Als regionaal diensthoofd van Thuiszorg Familiezorg mag Valérie Nollet rekenen op een team van een 160-tal medewerkers en heeft ze zo de vinger aan de pols wat betreft de thuiszorgnoden in Ieper en omgeving. Uitdagingen daarbij zijn de complexere behoeften van de zorgvragers en het vinden van nieuwe gemotiveerde medewerkers.
Op zaterdag 26 november organiseert Thuiszorg Familiezorg een ZorgJobontbijt in haar regiohuis in de De brouwerstraat in hartje Ieper. Regionaal diensthoofd Valérie Nollet (40) verwelkomt er iedereen die interesse heeft om in de thuiszorg te werken. Op dit moment werken er 113 verzorgenden en zorgkundigen, 21 huishoudhulpen en 10 begeleidende en administratief medewerkers. Ook zijn er een 20-tal vrijwilligers actief.
Is het moeilijk om mensen te vinden die in de zorg willen werken?
“Wij hebben gelukkig nog voldoende instroom van kandidaten voor de functie van verzorgende. De bezorgdheid is dat er in de komende jaren veel medewerkers met pensioen gaan. Als we in de toekomst verder kwalitatieve thuiszorg willen bieden, wordt het een grote uitdaging om hen te vervangen door medewerkers die dat potentieel ook in zich hebben.”
En poetshulpen?
“Dit is een functie waarvoor zich helaas weinig kandidaten aanbieden. Ik denk echter dat dit een veralgemeende vaststelling is. Toch is er veel vraag naar deze vorm van ondersteuning en kunnen we ruim aanwerven.”
Welke andere uitdagingen zijn er in de thuiszorgsector?
“De thuiszorg wordt complexer. Zo zorgt bijvoorbeeld de afbouw van bedden in de algemene en psychiatrische ziekenhuizen ervoor dat de mensen sneller naar huis terugkeren. Het spreekt voor zich dat we de zorg hierop moeten afstemmen. Vergeleken met een jaar of tien geleden doen wij veel meer aan doelgroepenzorg: mensen met een psychische kwetsbaarheid, met dementie, met een beperking, met een chronische aandoening zoals MS, ALS of Parkinson…”
Hoe speel je daarop in?
“We bieden de medewerkers vorming aan, zodat ze passende zorg kunnen geven. Verzorgenden dienen vaardig te zijn in het huishouden, maar moeten evenzeer inzicht hebben in diverse ziektebeelden. Ook dienen we hen sterk te maken in zorgend assertieve communicatie.”
Bejaarden wachten ook steeds langer om naar een rusthuis te gaan. Welke impact heeft dat op jullie?
“Doordat mensen langer thuisblijven wordt hun zorgnood intenser. Daarop moeten wij ons organiseren. Indien nodig, gaan de verzorgenden in het weekend langs. Sinds een tweetal jaar bieden we ook avondzorg aan. De aanwezigheid van een verzorgende in de avonduren wordt door de zorgvragers erg gewaardeerd.”
Zijn er specifieke uitdagingen voor Ieper of de Westhoek?
“Voldoende bekend zijn in de regio. Zeker als je denkt aan de meer landelijke gebieden, zoals Heuvelland. Een goede samenwerking met andere zorgpartners en mogelijke doorverwijzers is in deze belangrijk. Ik denk bijvoorbeeld aan mensen die moeilijk voor zichzelf en hun huis kunnen zorgen. Ik ben dan vooral blij dat die mensen uiteindelijk de weg naar de thuiszorg vinden. We zijn er vooral voor de meest kwetsbare mensen in de samenleving.”
Jullie regiohuis is wel op een mooie locatie gelegen, hier vlakbij het Astridpark.
“Familiezorg kiest ervoor om dicht bij de mensen te werken. Vandaar dat we in elke centrumstad een regiohuis hebben, zo ook in Ieper. Van hieruit gebeurt de dagelijkse organisatie van de zorg. Ook brengen we de verzorgenden hier samen voor wijkwerking en vorming.”
Ik ben altijd al aangetrokken geweest door de zorg, omdat je echt een verschil kan betekenen voor mensen
“Het huiselijke van de werkplek is een uitdrukking van de identiteit van onze dienst. Het enige minpuntje is dat er hier niet zoveel passage is. Voor de naambekendheid was een drukke straat misschien beter geweest. We moesten eventjes op de tanden bijten tijdens de heraanleg van de omgeving. Op bepaalde momenten kwam je beter met rubberlaarzen werken. Uiteindelijk zijn we wel tevreden met de uitgevoerde verfraaiingswerken.”
Hoe ‘Iepers’ ben je zelf?
“Ik woon in Beselare, maar voor veel zaken ben ik richting Ieper georiënteerd. Voor het werk, maar ook om te winkelen kom ik naar Ieper. Drie van de vier kinderen gaan ondertussen ook in Ieper naar school. Ik begon te werken voor Familiezorg meteen na mijn studies in 2003, eerst als thuiszorgverantwoordelijke in Roeselare en Kortrijk. In 2015 kon ik de overstap naar Ieper maken. Ik was daar zeer dankbaar voor. Niet alleen omdat het dichter bij huis was, maar ook is het fijn om een concrete rol van betekenis te hebben voor medewerkers en zorgvragers in de eigen vertrouwde regio.”
Waarom koos jij destijds voor de zorgsector?
“Ik ben altijd al aangetrokken geweest door de zorg, omdat je echt wel een verschil kan betekenen voor mensen. Ik was aanvankelijk een beetje bezorgd dat ik in de opdracht als diensthoofd wat verder af ging staan van de dagdagelijkse zorg, maar nu merk ik wel dat door me in te zetten voor de kwaliteit van de zorg, op zoek te gaan naar goede medewerkers, ik wel degelijk mijn steentje kan bijdragen. Ik haal ook veel voldoening uit de gesprekken met de medewerkers en het vertrouwen dat ze me geven. Zo leer ik hen kennen en beter begrijpen.”
Privé: Valérie groeide op in Zonnebeke. Ze is getrouwd met Pieter Kesteloot en samen hebben ze vier kinderen: Philine (16), Alexine (14), Betine (12) en Jérôme (6). Het gezin woont in Beselare.
Loopbaan: Na haar studies verpleegkunde begon Valérie te werken voor Familiezorg.
Vrije tijd: Valérie loopt twee à drie keer per week een tiental kilometer. Heel het gezin is sportief: twee van de drie meisjes doen aan atletiek en Jérôme voetbalt. Valérie is dus vaak op pad voor trainingen en wedstrijden.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
