Op zijn 100ste verjaardag verrasten zijn vrienden van de Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia Maurice Kesteloot in wzc Ter Linden met een muzikaal eerbetoon. Maurice is dan ook een uniek lid van de Harmonie, want hij is al 75 jaar muzikant. Het is dit jaar dubbel feest: de Harmonie blaast 200 kaarsjes uit, Maurice houdt het bij de helft.
De nietsvermoedende eeuweling pinkte een emotioneel traantje weg wanneer de Harmonie-vrienden, uitgedost in hun mooie uniform, ‘Happy Birthday’ inzetten. Spontaan reageerde hij: “Waar is mijn trommel?” Wie mee in het complot zat, had er stiekem voor gezorgd dat de trommel meteen tevoorschijn kwam. Maurice veerde recht en trommelde moeiteloos én in de maat enkele nummers mee. Speciaal voor Maurice speelden zijn vrienden ‘Immer Fest’, want dit jaar is voor de Harmonie en voor Maurice een bijzonder feestjaar. Harmonievoorzitter Ivan Winnock overhandigde Maurice een mooi geschenk: een portret van Maurice als trommelaar, vastgelegd door fotograaf Stephan Vanfleteren. “Maurice is op zijn 15de beginnen trommelen, en heeft veel trommelaars opgeleid”, zegt de voorzitter. “Vandaag bewijst hij dat hij het nog altijd kan! Hij was ook op alle repetities aanwezig, en verscheen altijd als eerste!”
Mijn motto is: je moet altijd content zijn met wat je hebt
Maurice kan terugblikken op een rijk gevuld leven. Hij werd op 25 oktober 1922 geboren in Veurne als oudste in een gezin met 12 kinderen. Toen hij 6 jaar was, emigreerde het gezin naar Canada en hoopte zijn vader er werk te vinden. “Maar hij heeft er geen fortuin gemaakt en tien jaar later zijn we teruggekeerd naar België”, vertelt Maurice. “In Canada heb ik schilderschool gevolgd, en daar heb ik eigenlijk mijn hele leven de kost mee verdiend. Maar ik schilder nog altijd tableaux, in het wzc hangen er aan de muren! Nadat mijn vrouw, Emma Vandepoele, in 2018 is overleden, heb ik mijn intrek in wzc Ter Linden genomen. We zijn 71 jaar getrouwd geweest!”
In de gevangenis
“Mijn vader heeft zijn hele leven hard gewerkt”, weet Roos, een van zijn vier kinderen. “De oorlogsjaren waren zwaar, en hij heeft zelfs in de gevangenis gezeten in Nijvel nadat hij werd aangehouden met zijn Canadese paspoort. Naast muziek had hij nog een passie: voetbal. Meer dan 50 jaar heeft hij het lokaal, het materiaal en het terrein van KSV Veurne onderhouden. Uit erkentelijkheid voor zijn inzet werd het stadion naar mijn vader vernoemd!”
Maurice reageert nuchter: “Je komt niet lelijk van te werken! En ik voel me hier goed. Mijn motto is: je moet altijd content zijn met wat je hebt!” Hij is dan ook altijd tevreden wanneer zijn kinderen hem beurtelings ophalen en hem soigneren met lekker eten. Want daar kan hij echt van genieten: soep met balletjes, een potje mosselen, gefileerde tongetjes, hutsepot of filet pur met pepersaus…
Geliefd bij iedereen
“En om mijn geest jong te houden, speel ik rummikub”, geeft Maurice nog mee. Rachel Van Dongen vat het mooi samen: “Ik ben de poetsvrouw van Maurice, mijn keptje! Iedereen hier ziet hem graag! Ik werk hier 27 jaar en Maurice is de eerste man die ik hier 100 jaar zie worden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
