De wereld is mijn thuis. Deze spreuk gaat zeker op voor Trui Pynket. Deze geboren en getogen Roeselaarse heeft er een indrukwekkende horecacarrière opzitten in België en Kenia. Nu is Trui al twee jaar weer thuis, precies op de plaats waar ze als klein meisje opgroeide.
Wie is Trui Pynket?
Prive
Geboren in Roeselare op 28 juli 1967 en er ook opgegroeid. Single, woont in de Sint-Hubrechtsstraat, heeft twee kinderen: Sien (37) en Rob (33) en twee kleinkinderen.
Opleiding en jobs
Lager onderwijs in de Mariaschool en Lenteland, middelbaar onderwijs in Barnum en Spermalie. Na een horecacarrière van 40 jaar in België en Kenia is Trui nu aan de slag bij Reizen Patteeuw.
Vrije tijd
Koken, uit eten gaan, terrasjes doen, genieten van familiemomentjes.
Jij bent een geboren en getogen Roeselaarse?
“Mijn ouders zijn eigenlijk afkomstig van Beitem, maar zijn naar Krottegem verhuisd toen ik twee jaar was. Vijf jaar later zijn we dan naar ons eigen huis in het Beekkwartier verhuisd waar mijn twee zussen en ik leuke tijden hebben beleefd. Mijn Roeselaarse kindertijd was met alles erop en eraan: de scouts, Flink en Fris, atletiek, muziekschool, enz.”
Horeca zat er ook al vroeg in?
“Ik wilde als jong meisje al werken in de horeca. Ik mocht echter niet onmiddellijk naar een hotelschool van mijn ouders. Ik moest eerst naar Barnum. Pas de laatste drie jaar van het middelbaar kon ik naar Spermalie in Brugge. Maar op 14- of 15-jarige leeftijd werkte ik in de weekends al in d’Oude Smisse in Beveren.”
En dan volgde een indrukwekkend horecaparcours?
“Zo kun je wel zeggen (lacht). Ik werkte onder meer in de Epsom, in Charlie’s in Tielt, dan hebben we ons eigen restaurant Step-In in Ruiselede gehad dat later door Huis Maria werd gekocht, vervolgens heb ik jaren als manager voor de Passim-groep gewerkt en in het begin van deze eeuw heb ik zo’n acht jaar in restaurant ’t Vosken gewerkt.”
En dan verdween Trui uit België. Je had Afrika ontdekt?
“Ik had bijna drie jaar in ’t Vosken gewerkt zonder vakantie te nemen. Ik zat er door en ik ging op vakantie naar Kenia. Dat viel zo goed mee dat ik er meer en meer en langer en langer naar toe trok. Tot ik uiteindelijk besloot om in Kenia te wonen aan Diani Beach.”
“Ik heb vijftien jaar in Kenia gewoond en ik heb me er altijd enorm gejeund”
Je hebt er verschillende dingen gedaan, maar uiteindelijk belandde je toch weer in de horeca?
“Ik heb er vakantiehuizen gehad en verhuurd, ik ben consultant geweest in Windsor Golf Resort in Nairobi en dan ben ik een hele tijd manager geweest van Forty Thieves, een legendarische strandbar op het strand van Diani Beach. Tenslotte heb ik als manager de overstap gemaakt naar hotel-restaurant Nomad’s, eveneens op Diani Beach.”
En toch ben je teruggekeerd naar België?
“Ik heb vijftien jaar in Kenia gewoond en ik heb me er altijd enorm gejeund. Tot wanneer de eigenaars van Nomad’s een Italiaans koppel in dienst hebben genomen die hen moest vertegenwoordigen. Het was echt geen goede match tussen ons en na een zoveelste dispuut heb ik gewoon een ticket naar België geboekt en enkele dagen later stond ik hier. Dat is nu precies twee jaar geleden.”
Maar dan begint het pas: waar ga je wonen, wat ga je doen?
“Ik heb dan enkele maanden bij mijn zus in Leuven gewoond die mij enorm heeft geholpen met alle administratie. Het papierwerk dat ik moest indienen was niet minnetjes. En wanneer alles in orde was, moest ik beslissen waar ik zou wonen. Ik heb uiteindelijk voor Roeselare gekozen: het is tenslotte mijn home town en ik ken er nog veel mensen.”
“Afrika is nu wel een afgesloten hoofdstuk voor mij”
“Ik zocht een kleine flat dicht bij het openbaar vervoer en de winkels en ik vond een flat in de Sint-Hubrechtsstraat. Groot was mijn verbazing toen ik zag dat die flat zich bevond in het huis waar ik ben opgegroeid. De huiseigenares was onmiddellijk mee in mijn verhaal en halfweg augustus 2022 werd ik opnieuw Roeselaarse.”
Maar dan had je nog geen job?
“Neen, en ik wilde geen horecajob meer. Voor je lichaam is dat slopend, zeker als je dat vele jaren hebt gedaan. Maar ook hier werd het me in de schoot geworpen (lacht). Ik had zin in een tomates-crevettes en stapte binnen in de Rodenbach in de Zuidstraat. Ik ging daar vroeger heel regelmatig omdat ik Mieke kende van toen we jong waren. Elias, de zoon van Mieke en Bart, vroeg hoe het met me ging en toen hij hoorde dat ik een job zocht, zei hij meteen dat ik snel naar Reizen Patteeuw in Moorslede moest bellen. Fie, de echtgenote van Elias, werkt er en zij had gehoord dat er iemand moest bijkomen in de zaak. Ik belde die mensen op, stuurde mijn CV op en ik mocht de dag nadien al op gesprek. Dat viel zo goed mee dat ik op 12 september mocht beginnen bij Reizen Patteeuw.”
En je promoot er de safarireizen?
“Neen (lacht). Ik ben verantwoordelijk voor de verenigingen, voor de dag- en meerdaagse reizen. En dat loopt zeer goed. Zelfs zo goed dat ik er een nieuwe collega bij krijg. Maar ik ben zeer blij dat ik op drie maanden tijd alles in orde heb gekregen toen ik naar België terugkeerde: alle administratie, huisvesting én een job.”
Ga je ooit nog terug naar Afrika?
“Ik denk het niet, het is een afgesloten hoofdstuk. Ik heb er alles gezien en meegemaakt en heb met alle lagen van de bevolking gesproken en gewerkt. Ik heb gefeest met de zoon van een minister en heb er in een Masai-dorp gewoond. Het was een ongelooflijke ervaring maar nu schrijf ik weer een Belgisch hoofdstuk.”
Rodenbachgesprek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
