“Vaderdag is tijd spenderen met de kinderen”

Wat is er heerlijker op Vaderdag dan wakker te worden midden de natuur in een tentje naast je kinderen? Dat dachten bloggers Pieter Declercq (31) en Dimitri Desender (33) toen ze besloten een Vaderklapdag te organiseren. Komend weekend verzamelen een twintigtal jonge vaders en hun kinderen in Pollinkhove. Op het programma onder meer: samen zwemmen in de zwemvijver, de boerderij verkennen, barbecue, kampvuur en ‘s anderdaags een interactief ontbijtje. “Centraal staat de beleving van het vaderschap. We willen jonge vaders samenbrengen en ervaringen laten delen.”

Als jonge papa zit je met heel wat vragen. “Mijn vrouw Isis volgde een aantal mama-blogs”, vertelt Pieter Declercq. “Je vindt er online honderden, misschien zelfs te veel. Voor papa’s was er een leegte. En daar zag ik wel potentieel in. Ik heb toen mijn vriend Dimitri aangesproken om er zelf een te starten. We willen ervaringen en tips delen, twijfels ook.”

Pieter, een naar Limburg uitgeweken West-Vlaming uit Wervik en Dimitri uit Sint-Niklaas begonnen dus met Vaderklap.be. Die blog gaat over leuke plekjes, restaurants, speelgoed, maar ook over blunders die elke papa onvermijdelijk maakt. “Angst en vreugde. Ergernis en geluk”, vat Dimitri het samen.

“Mama ben je nog voor je kind geboren is. Papa word je plots bij de geboorte”

“Vaders willen echt wel betrokken zijn”, zegt Pieter. “De vaders die ons volgen, spenderen tijd met hun kinderen, nemen ouderschapsverlof, kiezen voor viervijfde werken. Veel meer dan vroeger het geval was. De maatschappij evolueert gelukkig. Van nature en sociaal opgelegd zitten we met het cliché dat vrouwen zorgend zijn. Mama ben je nog voor het kind geboren is. Papa word je plots bij de geboorte.”

“Als een man op zakenreis moet, stelt niemand zich daar vragen bij”, zegt Pieter. “Wanneer mijn vrouw eens een nachtje weg is, krijg ik ontzettend veel bezorgde opmerkingen. Gaat het lukken? Amai, zie jij dat zitten? Chique, hoor! De buitenwereld ziet het als een prestatie. Als mama is dat evident. Als papa ben je dan babysit. Het feit dat ik mijn dochter ‘s ochtends afzet en ‘s avonds afhaal, of mijn zoon naar de crèche breng en oppik. Dat is toch niet meer dan normaal? Ik geloof dat we langzaam evolueren naar een evenwicht. Maar als maatschappij zijn we er zeker nog niet.”

“Generatie na generatie gaat het beter”, vertelt Pieter, die opgroeide in Wervik. “Mijn vader las ons voor in bed. En op zondag vertelde hij een mopje. Dat zijn momenten die mij zijn bijgebleven. Mijn vader was kinesist. Hij werkte heel hard. Voor ik naar school ging, moest ik op de deur van de praktijk kloppen en dag zeggen. Als ik ‘s namiddags terugkwam opnieuw. Kleine herinneringen, maar wel belangrijke. Ik hoop dat ik met mijn kinderen nog meer herinneringen kan creëren. Ik wil een aanwezige papa zijn.”

Ook Dimitri gaat daar heel bewust mee om. “Op skivakantie kies ik er bijvoorbeeld heel bewust voor om mijn kinderen in de voormiddag les te laten volgen en in de namiddag zelf met hen op de piste te staan. Papa zijn gaat om de tijd die je maakt voor je kinderen. Als vader kan je zo trots zijn bij elke prestatie van je kind. De eerste stapjes, de eerste woordjes… Dat vind ik het leukste aan vader zijn: genieten van die kleine en evidente verwezenlijkingen van mijn kinderen.”

“Ik heb het gehad met stoere papa’s die het ruig vinden om op café te zeggen ‘mijn kinders, geen tijd voor'”, zegt Pieter. “Ik praat graag over mijn kinderen. Ik zie mijn kinderen doodgraag. Dat mag iedereen weten. Gelukkig heb ik veel vrienden en kennissen die dat ook graag doen. Maar er zijn natuurlijk mannen die absoluut niet geïnteresseerd zijn in de blog vaderklap.be. Misschien vinden ze het te soft? Sommige mannen zijn misschien nog net iets traditioneler.”

Pieter werkt voor de website VTMkoken.be, Dimitri werkt in een ontwerpbureau. En daarbij komt dus die blog. “Daar worstelen we soms mee. De tijd die we aan de blog spenderen, aan schrijven en nadenken over het vaderschap, die tijd spenderen we natuurlijk niet met onze kinderen. Dat is soms wel dubbel. We proberen daar erg over te waken. Veel werk gebeurt gelukkig als de kinderen al in bed liggen.”

