Brugge en omgeving kent een historisch lage werkloosheid. Dat is goed nieuws, maar tegelijk ook slecht nieuws: de bijna 2.500 vacatures bij VDAB raken bijzonder moeilijk ingevuld. Per openstaande betrekking komen gemiddeld slechts 2,26 werkzoekenden eventueel in aanmerking. “Dit is een rem op onze economie. De komende tien jaar wordt een gevecht”, zegt schepen voor Economie Pablo Annys.
Eerst het goede nieuws. “De regionale economie heeft zich razendsnel hersteld van de coronacrisis. Al onze experts noemen dit fenomenaal. Zelfs in de horeca zijn er opnieuw tal van vacatures”, zeggen Ann Perrett en Bart Pynket van VDAB. Bij de voorstelling van de halfjaarlijkse Brugse werkbarometer hielden ze rekening met de openstaande vacatures bij VDAB en het aantal werkzoekenden zonder werk.
Schepen van Economie Pablo Annys (Vooruit): “Zelfs de start van de Brexit vanaf nieuwjaar is in de cijfers niet merkbaar. Nochtans bestond de vrees dat daardoor heel wat jobs zouden sneuvelen. Het tegendeel is waar: eind juni waren alweer meer mensen aan het werk dan vóór corona en de Brexit. Onze werkloosheidsgraad bedraagt 5,6 procent en dat is bijzonder laag voor een centrumstad. Ook de werkzaamheidsgraad van maar liefst 80 procent – het percentage werkende mensen van het totale aantal inwoners in de beroepsleeftijd – is een historische prestatie.”
We kunnen weinig mensen uit de buurgemeenten halen, want ook daar zijn weinig werklozen
Vergrijzing slaat toe
Helaas is er ook een keerzijde van de medaille. “Voor het invullen van openstaande vacatures zijn steeds minder mensen beschikbaar. Eind juni telde VDAB in Brugge 2.472 vacatures ten opzichte van 3.051 werkzoekenden zonder werk. In het hele arrondissement zijn er 6.001 werkzoekenden. Uiteraard is niet iedereen voor elke job geschikt en velen naderen de pensioenleeftijd of volgen een vorm van opleiding of begeleiding”, licht Annys toe. Het resultaat is een enorme spanning. “In Vlaanderen komen voor elke vacature bij VDAB gemiddeld 3,76 werkzoekenden zonder werk in aanmerking. In West-Vlaanderen is dat 2,7 en in het arrondissement Brugge zelfs 2,26. Dat maakt het bijzonder moeilijk om de vacatures in te vullen. We kunnen de kandidaten niet uit de buurgemeenten halen, want ook daar gaat het dezelfde kant op.” De krimp van het aantal rekruten zet letterlijk een rem op de economische ontwikkeling en zelfs het voortbestaan van bedrijven. “We hebben de demografische evolutie tegen. Door de vergrijzing van de bevolking kennen we sinds 2020 een grotere uitstroom dan instroom van de arbeidsmarkt. Pas ergens tussen 2030 en 2040 wordt weer een evenwicht verwacht. De voormalige grote baas van VDAB Fons Leroy zei dat de arbeidsmarkt brandde, wel nu staat ze pas echt in lichterlaaie.” Aannemer Artes kan ervan meespreken, getuigt CEO Estel Meyhui. De Brugse leidt de groep van 700 mensen met activiteiten in heel België en een grote vestiging in Zeebrugge. “We kunnen hier onmiddellijk 8 bedienden en 25 arbeiders gebruiken. Toch krijgen we bijna geen reacties op onze vacatures. Daarom richten we ons nog meer dan vroeger op het overtuigen van interimkrachten om vast in dienst te komen. We bieden ook zoveel mogelijk stages aan, in de hoop dat er na afloop van de 10 toch 7 voor ons kiezen. Het volstaat zelfs al niet meer om de laatstejaars te benaderen, we moeten hen al in de vroegere jaren aanspreken.” Ook het reservoir van buitenlandse arbeidskrachten droogt op. “Veel Oost-Europese landen ontwikkelen zich verder en bieden goede jobs. Poolse arbeiders, bijvoorbeeld, komen niet meer voor 17 euro per uur, zoals vroeger, maar vragen ook al het Belgische loon van 32 tot 35 euro. We doen er nu alles aan om ons in eigen streek te profileren als een aantrekkelijke werkgever.”
Braindrain omkeren
Dat wordt ook de opdracht voor Brugge als stad en streek. “We werkten ons al op tot een stad met 10.000 studenten. Die moeten we hier kunnen houden en daarnaast zoveel mogelijk afgestudeerde West-Vlamingen uit Gent, Leuven… teruglokken. Het omkeren van de braindrain wordt minstens de komende tien jaar een gevecht. Maar het kan lukken: ook ik keerde naar Brugge terug”, besluit Annys. (RJ)
