Jane liep voor het eerst in zeven jaar weer 5 km: “Er is leven na de chemo, dat wil ik duidelijk maken”

Vijf kilometer lopen is voor velen sowieso al een grote prestatie, maar na een kankertraject van bijna zeven jaar is het nog net dat tikkeltje indrukwekkender. “De tranen sprongen in mijn ogen, echt een euforisch gevoel”, zo beschrijft ex-kankerpatiënte Jane Van Huylenbrouck (46) het moment toen ze de finishlijn van Kortrijk Loopt! had bereikt.

In september 2014 sloeg het noodlot toe voor Jane. De diagnose? Agressieve baarmoederhalskanker. Een herkenbaar scenario voor de Kortrijkse juriste, want ze verloor haar beide ouders al op zeer jonge leeftijd aan kanker. “Ik ben natuurlijk wel geschrokken, maar toch bleef ik zeer rustig en strijdvaardig na het horen van mijn diagnose. Hoe het ook zou uitdraaien, ik wou er het beste van maken.” En dat deed ze.

Na een eerste, zware chemobehandeling begon ze vol goede moed aan haar oncorevalidatie aan het AZ Groeninge. Dat is een aanvullende vorm van mentaal en fysiek herstel die specifiek is gericht op kankerpatiënten. Tijdens infosessies met lotgenoten wordt er aandacht besteed aan de psychologische impact van een kankerbehandeling, tijdens de beweegsessie wordt er gewerkt om het lichaam weer sterker te maken. Daar leerde Jane De Baanbrekers kennen.

Begrip zonder woorden

“In mijn jeugd ben ik altijd wel sportief geweest, ik heb allerlei teamsporten uitgeprobeerd. Toen ik fulltime begon te werken maakte ik geregeld tijd voor fitness, tai chi, een wandeling of fietstocht. Maar lopen? Dat deed ik nooit”, lacht Jane. “Ik vond dat gewoon een heel saaie sport. Ik haalde er geen voldoening uit. Toch hebben Greet en de andere bestuursleden mij tijdens die ene sessie overtuigd om lid te worden. Studies hebben al meermaals bewezen dat beweging heel bevorderlijk is voor een goed herstel na chemotherapie. Puur om die reden ging ik overstag.” In oktober 2015, een jaar na haar diagnose, overwoog ze om het werkleven weer op te pikken. Dat plan viel meteen in het water na een slechte scan: Jane was hervallen en moest een nieuwe chemokuur ondergaan.

“Ik ben blijven lopen tot de behandeling van start ging. Maar ook daarna ben ik altijd in contact gebleven met De Baanbrekers. Ik kon tijdens de chemotherapie amper op mijn benen staan, maar ik was er altijd bij wanneer de groep iets organiseerde. Ik ben alleenstaande, dus het sociale aspect van de vereniging is voor mij echt goud waard. Iedereen heeft ook op een bepaald moment in dezelfde situatie gezeten, je hoeft niet uit te leggen hoe zwaar het is, ze begrijpen je zonder woorden. Wat De Baanbrekers echter vooral typeert, is hoe positief de leden ondanks alles in het leven staan”, klinkt het.

“Zelfs al kon ik niet op mijn benen staan, ik bleef verbonden met De Baanbrekers”

De behandeling sloeg aan en er stond Jane opnieuw een lange revalidatieperiode te wachten. Toen ze er fysiek bovenop was, kreeg ze ook groen licht van haar arts om haar looptrainingen te hervatten. Toen ze in juni 2017 een nieuwe poging ondernam om terug te keren naar de werkvloer, moest ze dat plan al snel noodgedwongen opbergen: ze was voor een tweede keer hervallen. Op dat moment zagen de artsen het somber in, maar Jane liet zich niet kennen. “Binnen het jaar hervallen is doorgaans geen goed nieuws. Na drie chemobehandelingen ben je eigenlijk ten dode opgeschreven. Ik heb echter altijd blijven werken naar herstel. Elke keer was ik ervan overtuigd dat het goed zou komen. Die ingesteldheid heeft me volgens mij echt gered. Een sterke geest kan wonderen doen voor een genezend lichaam. Daarom dat ik ook tijdens die derde chemo ben blijven bewegen. Dat gaf me niet enkel fysiek, maar ook mentaal een echte boost.” (lees verder onder de Facebookpost)

Doorzettingsvermogen

Jane werd al die tijd gecoacht door Ellen Tanghe (45) uit Deerlijk. “Ik heb even getwijfeld toen ik het aanbod kreeg om De Baanbrekers te ondersteunen. Het is een bijzondere doelgroep die een specifieke aanpak vraagt. Maar als je dan ziet wat die aanpak mensen helpt te bereiken. Daar haal je veel voldoening uit. Voor Jane in het bijzonder heb ik ontzettend veel bewondering. Haar doorzettingsvermogen is ongeëvenaard.” Bestuurslid Greet knikt bevestigend: “Dat is het mooie aan onze groep. We nemen de dag zoals die is en leren heel goed tegenslagen relativeren. Ik herken mezelf heel hard in Jane. Die euforie wanneer het vooruitgaat, dat gevoel wordt door iedereen gedeeld. Prachtig gewoon.”

Emotioneel moment

Intussen zijn we vijf jaar verder en voorlopig is Jane kankervrij. Ze werkt parttime als juriste bij de scheepvaartcontrole en laat zich fysiek en mentaal goed begeleiden om haar gezondheid op peil te houden. Dat is naar eigen zeggen zwaar, maar toch droomt ze ervan om ooit weer fulltime aan de slag te kunnen gaan. Bij De Baanbrekers heeft ze een lang traject achter de rug.

Eén ding ben ik zeker: zonder De Baanbrekers had ik het nooit volgehouden

“Ik heb jaren enkel korte stukjes aan één stuk kunnen lopen. Ik was mentaal en fysiek gewoon uitgeput. En dan plots is dat beginnen verbeteren. Om dan op Pinkstermaandag de 5,7 kilometer van Kortrijk Loopt! tot een goed einde te brengen… Exact vijf jaar nadat ik te horen kreeg dat ik voor de derde keer een chemobehandeling zou moeten ondergaan. De tranen sprongen in mijn ogen toen ik over de eindmeet liep, samen met mijn loopmaatje Hilde. Zeven jaar had ik naar dat moment toegeleefd. Het heeft me heel diep geraakt. Ik wil een voorbeeld zijn voor alle kankerpatiënten, zeker voor diegene die te maken krijgen met herval: dipjes zijn menselijk, maar er is een leven na de diagnose en chemo. Herval hoeft geen doodsvonnis te zijn. Maar één ding ben ik zeker: zonder De Baanbrekers had ik het nooit volgehouden.”