Voor heel wat peutertjes in Langemark was juf Johanna Staelens (60) een tweede mama. Bijna veertig jaar nam ze de jongste kindjes van VBS Langemark onder haar vleugels. Nadat ze eind vorig schooljaar met pensioen ging, zwaaiden collega’s, schoolbestuur en kinderen haar op vrijdag 24 oktober uit met een spetterende awardshow.
Meteen nadat ze in 1987 afstudeerde aan het Sint-Andreasinstituut in Brugge kon Johanna Staelens op 1 september aan de slag in de tweede kleuterklas in Langemark. “Toen waren er ook nog verschillende zusters die les gaven”, vertelt juf Johanna, die getrouwd is met Luc Waignein en mama van twee dochters: Laure en Louise. “Zuster Martina was directrice, later zuster Christiane. Na enkele jaren kon ik naar de peuterklas en besloot om daar te blijven.”
Tweede generatie
Zo werd Johanna voor honderden kinderen uit Langemark de eerste juf. “De job van kleuterjuf is een creatieve job die nooit saai is. Alle kleuters en peuters zijn uniek. Het was heel fijn om te zien hoe de peuters groeien en zich ontwikkelen. Peuters tonen vaak onvoorwaardelijke genegenheid, waardoor je elke dag heel wat knuffels krijgt. Ook de dankbaarheid van de ouders was heel fijn. Tegen het einde van mijn carrière waren er ouders die ik nog als peuter onder mijn hoede had.”
Fysiek zwaar
Het was echter niet altijd rozengeur en maneschijn. “Soms waren er grote groepen in één klas waardoor het fysiek wel zwaar was. Het kleuteronderwijs evolueerde ook doorheen de jaren. Vroeger schreven we onze agenda zelf. De grote verandering kwam er toen alles digitaal werd. Ook de nieuwe leerplannen volgden elkaar in een snel tempo op. Vijftien jaar terug kregen de kleuters een volledig nieuw gebouw. De leerlingen van de jongensschool kwamen naar onze school zodat we één groep vormden.”
Collegiale sfeer
Eind vorig schooljaar ging ze met pensioen. Ondertussen moet Johanna het dus al vier maanden stellen zonder haar peutertjes. “Ik mis de blije gezichtjes van de peuters, de fijne babbels met mijn lieve collega’s. In Langemark heerst een heel collegiale sfeer. Sommige leerkrachten liggen mij nauw aan het hart.”
Dat gevoel is wederzijds, zo bleek op het afscheidsfeest vorige vrijdag. Johanna’s ex-collega’s staken een heuse awardshow in elkaar waarbij ze verschillende Oscars kreeg. “Ik viel van de ene verrassing in de andere. Ik kreeg veel kaarten met mooie woorden, fijne attenties, deugddoende babbels met de collega’s, de kinderen maakten prachtige geschenken. Ik ben heel fier dat ik deel mocht uitmaken van zo’n vooruitstrevende school”
Schilderen
Nu ze met pensioen is, kan Johanna zich volop uitleven in haar hobby’s. “Ik schilder heel graag en ga naar dé Academie. Ook naar musea gaan, uitwaaien aan zee of een citytrip doen met mijn echtgenoot vind ik heel leuk”, besluit Johanna. (TOGH)
