Op 11 november vorig jaar, bij de start van het 44ste carnavalsseizoen, werd het oudste lid en de ‘marraine’ van carnavalsvereniging de Orde van de Beren nog eens extra in de bloemetjes gezet. Simone Storme is met haar 97 jaar het oudste lid van de vereniging, maar haar enthousiaste sociale levensstijl en maatschappelijke engagement zitten ingebakken in haar DNA.
‘Simontje’ is geboren in Wulpen op 21 mei 1927 als vierde telg in een gezin van zeven kinderen. Die zijn allemaal redelijk jong gestorven, alleen Simontje en haar jongste zus leven nog. Al op jonge leeftijd hielp Simontje mee in de fruit- en groentewinkel van haar ouders in de Zeelaan in De Panne. “Toen ik trouwde met mijn man Roger, zijn we gestart met onze frituur Roger in de Nieuwpoortlaan”, steekt Simontje van wal. “Helaas verloor ik Roger toen hij amper 45 jaar was; hij stierf aan een hartinfarct. Nog drie jaar heb ik de frituur in mijn eentje voortgezet, maar dan ben ik gestopt.”
Nieuw leven
“Toen wijlen Michel Maes, feestleider van De Panne en medeoprichter van de Orde van de Beren, mij op een dag vroeg of ik geen ‘marraine’ van de carnavalsvereniging wilde zijn, liet ik me overhalen. Altijd heb ik aan alles meegedaan, maar de laatste jaren is dat toch wat verminderd. Vroeger waren er de carnavalsfeesten met de ‘Wedstrijd van de best-gemaskerden’, de deelname aan de carnavalsstoet, de legendarische kroegentochten, de prinsenverkiezingen…”, klinkt het.
“Marraine is met haar 97 lentes onze rots in de branding” – voorzitter Véronique Vanneuville
“Toch dreigden die carnavalsfestiviteiten hier uit te sterven. Gelukkig is er enkele jaren geleden het initiatief genomen om het carnavalsgebeuren in De Panne nieuw leven in te blazen”, vervolgt Simontje.
Stutte mé gernoars
“Ik wil anderen niet ten laste zijn, maar ik ben er nog altijd graag bij! Ik ben altijd graag onder de mensen geweest, dat is de aard van het beestje, zeker? Jaren geleden was ik ook bij de Bollingclub en voorzitter van de Liberale Vrouwen. Ik moet al diep in mijn geheugen graven om alle verenigingen te herinneren waar ik lid van ben geweest. In de tijd van café Vivaldi ben ik meter geweest van heel veel plaatselijke clubs. Van voetbalclub De Veteranen ben ik ook marraine geweest. Ik was bij de schuttersvereniging, en ondervoorzitter van de Vrienden van Sint-Bernardus, het woonzorgcentrum. Ik doe ook graag mee aan de activiteiten van Club 46, een vereniging die in 1996 werd opgericht, oorspronkelijk met mensen die in 1946 zijn geboren en die allerlei uitstappen en activiteiten organiseren, zoals op de Kasteelfeesten in De Panne. Daar vond je mij in juli vorig jaar nog terug, uitgedost als vissersvrouw, en elk jaar laten we de mensen er proeven van onze befaamde stutte mé gernoars.”
Simontjes ogen blinken als ze herinneringen bovenhaalt. Er is ook een heel bijzondere herinnering die ze koestert. “Op mijn 90ste verjaardag heb ik een cadeau gekregen van minister De Croo! Die is daarvoor speciaal naar het Parkhotel gekomen!”
Nieuwe pin
Bij de start van het nieuwe carnavalsseizoen kreeg Simontje van voorzitter Véronique Vanneuville de nieuw ontworpen pin van de Orde van de Beren. Die prijkt sindsdien op haar carnavalsoutfit. “Maar ik heb een hele doos vol met pins”, vertelt ze. “Marraine is met haar 97 lentes onze rots in de branding”, verzekert Véronique. “Ze is altijd aanwezig en nog altijd bereid om een handje toe te steken!” Dat bevestigt ook penningmeester Nadine Coulier, die ook secretaris is bij Club 46. “Simontje is overal graag gezien en ze wordt overal meegevraagd. Maar als ze niet wordt gevraagd, is ze kwaad”, grapt Nadine. “Nog altijd is Simontje een populaire figuur in De Panne!”
De populariteit van Simontje is niet te verwonderen: haar hele leven stak ze graag de handen uit de mouwen. “Het geeft tocht voldoening als je kunt helpen”, redeneert ze. “Ik heb altijd plezier gehad in wat ik deed. In de vriendengroep van wzc Sint-Bernardus help ik nog altijd graag als er iets te doen is. En ik heb het naar mijn zin in mijn stekje op de Markt van De Panne. Ik woon nog altijd zelfstandig, ik poets, doe de was, kook mijn eigen potje. Echt weggaan doe ik niet meer, maar in het restaurant-café hier kan ik nog echt genieten van een portie crustacés! Mijn kleinzoon (de zoon van haar dochter, red.) en mijn twee achterkleinkinderen komen regelmatig op bezoek, en dat zijn momenten waar ik telkens naar uitkijk!”
