Veel duivenliefhebbers keken er al een tijdje naar uit en in het weekend van 13 en 14 juni was het dan eindelijk zover: het duivenseizoen is weer opgestart. Ook Gilbert Cattrysse en zijn vrienden waren van de partij.
“Ik ben nu lid van de Verenigde Vrienden uit Oostnieuwkerke”, steekt Roeselarenaar Gilbert Cattrysse van wal. “In Roeselare zelf is er immers geen enkel duivenlokaal meer. Nu is er nog eentje in De Karpel in Beveren. Vroeger waren er veel duivenlokalen in Roeselare, Rumbeke en Beveren: café Batavia in de gelijknamige wijk, d’Oude Brouwerij in de Noordstraat en café De Kapelle in de Diksmuidsesteenweg, om er maar een paar te noemen. In 2002 waren er in Roeselare nog 257 duivenmelkers, nu zijn er minder dan 100.”
Gilbert in Bangkok
“Ook de jeugd vindt onze sport niet meer”, neemt Norbert Carpentier, wiens vader cafébaas van De Kapelle was, over. “De duiven worden nu wel geconstateerd met een chip, maar het blijft een huissport. Je hoeft geen vijf uur van huis te zijn als je met de duiven speelt. Een duif kan al eens de opmeting passeren, maar dan moet je die snel vastpakken en de chip nog eens laten passeren bij het meettoestel.”
“Alles gebeurt nu met een chip, maar het blijft toch een huissport”
“In 2011 kon ik met een delegatie van de Duivenbond mee naar Bangkok”, herinnert Gilbert zich. “De nationale voorzitter kon niet mee en ik zei langs mijn neus weg ‘wel, neem dan de voorzitter van West-Vlaanderen mee’. Dus deden ze dat maar”, lacht hij. “Was me dat een ontvangst! We werden er met open jeeps en onder politiebegeleiding door de straten van Bangkok gereden. Ik werd er gedecoreerd door een Thaise prinses en ze spraken me steevast aan als de ‘King of Flanders’.”
Geen zomerreizen
“Iedere duivenliefhebber is tevreden dat de vluchten opnieuw plaatsvinden”, zegt Norbert. “We zijn gestart met vluchten vanuit Arras, Fontenay en Clermont. Het is een intensieve sport, want je moet de duiven gezond en in conditie houden, het duivenhok moet regelmatig schoongemaakt worden soms zelfs dagelijks en je moet iedere dag je duiven vers eten en drinken geven. En in de zomer kun je nooit op reis.”
“Maar je krijgt er veel voor terug”, besluit Gilbert. “Als de duiven ‘vallen’, ben je altijd tevreden dat ze de weg naar huis hebben gevonden en dan komen we ‘s namiddags naar het inkorvingslokaal in het restaurant van de REO Veiling, drinken een glas en maken een praatje met de andere duivenliefhebbers. Het is een plezant uitstapje. Om aan de duivensport te beginnen zonder voorkennis, zonder dat je het hebt gezien van je pa of grootvader, is zeer moeilijk. Dat is natuurlijk ook een reden waarom de duivensport geen groeisport is.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier