Voor Dirk Desreumaux (54) is Vaderdag een dag als een ander. Elke dag is voor hem Vaderdag. Hij en zijn zoon Glenn (26) zijn namelijk twee handen op een buik. Ze delen ook dezelfde passie: houtbewerking.
Dirk woonde lange tijd in Geluwe, maar verhuisde met zijn echtgenote Greta D’Halleine (55) en zoon Glenn zo’n acht jaar geleden naar de Oude Kortrijkstraat in Beselare. “We vonden daar een huisje dat ons beviel en ik heb dat helemaal gerenoveerd”, legt Dirk uit. “Ik verhuisde eerst mee, maar na twee jaar keerde ik terug naar Geluwe om er samen te wonen met mijn toenmalige vriendin. Ik heb er ook veel vrienden”, vertelt Glenn. Toen Glenn en zijn vriendin uit elkaar gingen, bleef hij er wonen.
Oud timmerkot
Dirk werkt als timmerman voor de stad Wervik. “Ik maakte eerst zetels in Dadizele. Later werkte ik onder meer in Frankrijk en na het volgen van een herscholing mozaïek, tegels leggen en wegenwerk, nam ik deel aan twee examens van de stad Wervik. Ik was voor beide geslaagd en mocht op 1 september 1988 op proef beginnen als timmerman in het ‘oud timmerkot’. Daarna werd ik benoemd”, vertelt Dirk. Hij werkt in de ondertussen vernieuwde werkplaats en maakt kasten, deuren en allerlei schrijnwerk. Hij werkt er samen met zijn zoon Glenn. “Zo’n zes jaar geleden ben ik er begonnen”, vult Glenn aan. “Ik volgde ook houtbewerking op school en was altijd trots op wat vader deed op zijn werk. Waarschijnlijk was ik de eerste jobstudent aan de stad Wervik.”
Elke dag samenwerken is voor hen geen probleem. “Als er iets is, dan zeggen we dat meteen tegen elkaar. Er is al eens een discussie, maar dat is meteen voorbij”, lacht Dirk. “Het klikt goed tussen ons. Dat zie je aan ons werk. Ik heb al veel geleerd van mijn vader. Ik herinner me ook dat hij thuis altijd aan het timmeren was”, pikt Glenn in. Zowel Glenn als Dirk hebben naast de passie voor houtbewerking ook met elkaar gemeen dat ze altijd volledig gaan voor hun doel. Zo leerde Glenn zichzelf muziek spelen. Ook op het werk halen vader en zoon het onderste uit de kan. Het beste is goed genoeg. “We zouden maar moeilijk zonder elkaar kunnen werken”, klinkt het zowel bij Dirk als Glenn.
Hobby’s
Toch is er één groot verschil tussen vader en zoon. Terwijl Dirk een rustige hobby heeft, maakt Glenn meer ‘lawaai’. “Ik speel gitaar, drum en bas in drie, vier groepen. Een tijd geleden was ik niet veel thuis, nu weer wel sinds ik een vriendin heb.” “En ik kweek vogeltjes”, legt Dirk uit. “Een stillere hobby dus.”
Door de gezondheidsproblemen van de echtgenote van Dirk, was het voor vader en zoon niet altijd gemakkelijk. “Er was voortdurend stress en ik sloot me af”, verzucht Glenn, “maar nu is het beter.” “We maken er het beste van”, vertelt Dirk. “We praten altijd alles uit en kunnen niet meer zonder elkaar.” “Vader is mijn beste vriend”, knikt Glenn, die zelf ook opnieuw z’n draai heeft gevonden.
“Vaderdag gaan we niet vieren”, weet Dirk. “Het is altijd feest voor ons”, lacht Glenn tot besluit. (DL)
