Ultrasporter Matthieu Bonne heeft vorige week zijn meest tot de verbeelding sprekende uitdaging tot een goed einde gebracht. In acht dagen tijd bracht hij evenveel triatlons tot een goed einde op acht Canarische eilanden. “Matthieu ging zo diep, dat was echt niet normaal meer”, kon mama Carole Nierynck met eigen ogen vaststellen. “Of het een aanslag was op mijn lichaam? Dat valt nog wel mee”, vond Matthieu zelf, enkele dagen na zijn onwaarschijnlijke stunt.
Als uitdaging kon het wel tellen: 30,88 kilometer zwemmen, 1.441,6 km fietsen en 337,56 km lopen in acht dagen op acht Canarische eilanden. Hoe onvoorstelbaar ook, dat Matthieu Bonne dit exploot tot een goed einde heeft gebracht, verbaast zelfs niet meer. Na een Iron Man, de Marathon des Sables, het overzwemmen van het Kanaal en (als eerste) het afzwemmen van de Belgische kust lijkt niks de Bredense ultrasporter nog af te schrikken.
“Het was voormalig Iron Man Luc Van Lierde die anderhalf jaar geleden met de challenge op de proppen kwam”, geeft Matthieu vanuit een vakantiehuisje op Lanzarote, enkele dagen na zijn stunt, aan.
“Een Spanjaard had het tien jaar geleden al een paar keer geprobeerd. Hij werd toen gesponsord door Redbull en maakte de overtochten tussen de verschillende eilanden met een privé vliegtuig. Hij slaagde toen niet in zijn opzet.”
Zeilboot
Voor de overtocht tussen de eilanden maakte Matthieu de eerste dagen gebruik van een zeilboot. “Het was een keuze voor het avontuur”, geeft Matthieu aan. “Maar die keuze maakte het allemaal nog wat zwaarder want veel nachtrust heb ik die eerste dagen niet gehad op dat jacht. De derde nacht heb ik zelfs helemaal niet geslapen.”
Veel andere keuze had Matthieu volgens mama Carole Nierynck echter niet. “Vliegen was niet mogelijk omdat Matthieu nooit tijdig zijn vlucht naar het volgende eiland kon halen. En ook met de veerboot raakte hij de eerste dagen niet op tijd ter plekke.”
Ze had het zich vooraf nogal romantisch voorgesteld, dat zeilen, bekent Carole. “Maar die overtochten met een zeilboot op een onstuimige zee, met soms metershoge golven, zijn zowat het ergste wat ik al meegemaakt heb.
Er was bovendien niet alleen de zeeziekte, ik kon in die voor Matthieu in theorie rustige uren ook weinig betekenen. Eten klaarmaken, zat er niet in. Je aan iets vastklampen of op je bed blijven zitten, daar bleef het zowat bij.
Ik vreesde toen wel wat voor Matthieu want die eerste dagen zat slapen of zelfs eten er niet in. Terwijl hij op een dag toch makkelijk 10.000 calorieën verbruikte.
En voor mezelf, tja, ik heb ook mijn grenzen wat moeten verleggen. Je douchen of je tanden poetsen zat er niet in. Ik heb hier noodgedwongen enkele dagen in dezelfde, onfrisse kleren rond gehost.
Scharrelen
Gelukkig konden we na dag drie gebruik maken van veerdiensten tussen de eilanden. Dan kon ik om 4 uur ’s morgens tenminste al een ontbijt prepareren voor Matthieu. Maar vaak ontbrak het ons op onze dagelijkse eilandtrip aan basisproducten. ’s Avonds aan eten raken was niet evident want de restaurants waren vaak al toe wanneer Matthieu zijn zoveelste triatlon had afgewerkt. Het was dus scharrelen geblazen voor mij: hier en daar wat pasta of kip proberen vast te krijgen. Dat Matthieu geen voedselvergiftiging heeft opgelopen, mag een half mirakel genoemd. Het was heet en het eten koel bewaren, zat er niet in.”
Het was ook de eerste keer dat Carole het fysieke labeur van haar zoon van dichtbij mocht meemaken. En dat maakte best wel indruk op haar. “Matthieu gaat zo diep, dat is echt niet normaal. Maar hij is een avonturier in hart en nieren en hij wil zoveel mogelijk records verbreken. Dat spoort hem zo ontzettend aan.
Vergis u ook niet, Matthieu is tijdens de voorbereiding op die stunts ontzettend gedisciplineerd. Van zijn werk in het Brugse Lago-zwembad kwam hij ’s avonds laat vaak lopend naar huis. Hij sprong om 22u soms ook nog op de fiets voor een tocht naar de Kemmelberg. En elke dag 6 uur trainen voor je naar te werk trekt, faut le faire.”
Anderhalf jaar bereidde Matthieu uiteindelijk zijn triatlonstunt voor. “Ik ben er vlak nadat ik de Belgische kust afzwom aan begonnen, ergens in oktober van 2020.
Na een drietal simulaties, de laatste op Lanzarote, werd duidelijk dat die aht triatlons op acht dagen haalbaar moesten zijn.
Maar uiteraard is zo’n uitdaging altijd een grote stap in het onbekende. Luc had me vooraf wel aangeraden om de eerste triatlons niet te snel af te haspelen. Na die op Tenerife kon ik gelukkig weer iedere nacht in een hotel slapen. Dat scheelde. Maar het laatste loodje, op het eiland La Graciosa, bleek ook het zwaarst want fietsen en lopen moest daar gebeuren op onverharde paden.”
Als we hem op maandag bellen op Lanzarote, waar hij met de familie enkele dagen tot rust komt in een vakantiehuisje aan zee, klinkt Matthieu ondanks de fysieke kaalslag opvallend monter.
Mentaal aan het herstellen
“Meteen na de challenge was ik ongelooflijk moe. Maar intussen voel ik me al relatief goed. Hoe vreemd het ook mag klinken, maar ik heb dit niet als een aanslag op mijn lichaam ervaren. Toen ik mijn Iron Man afwerkte in Australië, ben ik diep in het rood gegaan. Maar nu eigenlijk niet. Ik heb alles op een bedaard tempo proberen afwerken.
Ik bezocht vandaag mijn osteopaat hier op Lanzarote en het viel hem op hoe goed mijn lichaam al was hersteld. Momenteel ben ik vooral mentaal nog aan het herstellen van deze prestatie. Ik voel dat ik het allemaal nog een beetje een plaats moet geven.
Nieuwe uitdagingen heb ik daarom ook bewust nog niet op stapel staan. Ik ben zo lang met dit project bezig geweest. Laat me nog maar wat tijd om dit allemaal te verwerken…”
(MM)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
