Familie De Bree zet na 33 jaar een punt achter Sportiekstages in Knokke-Heist

Op vrijdag 14 juli zette vzw Sportiek na 33 jaar definitief een punt achter haar succesvolle werking in Knokke-Heist. © DM
Dirk Meulders
Dirk Meulders Medewerker KW

Op vrijdag 14 juli zette vzw Sportiek na 33 jaar definitief een punt achter haar succesvolle werking in Knokke-Heist. Op de allerlaatste stagedag nemen bezielers Rik De Bree en Judith Vanosmael en hun kinderen Elke en Hanne in Sibe op de speelplaats van het Sint-Bernardusinstituut voor een uitvoerig afscheid van alle (oud-) medewerkers, ouders en sympathisanten.

Op vraag van Etienne Bolliou, verantwoordelijke voor vzw Sportiek en toen ook turnleraar in het Sint-Bernardusinstituut, startte Sportiek Knokke in 1990 onder de algemene leiding van leraar Rik De Bree en zijn echtgenote Judith Vanosmael. Dochter Elke De Bree was toen bijna 8 jaar, zusje Hanne amper anderhalf jaar. In de beginjaren gaven Rik en Judith zelf ook sportstages: Rik tafeltennis en Judith dans.

Kleutersportkampjes

“Later organiseerden we met Sportiek in de Margaretaschool ook kleutersportkampjes, eerst onder leiding van Judith Vanosmael en daarna door dochter Elke De Bree. Vervolgens nam zus Hanne het roer van de kleuterkampen over”, vertelt Rik De Bree. “Al gauw bevolkten een 100-tal kleuters de lokalen van Scharpoord. Het Sportiekinitiatief breidde uiteindelijk razendsnel uit naar volwaardige sportkampen voor kinderen tussen 2,5 en 14 jaar. Er werden sportkampen op touw gezet gedurende de 2 weken van de paasvakantie en 2 weken in juli. Dit gebeurde indertijd nog met overnachten in de prefabgebouwen van het Sint-Bernardusinstituut.”

Vriendschappen voor het leven

“Heel wat jonge kinderen van Knokke-Heist vonden de weg naar Sportiek Knokke. Wie startte als kleuter bleef steevast komen tot zijn 14de en werd toen langzaam maar zeker ingeschakeld om wat mee te helpen en na de monitorencursus ook zelf jarenlang als monitor het beste van zichzelf te geven om kinderen gezonde en toffe kampweken te bezorgen. De vergoeding als begeleider was en is aanzienlijk lager dan wat een monitor verdient op de gemeentelijke speelpleinen. Toch kozen velen bewust voor Sportiek. Vooral het blijven slapen en de warme maaltijden trokken jongeren (en ook ouderen) aan. Het warme kampgevoel en het feit dat je echt wel bij de Sportiek-familie hoort, maakten het engagement compleet. Op Sportiek zijn dan ook vriendschappen gesmeed voor het leven. En dit van moni’s, tot koks, tot poetsmedewerkers, materiaalmeesters, …. elke medewerker kreeg een taak en verzette bergen om het iedereen zo aangenaam en comfortabel mogelijk te maken.”

Problemen

De beslissing om Sportiek Knokke te stoppen is niet zomaar genomen door Elke De Bree die de algemene leiding overnam van haar ouders. “Naast persoonlijke familiale redenen, wordt het, net zoals voor de gemeentelijke speelpleinen, steeds moeilijker om monitoren en medewerkers te vinden”, aldus Elke. “Het aanbieden van warme vers klaargemaakte maaltijden is reeds een aantal jaren om praktische redenen niet meer mogelijk. Bovendien wordt ook het beschikken over voldoende en geschikte ruimte om een volwaardig kamp te kunnen aanbieden, steeds moeilijker.

Feestelijk afscheid

“Anne en Fabienne bakten op vrijdagmiddag voor de gelegenheid in de tuin van SiBe in de Majoor Vandammestraat als laatste middagmaal nog eens speciaal 320 hamburgers. Alle kids worden ook getrakteerd op een ijsje, aangeboden door Simz. Alle kinderen voerden ten slotte nog een kampdansje uit voor hun ouders en sympathisanten en kon iedereen nog eens uitgebreid met een dikke, warme hug afscheid nemen van de kampleiding.”

(DM)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier