Tom Vanrijckeghem en de humor van Preuteleute: “Seks en ermee lachen, dat is tijdloos hé”

Tot voor de coronacrisis speelden ‘Alain en ook Alain’ van Preuteleute – Tom Vanrijckeghem en zijn boezemvriend Sebastien Dewaele – voor uitverkochte zalen. Hun schunnige praat spreekt duidelijk meer dan ooit alle generaties aan. “Iedereen zit uiteindelijk hetzelfde in elkaar hé”, lacht Tom.

Op het moment van dit gesprek zijn we nog maar aan het begin van de coronamaatregelen. We kunnen al niet meer op de Mercator en ook de horecazaken zijn dicht, maar de zon schijnt en een bankje met zicht op het schip is nog het beste alternatief. We nemen er plaats op veilige afstand van elkaar.

Welke invloed heeft corona op Preuteleute?

“De drie laatste optredens van onze tournee zijn afgelast. Maar swat, we verplaatsen ze gewoon naar december. In het geheel van die coronacrisis is dit iets heel kleins. Als het maar dat is… Het nadeel is wel dat we intussen heel goed op elkaar ingespeeld waren. Wellicht doen we in het najaar enkele kleinere zaaltjes om er weer in te komen. Want we moeten nog voor twee gigantisch grote zalen spelen en die mensen willen ook een goede show zien.”

Hoe was de tournee tot nu toe?

“Heel goed. Vorig jaar kondigden we één optreden aan en gingen wel zien hoe het zou stranden. Maar de tickets gingen veel sneller de deur uit dan verwacht en uiteindelijk hebben we de volledige tournee, 24 optredens, uitverkocht. 21 zijn achter de rug, de laatste drie volgen in december.”

Hoe komt het dat jullie na al die jaren nog altijd zo populair zijn?

“We hebben twee jaar niet gespeeld. Dat was om te herbronnen nadat we vijf of zes jaar heel veel optraden. De titel van de show heeft er ook mee te maken: Nog ene kè. Heel veel mensen dachten dat het onze laatste tournee was. Dat is niet zo. In de show leggen we uit waarom we deze titel kozen, maar dat zal ik hier niet vertellen. Daarvoor moeten de mensen maar komen kijken. Dat Bas – Sebastien – heel veel met zijn gezicht op tv komt, dat heeft er zeker ook mee te maken. En we hebben ook een heel trouwe fanbase, hebben we al gemerkt. Mensen weten wel dat ze bij ons twee uur lang de wereld kunnen vergeten en ondergedompeld worden in absurde verhalen.”

Er zijn ook mensen die jullie al jaren volgen.

“Dat begint te komen, mensen die ons zeggen dat ze ooit al eens gezien hebben, in 2004 of zo, in een klein cafeetje. Sinds we in 2013 met die theatertours begonnen, spreken we een veel groter publiek aan. In een van de zalen nu zat er zelfs een hele familie: kind, mama en papa en grootouders. In ons publiek zitten veel 50’ers, 60’ers en 70’ers, maar we spreken ook de nieuwe generatie aan, de 16- en en zelfs 14-jarigen. Dat vinden we enorm bizar.”

Misschien omdat het met seks te maken heeft?

“(grinnikt) Dat is tijdloos hé, seks en ermee lachen. Ook vele ouderen vinden ons niet vulgair, nee. Ik denk dat we uiteindelijk allemaal hetzelfde in elkaar zitten, maar dat we daar nu meer voor durven uitkomen dan vroeger. En het is humor hé. De mensen beseffen dat wel. En kinderen? Er zitten er in elke show. Ze worden er zelfs een deel van.”

Zijn jullie shows geëvolueerd?

“De humor op zich is hetzelfde gebleven, maar door de theatershows is het voor ons wel verfijnd. Het heeft ergens wel meer diepgang, al is het bij Preuteleute gevaarlijk om over diepgang te spreken (lacht). Ik denk dat we allebei professioneler geworden zijn, maar ook wel makkelijker. We doen meer toegevingen aan elkaar. We zijn geen twee ego’s, gelukkig nooit geweest.”

Hoe lang zijn jullie al vrienden?

“Sinds 1995. Ik ken zelfs de exacte datum: 13 mei. Ja, dat is binnenkort 25 jaar! Het was via een gemeenschappelijke vriend. We belandden samen bij die vriend en waren van de eerste dag beste maten. Diezelfde avond gingen we al samen naar de film en de volgende zomer begonnen we muziek te maken. Intussen kennen we elkaar door en door, op en naast het podium. Al zien onze ontmoetingen toch voor 90 procent gebaseerd op spelen of niet spelen met Preuteleute.”

Hij is wel een stuk bekender geworden dan jij.

“Dat zal wel. Liever hij dan ik! Ik ben een mens die niet zo graag in de spotlights staat. Op een podium wel, maar daarnaast ben ik vree content dat ik in Oost-Vlaanderen woon en niet te veel met mijn bekende kop in West-Vlaanderen moet rondlopen. Toen ik ging studeren aan de Rockacademie in Tilburg, was het mijn bedoeling om professioneel muzikant te worden. Dat is er nooit van gekomen. Muziek is nog altijd mijn grote passie, maar ik hoef er daarom niet mee naar buiten te komen. We zien wel.”

Steekt dat nooit?

“Vroeger misschien een beetje, maar nu niet meer. Misschien had ik vroeger te weinig ambitie, te weinig geloof in mezelf, was ik te weinig verkoper. Daardoor was het voor mij net iets moeilijker dan als je een grote bek hebt. Maar achteraf bekeken vind ik het helemaal niet erg. Ik ben heel tevreden met mijn levenswandel tot nu toe. Het succes van Preuteleute overstijgt mijn stoutste dromen van toen ik 18 was. Eigenlijk kan ik wel zeggen: missie geslaagd.”