Torhouts actiecomité blijft zich verzetten tegen komst van nieuwe windmolens

De twee grote windturbines die de Oostendse nv Elicio net aan de rand van het nieuwe bedrijventerrein langs de Roeselaarseweg in Torhout wil bouwen, staan er nog lang niet. Al in januari 2017 vroeg de groenestroomproducent de milieuvergunning aan en een maand later ook de stedenbouwkundige vergunning, maar beide zijn als gevolg van beroepsprocedures nog altijd niet verleend. Het ziet er trouwens naar uit dat de twee vergunningen er niet vóór eind 2020 zullen komen. En als het van het actiecomité Ringaartvallei afhangt zelfs nooit. Dat comité groepeert een groot aantal bewoners uit de nabije Sneppestraat, Slingerstraat en Bollestraat.

Tijdens de voorbije zitting van de gemeenteraad beweerde schepen van Leefmilieu Elsie Desmet (CD&V) dat de stedenbouwkundige vergunning er nog niet is – want zowel het actiecomité als de stad zijn ertegen in beroep gegaan – maar de milieuvergunning wél en zelfs definitief. Die laatste uitspraak deed bij het Ringaartcomité – met Johnny Bossuyt, Filip Hillebrant en Diederick Maelfeyt als voornaamste woordvoerders – de wenkbrauwen fronsen. “Geen van beide vergunningen is definitief toegekend, ook de milieuvergunning niet”, reageerde Diederick meteen. “De schepen vergist zich. Onze advocaat zegt dat er ten vroegste pas tegen eind 2020 een beslissing zal vallen.”

Schepen Desmet heeft het mis

Schepen Desmet schrok zich een hoedje en zocht snel uit vanwaar de verwarring kwam. Ze moest toegeven dat het actiecomité het bij het rechte eind heeft. Er werden namelijk twéé beroepsprocedures bij de Raad van State opgestart tegen de milieuvergunning: de ene van twee buurtbewoners die dat los van het actiecomité hebben gedaan en de andere van het comité zelf. Het eerste beroep werd in het arrest van de Raad van State van 21 maart 2019 afgewezen, maar het tweede beroep – ingespannen door het actiecomité – loopt nog altijd.

“Ik had alleen weet van dat ene arrest en was er niet van op de hoogte dat er nog een tweede beroep bij de Raad van State loopt”, geeft Elsie Desmet ruiterlijk toe. “Mijn uitspraak dat de milieuvergunning definitief is, was dus fout. Hoe ik mij heb kunnen vergissen? We hebben met de stad enkel beroep aangetekend tegen de stedenbouwkundige vergunning en niet tegen de milieuvergunning, dus hebben we geen inzage in die laatste procedure.”

Net náást bedrijventerrein

Voor de duidelijkheid de zaken nog even op een rij zetten. Volgens het provinciaal ruimtelijk uitvoeringsplan mogen er geen windmolens geplaatst worden op het bedrijventerrein langs de Roeselaarseweg vanwege de beperkte breedte tussen die drukke verkeersader en de parallelle spoorweg. Maar Elicio speelde het slim en vroeg om twee turbines met een tiphoogte van 150 meter te mogen plaatsen net náást het bedrijventerrein. “Zó dichtbij dat de wieken zelfs nipt over dat terrein zullen draaien”, sneert actievoerder Johnny Bossuyt. “Bovendien zou een van de molens op amper 57 meter van de spoorweg staan en dus vlakbij de voorziene fietssnelweg. Met in de winter het risico op ijsblokken die van de wieken op de sporen vallen. Of nog erger: op voorbijrijdende treinen en fietsers.”

De milieuvergunning werd in januari 2017 door Elicio aangevraagd en op 29 juni 2017 door de deputatie van de provincie goedgekeurd, niettegenstaande de 788 ingediende bezwaren en het negatieve advies vanwege het stadsbestuur. Het Ringaartcomité ging in beroep tegen de milieuvergunning bij de toenmalige minister van Omgeving en Natuur Joke Schauvliege, maar het stadsbestuur deed dat niet. Dat laatste lag politiek blijkbaar te gevoelig, want de gedeputeerde van Omgevingsvergunningen was – en is nog altijd – CD&V-partijgenoot Bart Naeyaert, ook lid van de Torhoutse gemeenteraad. “Sorry, maar geen politieke spelletjes spelen a.u.b.”, aldus Johnny Bossuyt. “Niet koud en warm blazen tegelijkertijd.”

