Stad X. Zo ook voor de jongens en meisjes van KSA Poperinge en KSA De Kouter.
De tocht van de 18 meisjes en vijf leidsters van KSA De Kouter startte in de Noorderkempen. “We wandelden 18 kilometer op de eerste dag”, begint Jolien Cambie te vertellen. “Op het einde van de dag moesten we zelf onze slaapplaats zochten. De eerste avond was dit in Loenhout en dat ging heel vlot. We sliepen op de zolder van een gepensioneerde dokter, die meteen ook hielp om onze blaren te verzorgen. Na dag twee sliepen we in Sint-Job-in-’t- Goor en dat ging een stuk minder vlot. We hadden toen al 37 kilometer op de teller. We vonden uiteindelijk een gastvrij gezin, waar we ook nog eens getrakteerd werden op ijsjes. Op dag drie stond er 38 kilometer op de planning en kwam we pas laat aan in ons slaapdorp Deurne. Gelukkig had onze koepel (KSA West) al een slaapplek geregeld voor ons, wat zowat het beste nieuws was dat we konden krijgen na een lange wandeldag. De laatste dag eindigde na 15 kilometer in Stad X, namelijk Zwijndrecht. De aankomst na zo’n avontuur is emotioneel en geeft een gevoel van voldoening, maar ook opluchting. Je voelt een enorme band omdat je elkaar erdoor getrokken hebt de voorbije dagen”, aldus Jolien.
Route ontcijferen
Ook de jongens van KSA Poperinge blikken terug op een heel geslaagde Joepie-tocht. “Wij vertrokken met elf leden en drie leiders vanuit Turnhout”, zegt Roeland Vancraeynest. “Onze dagen startten om zeven uur ‘s morgens met het afhalen van de code om onze route te ontcijferen. Dit was aan de hand van sudoku’s, morse en allerhande codes. We zijn uiteindelijk nergens verkeerd gelopen. Wij legden achtereenvolgens 18, 40, 35 en 15 kilometer af. Bij onze eerste overnachtingsplaats in Beerse werden we opgewacht door een vrouw die ons zelf een slaapplaats aanbod, dat was een meevaller. ‘s Morgens haalde ze zelfs nog koffiekoeken voor ons. De tweede nacht sliepen we in een tuinhuis en de derde nacht in scoutslokalen. De laatste drie dagen liepen we deels samen met de vrienden van KSA Watou. Tijdens de ganse tocht bleef de moed erin zitten, er werd amper geklaagd. De solidariteit onderling is groot op zulke momenten. Als iemand het moeilijk had, werd er zonder problemen een rugzak overgenomen. Het is dan ook een moment van adrenaline als je met de volledige groep voorbij de finish wandelt. Een onvergetelijk avontuur.” (CB)
