De liefde bracht Lili Chong (38) 14 jaar geleden vanuit Maleisië naar Oostende. Intussen behaalde ze een master Europees recht, werd mama en werkt in het Brugse Concertgebouw als participatie- en outreachmedewerker. Lili ziet het als haar opdracht om mensen te verbinden. “Dit is mijn plek geworden. Ik voel me een trotse Oostendenaar.”
“Oostende was de stad van mijn eerste lief”, vertelt Lili Chong. “Intussen ben ik al acht jaar samen met mijn huidige partner Dimitri (42) en hebben we samen een zoontje van zeven, Elon. Toen ik hier aankwam, kende ik alleen mijn vriend en ook hij had maar een kleine kennissenkring. We zijn van nul begonnen. Maar ik volgde een cursus inburgering en volgde een rondleiding in de stad. Dat heeft mijn ogen geopend.”
Lili blijkt veel van Oostende te weten: over de Alfons Pieterslaan, genoemd naar een burgemeester, en over de Sint-Petrus-en-Pauluskerk die ‘plots’ afbrandde toen Leopold II een veel grotere kerk wou bouwen. “Over een Lumumbaplein wordt al jaren gesproken, maar dat is er nog niet”, doceert ze verder. “Diversiteit en inclusie zijn hot items geworden, maar er is nog werk aan de winkel.”
Wat is jouw favoriete plek in Oostende?
Lili Chong: “De bibliotheek is mijn tweede thuis. Het is niet alleen een gebouw met boeken, maar ook een plek voor ontmoeting en verbindende acties. Dit was de eerste plaats in Oostende waar ik regelmatig naartoe kwam. Om mijn Nederlands te oefenen, mijn thesis te schrijven, mentale rust te vinden. Ik ontmoette hier schrijvers of volgde workshops bloemschikken of naaien. Ook mijn zoon nam ik als baby al mee naar de bib. Nu volgt hij hier voorlees- of knutselsessies. Mijn droom is dat nog meer mensen, uit alle lagen van de bevolking, de weg naar de bib vinden.”
Welke horecazaak raad je iedereen aan?
“Het is moeilijk er eentje te noemen. Ik kom graag in restaurants met een buitenlandse keuken: Afrikaans, Syrisch, Tibetaans… Jammer is wel dat enkele van mijn favoriete zaken momenteel een overnemer zoeken: ik denk aan het Noencafé, een Vietnamees en een Pakistaans restaurant. Het bewijst voor mij dat er meer welzijns- en psychologische steun nodig is voor jonge ondernemers, want zij zijn ook mensen Ze kunnen ook getroffen worden door een burn-out.”
En om te shoppen?
“Ik ga heel graag naar Supermarkt Spegelaere. Je hebt er een mooi aanbod streekproducten en een hoekje waar je een lekkere koffie kan drinken en je gekochte voedingswaren opeten. Dat doen wij soms. Verder ook Mies en Muis in de Kemmelbergstraat, een tweedehandszaak waar ik kleren en speelgoed voor Elon koop. Ik moet wel zeggen dat ik niet zo heel veel meer koop in winkels. Ik ga ook naar het Geefhuisje van SAAMO in de Strobloemlaan, waar ik kleren en boeken doorgeef en afhaal. Dat past in mijn solidaire visie en het is goed voor de portemonnee.”
Wat is er het meest veranderd in Oostende sinds je hier bent?
“Soms zakt de moed me in de schoenen als ik commentaren op Facebook lees. Hoe snel ‘toetsenbordhelden’ oordelen zonder kennis van zaken. Tak kenal, maka tak cinta, zeggen we in Maleisië: onbekend maakt onbemind. Anderzijds zie ik ook veel nieuwe verbindende initiatieven. Ik denk aan het Geefhuisje: iedereen is er welkom, niet alleen om spullen te geven of te krijgen, het is ook een netwerk voor mooie ontmoetingen. Ik hoop dat het blijft bestaan en maak er graag wat reclame voor. Weet je, ik ben net een telefoonboek voor mooie initiatieven. Mensen vragen mij dikwijls waar ze dit of dat kunnen vinden, en dan verwijs ik hen door.”
“Ik kan zeggen dat ik hier een beter mens ben geworden”
Wat zou je graag anders zien?
“We hebben nood aan een sterk middenveld. Heel wat mensen wensen zich niet politiek te engageren, maar willen wel via burgerbewegingen hun stem laten gelden. Ik denk aan de Stadsnomaden en hun project ’t Kadaster in het voormalige politiekantoor aan de Alfons Pieterslaan, Hotel zonder Zeezicht op het grasplein waar het oude zwembad stond, Hart boven Hard… Er mogen nog veel meer zo’n initiatieven komen. Waar mensen aan mogen deelnemen zoals ze zijn, zonder voorwaarden. Maar zo’n zaken hebben tijd nodig om te groeien. Er is ook een tekort aan betaalbare plaatsen om als niet-vereniging samen te komen in Oostende.”
Als je één ding mocht realiseren voor Oostende, wat zou dat zijn?
“Vroeger organiseerde ik zaken, maar intussen leg ik de klemtoon op verbinden, onder meer via mijn Facebookpagina ‘Lili Verbindt’. Er moeten verbinders zijn die hun eigen organisatie overstijgen en inzetten op samenwerking. Dat wil ik blijven doen.”
Is er meer sociale samenhang in jouw thuisland Maleisië?
“Het is een open, warme en spontane samenleving, meer dan hier. Anderzijds klopt het stereotiepe beeld dat Aziaten in de eerste plaats gaan voor succes, een carrière, altijd je best doen. Daar ben ik in veranderd. Rijkdom gaat niet alleen over je bankrekening, maar ook over je netwerk, vriendschappen, mensen op wie je kan rekenen. Dat is een ander kapitaal. Ik kan zeggen dat ik hier een beter mens ben geworden. Mijn kring is veel breder geworden: ik ken mensen van alle leeftijden, alle nationaliteiten, vluchtelingen, ook kwetsbare mensen. Ik ben nu een rijker mens.”
Zou je hier oud willen worden?
“Mijn hart zit hier. Als ik terug ga naar Maleisië, is het voor familie en vrienden, maar Oostende is mijn thuis. Ook al ben ik hier niet geboren, ik voel me een trotse Oostendenaar.”