Op 18 januari 2018 wees minister Schauvliege het beroep af en keurde de milieuvergunning dus goed. Maar het actiecomité gaf niet op en tekende op 21 maart 2018 beroep aan bij de Raad van State. Die procedure loopt nu nog altijd en volgens advocaat Jürgen De Staercke van het Ringaartcomité valt er ten vroegste eind 2020 een uitspraak te verwachten. Stel dat die slecht uitvalt voor de actievoerders, dan kunnen ze in theorie nog naar het Hof van Cassatie stappen. Maar dat Hof oordeelt niet over de inhoud, maar enkel over mogelijke procedurefouten bij de Raad van State.

Vergunningsbetwistingen

En dan is er nog de stedenbouwkundige vergunning. Tegenwoordig wordt alles in dergelijke kwesties gebundeld in één omgevingsvergunning, maar in de zaak van de twee windmolens diende er nog afzonderlijk een milieuvergunning en een stedenbouwkundige vergunning aangevraagd te worden. De aanvraag van die laatste door Elicio gebeurde op 10 februari 2017 en werd goedgekeurd door de gewestelijke stedenbouwkundige ambtenaar op 22 juni 2017. Zowel de stad als het actiecomité gingen in beroep bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen en op 19 februari 2019 werd de bouwvergunning door dat onafhankelijk Vlaams rechtscollege vernietigd. De actievoerders haalden daarmee dus een belangrijke slag thuis.

Elicio liet het daar niet bij en diende een nieuwe bouwvergunningsaanvraag in. Die werd twee maanden geleden – op 15 juli – door de gewestelijke stedenbouwkundige ambtenaar goedgekeurd. De geschiedenis herhaalt zich, want ook dit keer gingen zowel het Ringaartcomité als de stad ertegen in beroep. De uitspraak kan nog minstens anderhalf jaar op zich laten wachten. “Ik hoor dat het stadsbestuur als argument om opnieuw beroep aan te tekenen bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen aanvoert dat het zo inzage in het dossier kan behouden”, reageert Johnny Bossuyt. “Ik hoop dat dit niet de enige reden is, maar dat het stadsbestuur zich verzet tegen de windturbines om gegronde redenen.”

“Die zijn er trouwens genoeg: te dicht bij onze woningen, grote geluidshinder, vreselijke slagschaduw en een vermindering van de waarde van onze huizen. Plus: mogelijke ijsvorming op de wieken nabij de spoorweg en de toekomstige fietssnelweg. En een totaal gebrek aan logica om windturbines in het provinciaal ruimtelijk uitvoeringsplan te verbieden op het bedrijventerrein, maar ze wél toe te laten net aan de rand ervan.”

Groen wil de molens wél

Tijdens de voorbije zitting van de gemeenteraad toonde Bertrand Vander Donckt van Groen zich voorstander van de windmolens. Hij drong er bij de stad op aan om er alles aan te doen opdat de buurtbewoners in dergelijke windenergieprojecten zouden kunnen participeren en er een graantje van meepikken. “Investeren in duurzame energie is heel belangrijk, maar blijkbaar vindt u dat niet, want u tekent beroep aan tegen de stedenbouwkundige vergunning”, wreef Bertrand de bestuursmeerderheid van CD&V en SP.A aan. “Zo schuift u de bouw van de windmolens weer anderhalf jaar voor u uit, daar waar ik ervan overtuigd ben dat ze er sowieso toch zullen komen.”

“Weet Groen eigenlijk wel waarover het gaat?” kan Diederick Maelfeyt er niet om lachen. “Om de nachtrust van honderden bewoners, om maar één iets te noemen! Overigens: participeren in een bedrijf als Elicio, dat net nu overgelaten zou worden aan de Waalse groep John Cockerill? Wie zal dan later instaan voor het onderhoud van de windmolens en het toezicht erop? We zullen ons met hand en tand tegen de komst van de turbines blijven verzetten.”