Vakjury gaat wikkend en wegend de nacht in

Ze hebben het niet op een drafje geklaard. De avond begon dan wel losjes, maar naarmate het donkerder werd, groeide de spanning. Want voor de vakjury werd het almaar duidelijker: alle tien de kandidaten voor de eerste titel van Ambassadeur van West-Vlaanderen waren aan mekaar gewaagd.

In de ‘villa’ – het ouderlijke huis van de familie De Nolf – vergaderde de jury van de week. Mensen van Krant van West-Vlaanderen, van Radio 2 West-Vlaanderen, van het provinciebestuur en van Focus/WTV gingen er onder de leiding van juryvoorzitter Michel D’Hooghe doorheen de kandidatendossiers.

(Lees verder onder de video)

“Ik hoop dat iedereen zich goed heeft voorbereid”, zegt juryvoorzitter Michel D’Hooghe bij aanvang van de vergadering. “Ik denk dat we tien kandidaten voor ons hebben die elk op zich al de naam Ambassadeur van West-Vlaanderen waardig zijn. Het zijn mensen die duidelijk trots zijn om West-Vlaming te zijn. Waarschijnlijk is iedereen naar hier gekomen met iemand in zijn hoofd die hij of zij als topkandidaat ziet. Ook ik heb iemand in gedacht. Het is sowieso moeilijk om een wielrenner met een zanger te vergelijken. Persoonlijk vind ik het jammer dat er in de top 10 niemand uit de financiële of de ondernemerswereld opgenomen is, maar dat doet natuurlijk niets af aan de kwaliteiten van de andere kandidaten, het zijn stuk voor stuk toppers. We kunnen met elk van die tien kandidaten naar buiten komen. Elk van hen zal ons en onze provincie waardig vertegenwoordigen.”

De juryvoorzitter maakt het meteen officieel en legt de formaliteiten van de stemming vast. Stemrondes om van tien naar zes kandidaten en later naar vier, naar twee en tot de jury uiteindelijk tot die ene, ultieme ambassadeur komt. “Ik hoop dat we met een unanieme stemming naar buiten kunnen komen.”

Wikken en wegen

Pascal Kerkhove van Krant van West-Vlaanderen stelt voor om de tien kandidaten een voor een te overlopen in willekeurige volgorde. Niels Destadstader komt eerst aan bod. “Ik denk dat hij in alles wat hij doet zijn West-Vlaamse identiteit meegeeft.” Frank Gevaert : “Al spreekt hij wel bijna altijd algemeen Nederlands. Mocht hij zich voorstellen als Oost-Vlaming, dan zou je dat ook geloven.” Evelien Vanwallegem : “Hij laat nochtans geen interview onbenut om te zeggen dat hij van West-Vlaanderen is.”

Stephanie Coorevits is de volgende kandidaat op het lijstje. “Misschien is zij toch nog net iets te weinig bekend in heel Vlaanderen”, zegt Veerle Deblauwe. “Nog iets te veel ‘zus van’.” Peter: “Maar op basis van wat ze schrijft in haar column voor Krant van West-Vlaanderen en de manier waarover ze daar over de provincie spreekt, verdient ze zeker haar plaats in de top 10.”

Als het over Wannes Cappelle gaat, is iedereen unaniem. Hij is op en top West-Vlaming. “Hij straalt het West-Vlaming zijn uit in alles wat hij doet”, vindt Veerle Deblauwe. Frank Gevaert: “Ik heb horen zeggen dat hij zijn niet-West-Vlaamse muzikanten ook opdraagt om West-Vlaams te leren. Dat vind ik echt een pluspunt.”

Emma Meesseman is een topatlete. Voorzitter Michel D’Hooghe : “Ik heb het moeilijk om atleten te bekronen voor hun prestaties in een ploegsport. Je zal het misschien raar vinden, maar ik ben dus ook geen fan van de Gouden Schoen voor voetballers.” Pascal Kerkhove: “Al is de rol van het individu in een sport als basket misschien toch groter dan in voetbal. Evelien Vanwalleghem : “Het was zonder twijfel het jaar van Emma Meesseman. Ze heeft er een boerenjaar opzitten.”

Xavier Taveirne verhuisde na jaren in Brussel terug naar Brugge. “Dat alleen al maakt van hem een goeie kandidaat”, zegt Nicolas Staelens. “Hij heeft charisma. Hij is een duizendpoot met weinig tegenstanders. Hij is zo trots over zijn roots en vertelt er vol passie over.” Fanny Depijpere : “In zijn rol als journalist is het natuurlijk moeilijk. Maar toen hij vorig jaar Slimste Mens ter Wereld werd, liet hij het niet na om zijn West-Vlaams zijn in de kijker te plaatsen.”

De Oostendse Sandra Bekkari veroverde de wereld met haar kookboeken. Evelien : “Ze heeft ongetwijfeld haar verdienste in die wereld en stootte daar onder meer Pascale Naessens van de troon.” “Maar misschien komt ze niet voldoende naar buiten met haar West-Vlaamse roots”, zegt Fanny Depijpere.

Als het over Emma Plasschaert gaat, komt de sportliefhebber in Michel D’Hooghe naar boven. “Wat een prestatie! Ze doet voor de eerste keer mee aan een WK en wordt meteen wereldkampioenen. Chapeau.” “En ze brak meteen een lans voor een trainingscentrum in Oostende”, zegt Pascal Kerkhove. Nicolas Staelens: “Ze is ongetwijfeld een rijzende ster.”

“Wim Lybaert is voor mij een topkerel”, zegt Evelien Vanwalleghem. “Hij kan niet verstoppen dat hij een van ons is en dat is net charmant.” Fanny Depijpere : “Ik denk dat hij de rol van ambassadeur met trots op zich zou nemen.” “Ik ken niemand die zo doortastend is in wat hij doet en toch zo weinig potten breekt”, zegt Frank Gevaert.

West-Vlaamse klei

“Yves Lampaert zet het West-Vlaams op de kaart. Toen hij het woord ‘skarten’ na zijn knalprestatie, haalde het alle nationale media”, vindt Nicolas Staelens. “Hij is een rasechte West-Vlaming, uit de klei. Maar misschien iets te stereotiep”, bedenkt Frank Gevaert. Hij is het beeld dat heel Vlaanderen al heeft bij onze provincie. Is dat niet te clichébevestigend?” “Ik ben een fan van Lampaert als ambassadeur. Iedereen kent hem ook,” zegt Jan Beernaert.

“Wim Opbrouck is polyvalent en met GoneWest en de herdenking van WO I was het zijn jaar”, vindt Fanny Depijpere. “Op november onder de Menenpoort heb ik echt zitten blèten bij zijn bijdrage”, geeft Michel D’Hooghe mee. “Die man is zo getalenteerd. 2018 was voor hem een topjaar.” “Maar gaat hij genoeg tijd willen en kunnen maken om West-Vlaanderen te vertegenwoordigen? Is zijn agenda niet te vol”, bedenkt Jan Beernaert.

“Laten we overgaan tot een eerste stemming”, zegt de voorzitter. Maar dan moeten wij natuurlijk de zaal verlaten. De eerste ambassadeur van West-Vlaanderen kennen we volgende week woensdag.