Chiro Mjinde organiseert opnieuw jaarlijkse fuif Flashpi: “Zondagnamiddag altijd een voldaan gevoel”

De Aspiranten van Chiro Mjinde organiseren op 24 februari weer de jaarlijkse fuif genaamd Flashpi in de Wervikstraat 94 in Menen. Wij gingen praten met enkele onderdelen van de goed geoliede machine die Chiro Mjinde heet: Angie Dejonghe, Wai Phaphan en Loes Osten.

Groot-Menen heeft een bruisend verenigingsleven, zeker als het op jeugdbewegingen aankomt. In Menen alleen al zijn ‘de Grote Drie’ vertegenwoordigd met Chiro Mjinde, KSA Grenswake Menen en de Scouts JFK Menen. Daarnaast zijn er in de deelgemeenten Chiro Pendoender Rekkem, Scouts Lauwe, Chiro Padiro in Lauwe en Chiro Oskaarke in Lauwe. In tegenstelling tot de nationale tendens – waarbij de Chiro er met meer dan 100.000 leden met kop en schouders bovenuit steekt – is de situatie in de Wieltjesstad net omgekeerd: Chiro Mjinde is de ‘kleinste’ jeugdbeweging in Menen.

Inclusief

Volwassen begeleidster – ‘VB’ in Chirotermen – Loes Osten (33) ziet het ledenaantal van om en rond de zeventig net als een grote kans: “Het contact met de ouders is hier bijvoorbeeld optimaal. We kennen elkaar allemaal en praten na de activiteit op zondag geregeld na.” Een ‘kleine’ vereniging biedt ook veel mogelijkheden qua inclusiviteit, zo blijkt: “Kinderen met specifieke zorgen kunnen volgens mij zo heel goed worden opgevangen.” Het motto ‘Iedereen is welkom’ wordt zo dus nog wat kracht bijgezet.

“Het contact met de ouders is optimaal. We kennen elkaar allemaal”

Zeventien leiders/sters maken er elke zondag van 14 tot 17 uur een toffe activiteit van. Waarom zou je als lagere of middelbare scholier eens moeten proberen? “Chiro is een plaats waar vrienden samenkomen, waar sociaal contact belangrijk is en waar iedereen elkaar een kans geeft”, lezen we op de website. “Vriendschappen voor het leven ontstaan in de Chiro. Iedereen is welkom bij ons! Wil jij ook onvergetelijke zondagen beleven? Aarzel dan niet om eens af te komen of ons te contacteren.” De activiteiten vinden plaats in de Stijn Streuvelslaan 42 in Menen. Contact opnemen kan via de site chiromjinde.chirosite.be.

Groepsleiding

Dat geheel van 70 leden en 17 leiders wordt in goede banen geleid door twee VB’s, Loes Osten en Shirley Provoost, en drie groepsleiders: Elien Hollebeke, Wai Phaphan en Angie Dejonghe. “Ik ben al drie jaar leiding en sinds dit jaar ook groepsleiding”, legt Dejonghe uit. “Groepsleiding zijn, da’s nog iets extra geven. Dat betekent onder andere dat je meer contact hebt met de ouders, dat je wat meer algemene communicatie op je neemt en bij bepaalde evenementen die we organiseren bijspringt.”

“Daarnaast regelt de groepsleiding ook de wekelijkse vergaderingen”, voegt Wai Phaphan eraan toe. Hij is 26, heeft acht jaar ervaring als leider en drie als groepsleiding. “Maar dit jaar functioneer ik eerder als ‘vlinder’. Ik ben geen vaste leiding meer, maar probeer de vereniging te ondersteunen als het nodig is. Bijvoorbeeld tijdens de examens.”

Achter de schermen

De groepsleiding zorgt er vooral voor dat de zichtbare werking goed loopt, VB Loes verzet veel werk ‘behind the scenes’. “Het klopt wel dat ik wat administratief werk op mij neem: de verzekeringen, inschrijvingen, elektriciteitsfacturen die betaald moeten worden. Ik probeer er ook telkens voor en na de activiteit op zondag te staan, als aanspreekpunt voor ouders die met vragen zitten in verband met het financiële en het papierwerk. Als het lukt, dan ben ik er ook telkens op kamp, weekends, vergaderingen, enzovoort.”

“Ik heb echt een voldaan gevoel als ik op zondagnamiddag zie dat alles goed verloopt en dat iedereen het naar z’n zin heeft. Ik weet ook wat het is om leiding te geven, want tot nog niet zo lang geleden deed ik het zelf. Ik kwam in de Chiro terecht als Keti (derde en vierde middelbaar, red.) en wilde al redelijk snel leiding worden. Eens dat zo was, kon ik er echt van genieten. Ik had het zelfs moeilijk om ermee te stoppen en bleef na mijn afscheid nog even hulpleiding. Toen ze iets later een nieuwe volwassen begeleidster zochten, dacht ik dat dat wel iets voor mij kon zijn.”