Bij Chiro Otegem werd onlangs een bijzonder lid in de bloemetjes gezet. Bernard Baert is al 60 jaar actief binnen de jeugdbeweging en trok in die tijd maar liefst 50 keer mee op kamp. Volgens hem is er in al die jaren weinig veranderd aan de essentie van de Chiro. “Spelen is veel belangrijker dan winnen of verliezen. Dat geldt niet alleen in de Chiro, maar in het hele leven. Daar draait het om”, vertelt hij met overtuiging.
Bernard werd lid van de Chiro toen hij amper zes jaar oud was. “Normaal moet je negen zijn, maar mijn vader was onderwijzer, dus dat zal wel geholpen hebben”, glimlacht hij. “Mijn ouders waren blij dat ik mijn energie kwijt kon bij de Chiro, want ontspanningsmogelijkheden waren er toen nog niet veel.”
Zijn eerste kamp volgde al een jaar later, toen hij zeven was. Enkel tijdens de jaren dat hij Topper was (Tussen 12 en 14 jaar, red.) sloeg hij een paar kampen over. “Toen kon ik ook mee op reis met Don Bosco of naar Zwitserland met de mutualiteit. Zulke kansen liet je niet liggen.”
Moeilijke jaren
Niet alle periodes waren even rooskleurig. “In het begin van de jaren 2000 ging het echt niet goed met de Otegemse Chiro”, herinnert Bernard zich. “Gelukkig kwam er beterschap toen een nieuwe hoofdleider het roer overnam. Nu schommelt het ledenaantal weer tussen de 80 en 100 leden, en dat stemt mij heel tevreden.”
In totaal was Bernard 11 jaar lid, 11 jaar leider en sinds 1988 is hij volwassenenbegeleider. “Je kan het zien als de brug tussen de leiding, de ouders en de leden”, legt hij uit. “Ik ben er om een oogje in het zeil te houden, erop toe te zien dat iedereen zijn deel van het werk doet, zeker op kamp. Het is fijn om te merken dat je nog steeds een beetje impact hebt op die jonge gasten.”
“Chiro is als prikkeldraad, je blijft eraan hangen” – Bernard Baert
Ook buiten het kamp blijft Bernard betrokken. “Ik probeer zoveel mogelijk vergaderingen bij te wonen. Het is belangrijk dat de leiding en de leden weten wie je bent. Dat schept vertrouwen.”
Ondanks dat hij enkele jaren in Zeebrugge woonde en nu in Kortrijk, is zijn hart altijd in Otegem gebleven. “De Chiro van Otegem is mijn tweede thuis.”
Kampvuur
Bernard kan als geen ander inschatten hoe de jeugdbeweging doorheen de decennia evolueerde. “De bedoeling blijft dezelfde: plezier maken. Natuurlijk zijn er structureel wat veranderingen geweest. Een grote stap was bijvoorbeeld de toelating van meisjes in 1992. Dat was toen een hele belevenis. Iedereen moest wat zoeken naar wat mocht en niet mocht. Zelfs de kookploeg hield toezicht”, lacht hij.
Hij merkt ook dat jongeren vandaag wat braver zijn. “Wij deden vroeger veel avontuurlijker dingen, soms zelfs kattenkwaad. Dat kan nu allemaal niet meer. Ook het bos in trekken tijdens kamp is zeldzaam geworden. En ja, kleren vuilmaken, dat is tegenwoordig bijna een probleem”, zegt hij met een knipoog.
Voor Bernard blijft het kampvuur hét hoogtepunt van elk kamp. “De sfeer, de ambiance, dat is gewoon geweldig. Op kamp gaan vind ik nog altijd leuker dan op reis gaan, en ik heb nochtans al enkele verre reizen gemaakt.”
Geen kinderopvang
Waar Bernard zich tegen verzet, is dat sommigen de Chiro als kinderopvang beschouwen. “Je kinderen zomaar afzetten om zelf even rust te hebben, dat werkt niet. Die betrokkenheid van ouders is belangrijk. En wat ik ook vaak zeg tegen nieuwe leiders: leider zijn is inzet tonen, en inzet komt uit goesting.”
Bernard hoopt nog enkele jaren actief te blijven binnen de Otegemse Chiro. “Het blijft gewoon plezant. De Chiro is als prikkeldraad”, besluit hij lachend. “Eens je eraan hangt, kom je er niet meer los.”
