Het vaccinatiecentrum Park Ter Walle draait op volle toeren, met vorige week zelfs een piek van 1.317 vaccinaties in één dag. Centrumverantwoordelijke Stefaan Fontaine en vrijwilligers Marc Samyn en Marjan Vanneste vertellen over hun uiteenlopende taken en de vele mooie momenten die ze er mogen meemaken.
Van de 460 vrijwilligers die zich hebben aangemeld, kwamen er na twee maanden al een 300-tal in actie. “Elke week geven we aan een twintigtal nieuwe vrijwilligers de kans om zich in te werken”, vertelt centrumverantwoordelijke Stefaan Fontaine. “Elk van hen koppelen we aan een ervaren medewerker. Zo willen we ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk vrijwilligers voldoende ervaring kunnen opdoen tegen het begin van de vakantieperiode. Dat moet ons in staat stellen om de twee vakantiemaanden te overbruggen, wanneer een aantal medewerkers met verlof gaan.”
Op volle toeren
“Ook onze vrijwilligers zelf worden geleidelijk aan gevaccineerd”, zegt Fontaine. “Maar ze komen enkel in aanmerking voor vaccinatie als er op het einde van de dag nog vaccins beschikbaar zijn. Die vaccins zijn nu voldoende aanwezig. Daardoor kunnen we op volle toeren draaien. Verspreid over vier vaccinatielijnen, kunnen we 120 mensen per uur vaccineren. Dat betekent zo’n 1.100 tot 1.200 vaccinaties per dag. Vorige week donderdag was er zelfs een piek, met 1.317 vaccinaties. Ik denk dat we ten vroegste eind september en uiterlijk eind oktober onze vaccinatiecampagne zullen kunnen voltooien.”
“Onze vrijwilligers zijn erg gemotiveerd. Allemaal willen ze hun steentje bijdragen aan het beëindigen van de covid-crisis. De sfeer onderling is uitstekend. Voor mezelf zijn het lange dagen, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Maar ik doe dit met heel veel plezier, het is een droom om zo te kunnen samenwerken”, besluit Stefaan Fontaine.
Kalmte was voordeel
Marc Samyn (71) is een van de vrijwilligers van het eerste uur. De gepensioneerde fotograaf uit Rekkem kon als een van de eersten aan de slag. “De eerste weken waren er weinig vaccins beschikbaar, en dus was het vrij kalm in het vaccinatiecentrum”, blikt hij terug. “Achteraf bekeken is dat voor ons een voordeel gebleken. Want heel wat zaken waren nog voor verbetering vatbaar. We kregen ruimschoots de kans om alles op punt te stellen en om ons in te werken. Mocht het van meet af aan meteen druk geweest zijn, dan zou alles waarschijnlijk in het honderd gelopen zijn.”
“Zo’n vaccinatiecampagne hebben we nooit eerder meegemaakt. Ik wil daar absoluut deel van uitmaken. Maar wat me vooral raakt, is het feit dat mijn kleinkinderen niet naar de les kunnen gaan aan de universiteit. En ik heb toch niets anders om handen. Als bestuurslid van Breughelkermis zijn er geen jaarlijkse voorbereidingen. Gaan fietsen met de vriendenkring ‘De Soupapkes’ was niet mogelijk. Ook de fotografiecursussen die ik geef, konden tot voor kort niet plaatsvinden.”
Geestig werken
Aanvankelijk werd Marc vooral als steward ingezet, waarna hij in het callcenter telefoons mocht beantwoorden.
“Het is geestig werken. Als steward is het plezant om heel wat bekende gezichten te zien passeren. In het callcenter miste ik aanvankelijk die persoonlijke contacten. Maar hoe langer ik er werkte, hoe liever ik het deed. Het geeft veel voldoening om mensen via de telefoon te kunnen helpen met het vastleggen van hun tijdsloten. Af en toe krijg je er ook een klacht, maar dan komt het erop aan om dat van je af te zetten. Je probeert die persoon dan toch te helpen en tevreden te stellen. Een van onze taken bestaat erin om mensen die niet op hun uitnodiging reageerden op te bellen. We proberen hen dan te motiveren om zich alsnog te laten vaccineren.”
Weer onder de mensen
Door artrose aan haar handen kon Marjan Vanneste (56) uit Geluwe niet langer haar job uitoefenen: “Ik zat in de zorgsector als medisch pedicure en moest op zoek naar wat ik nog zou kunnen doen. Het lange thuiszitten zorgde ervoor dat ik sociaal een beetje afgesloten raakte. Toen de vraag naar vrijwilligers er kwam, heb ik me opgegeven. Half maart mocht ik beginnen.”
“Het was een beetje overweldigend in het begin, maar nu ben ik blij dat ik opnieuw volop onder de mensen ben. Ik leerde nieuwe gezichten kennen en zie mensen die ik al jaren niet meer gezien had. Ik ben erg tevreden dat ik me nuttig kan maken als onthaalmedewerker, steward of telefoniste. Ik sta ervan te kijken hoe soepel het hele vaccinatieproces verloopt. De sfeer onder de vrijwilligers is erg gemoedelijk en iedereen staat klaar om elkaar te helpen.”
“Als vrijwilliger krijgen we erg veel appreciatie en dankbaarheid. Wie zich laat vaccineren, is welgezind en opgelucht. Vooral de reactie van een 70-jarige dame is me bijgebleven. Terwijl ze haar beurt afwachtte, wenkte ze me. Ik dacht dat ze hulp nodig had, maar ze vroeg me om in haar naam alle medewerkers te bedanken voor hun vriendelijkheid en behulpzaamheid. Ook aan de telefoon zeggen mensen soms wel vijf keer ‘bedankt’.” (Carlos Berghman)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