“Je voelt wel dat er een publiek is voor de blog”, zegt Pieter. “De ironie is dat we voor twee derde worden gevolgd door vrouwen… die dan wel hun man taggen of attent maken op bepaalde bijdrages.” Misschien staan mannen meer open voor actie? “Daarom willen we in de toekomst zelf meer beleving creëren. We willen online de referentie zijn voor jonge vaders. Maar verhalen, en tips op de website zijn een ding, uiteindelijk gaat het toch om de ervaringen met je kinderen. Dus gaan we ook offline.”

“Binnen drie weken doe ik een sessie knuffelturnen met mijn zoontje. Ik weet niet wat dat is. Maar ik ben wel heel benieuwd. De ‘wetenschappelijke leer’ waarop dat gebaseerd is, interesseert me echt niet. Het gaat om de activiteit met mijn kind. Nu gaan papa’s daar misschien niet naartoe omdat ze schrik hebben daar als enige ‘vent’ tussen negen vrouwen te staan. Als we zoiets zelf organiseren, overtuigen we misschien meer papa’s. Ook een workshop vlechten en staartjes maken staat op mijn verlanglijstje.”

“Mij doe je op vaderdag meer plezier met tickets voor een speeltuin, een pretpark of de cinema met de kinderen dan met een fles whisky.”

De Vaderklapdag komend weekend is ook een voorbeeld van die ‘offline community’. “Jonge vaders die rond een kampvuur ervaringen uitwisselen. Een weekend back to basics. Samen slapen in een tentje. Gewoon momenten met je kind delen, even zonder mama’s.”

En hoe wordt het dan voor Dimitri en Pieter zelf de perfecte vaderdag? “Het nadeel als je anderen beleving schenkt, is dat je er zelf aan inboet. Wij moeten alles zaterdag en zondag mee organiseren. Dus daar zijn onze kinderen misschien een beetje het slachtoffer van. Maar na het ontbijt vertrekken alle papa’s en dan ga ik zeker tijd met de kinderen doorbrengen”, zegt Pieter. “Mij doe je op vaderdag meer plezier met tickets voor een speeltuin, een pretpark of de cinema met de kinderen dan met een fles whisky.”

“Ik ben niet zo’n vierder. Ook mijn verjaardag vier ik niet echt. Over Vaderdag had ik nooit echt nagedacht, tot we de Vaderklapdag vorig jaar voor het eerst organiseerden”, zegt Dimitri. “Toen pas zag ik die dag als iets symbolisch. De kinderen hebben nog niet de leeftijd dat ze heel bewust bezig zijn met Vaderdag en de cadeautjes die ze knutselen. Misschien verandert dat als ze ouder worden. Elke dag, elk jaar een beetje meer vader.”

Over vaderschap, niet over hun kinderen

Pieter en Dimitri letten er heel erg op om geen herkenbare foto’s van hun kinderen op de blog te gooien. Ook hun namen blijven bewust geheim.. De lezers moet het doen met initialen. ML en M. (Soms ook M1 en M2) van Pieter. A. en R. van Dimitri.

“Mijn dochter ML was 1,5 toen ik met de blog begon, nu is ze 3,5”, zegt Pieter. “Ondertussen is er ook een zoontje M (8 maanden) bijgekomen. Ook Dimitri heeft twee kinderen A. (4,5) en R. (2,5). Natuurlijk komen er anekdotes over onze kinderen op terecht. Maar we willen niet dat onze kinderen ons later verwijten dat we gênante momenten met de hele wereld hebben gedeeld. We willen hun privacy bewaren. Om toestemming te geven zijn ze nog te klein. Dus we dekken ons nu al in… om alvast tienerruzies te vermijden”, knipoogt Pieter.

Hun ultieme papa-moment

Pieter: “Ik voel me helemaal vertederd als de kinderen in slaap gevallen zijn in de auto en ik ze naar boven mag dragen om ze in bed te leggen. Zo’n hulpeloos slaapkopje, dat zijn hoofd op je schouder legt. Helemaal versuft, overgeleverd aan jou. Zo vertederend! Dan smelt ik helemaal. Ze worden dan soms half wakker en mompelen dan iets… Zalig toch?”

Dimitri: “Ik heb al lang ontdekt dat tijd veel belangrijker is dan geld. Met een nieuw stuk speelgoed maak je ze eventjes blij. En dan maken ze er voor het eerst ruzie om. Een duur stuk speelgoed is iets tijdelijks. Gisteren heb ik een uur in de tuin gespeeld met mijn kinderen. Een simpele frisbee… meer heb je niet nodig voor een perfect papa-moment. Dan voel ik mij compleet gelukkig.”