Als Krak van Ieper was 2025 voor Philiep Vandoolaeghe (60) een jaar vol positieve reacties en interessante ontmoetingen. Ook de viering van 100 jaar heropbouw van de Kloosterkapel in Zonnebeke was een hoogtepunt voor de Ieperling. Minder leuk vindt hij dan weer al het slechte nieuws in de media. “Maar ik laat me daardoor niet naar beneden trekken”, zegt Philiep.
We spreken Philiep Vandoolaeghe daags na de kerstmaaltijd die hij kookte voor mensen in eenzaamheid in dienstencentrum De Kersecorf, een van de vele engagementen waarvoor hij zich enthousiast inzet, naast onder meer De Lovie, Jan Yperman Ziekenhuis, Koortskapel… Het leverde hem de titel van Krak van Ieper op: meteen een van de hoogtepunten van zijn jaar.
“Ik heb er enorm van genoten”, zegt hij. “Ik kreeg honderden reacties, daarvan was er maar één een beetje negatief. Dat heeft me enorm gevleid, maar ook een duw in de rug gegeven om verder te doen. Het was een vorm van levenselixir. Het was met woord en daad dat de mensen mij steunden. Ik heb ook de burgemeester van Ieper, die me begeleid heeft op de huldigingsavond, beter leren kennen. Ook een hoogtepunt was de viering van 100 jaar wederopbouw van de Koortskapel in Zonnebeke in mei. De bisschop is daarvoor gekomen, maar tegelijk zagen we het als een soort buurtfeest, met de fanfare en pipers.”
“Ik kreeg honderden reacties, daarvan was er maar één een beetje negatief”
Negatief nieuws
“Het is zoeken naar dieptepunten”, zegt hij. “Misschien dan al het slechte nieuws dat je hele dagen leest in de media. Dat kan mensen naar beneden trekken, maar ik laat me niet te veel meeslepen door negatieve dingen. Al doe ik ook niet alsof mijn neus bloedt. Ik zie dat mensen het moeilijk hebben. Zeker op mijn werk in het dienstencentrum zie ik de kansarmoede, eenzaamheid, vluchtelingen… Wij worden daar regelmatig mee geconfronteerd.”
“Anderzijds bewonder ik het feit ik dat er ook veel gedaan wordt voor die mensen. In kleine dingen, maar het is toch iets. In het dienstencentrum wordt er naar hen geluisterd, een helpende hand uitgereikt en zo veel meer. Dit jaar werd beslist dat we verhuizen naar de Sint-Pieterskerk, daar kijk ik naar uit. Door mijn geloof en verleden zou ik het tof vinden om dat nog te mogen meemaken.” (TOGH)
