Fanfare Kunst Veredelt moest door de covid19-dreiging haar Sint-Ceciliafeest annuleren. Brute pech voor ouderdomsdeken Jozef Seynaeve, die tijdens het feest een medaille zou krijgen voor 65 jaar dienst als muzikant. “Er zijn echter belangrijker dingen in het leven”, oordeelt de man nuchter.
“Ik heb wellicht altijd muziek in de genen gehad”, begint Jozef zijn verhaal. Dat vangt aan op 19 september 1944 in Gullegem, dat hij later met echtgenote Annie Tant voor Heule inruilde maar waar hij naar eigen zeggen nog altijd verliefd op is.
Zijn tweede grote liefde is en blijft de Gullegemse fanfare. “Mijn vader vond dat maar niks en zo moest ik wachten tot ik 12 jaar was vooraleer ik onder de vleugels van mijn neef Eric Dejaeghere bij de muziekvereniging kon aansluiten.”
Uitmuntende leerling
Het werd een bewogen avontuur, waarbij Jozef zich meteen een uitmuntende leerling toonde. Van de 19 jonge muzikantjes die samen met hem aan de opleiding begonnen, was hij uiteindelijk de enige die overbleef. En hij had er erg veel voor over om almaar verder hogerop te geraken: op trombone én qua muziekkennis en orkestratie.
“Mijn eerste job – als tv-technieker – heb ik niet lang volgehouden. Elk overuur spaarde ik op om aan het Conservatorium en later in Gent ook aan de muziekacademie verder te studeren.” Ondertussen amuseerde hij zich ook nog in een dixielandbandje met zijn kennis José Deryckere (de stichter van Jeugdharmonie Burleske, red.). In 1965 wonnen de jonge muzikanten op televisie de Ontdek de Ster-wedstrijd.
Mijn eerste job als tv-technieker heb ik niet lang volgehouden
Toen werd het van langsom duidelijker: Jozef wilde beroepsmuzikant worden. 35 jaar lang gaf hij muziekonderricht in Zottegem en Izegem, met hun deelgemeenten. Hij combineerde dit met een job als eerste solist trombonist aan de Vlaamse opera en daarbovenop in Gullegem als dirigent van de fanfare en jeugdfanfare Bravoura. “Ik heb ook tien jaar lang de muziekvereniging van Heule geleid”, klinkt het trots.
De appel en de boom
In 2000 nam zoon Tom in Gullegem het dirigeerstokje van zijn vader over. Zelf had die ook al een carrière als trompettist uitgebouwd en zijn vader al drie muzikale kleinzonen bezorgd. Ze doen het volgens hun opa lang niet slecht. Dat geldt volgens Jozef trouwens ook voor de drie dochters van Toms zus, Sabine. “Die laatste hebben echter minder muzikale aspiraties dan hun neven en zijn (tijdelijk) gestopt met spelen.”
Opa Jozef blijft intussen trombone spelen en slaat in principe geen enkele repetitie over.
“Op zondag is dat bij de fanfare, op vrijdag bij de Bbkey bigband uit Wevelgem. “Stoppen kan ik later nog altijd”, besluit Jozef.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
